Verkiezingsnederlagen kosten geld. De SP is zelfs “virtueel failliet”.
Voor sommige politieke medewerkers was de regeringswissel geen ramp. Zo zitten er – om maar wat te noemen – nog altijd CVP’ers op het kabinet van de kakelverse landbouwminister Jaak Gabriëls (ex-VU, sinds enkele jaren VLD). Voor ander voetvolk hielden de uitslagen heel wat minder prettige gevolgen in.
Sinds de nieuwe wet op de financiering van de politieke partijen krijgt elke partij een vaste dotatie plus vijftig frank per kiezer. Daarnaast puren zij inkomsten uit de werkingskosten van hun parlementaire fracties en uit afdrachten van mandatarissen.
Een partij lijdt dus financieel verlies als ze minder kiezers en minder verkozenen heeft. Het kost de CVP – in feite het nationaal secretariaat, de arrondissementele besturen, de communicatiedienst (een aparte vzw) en het vormingsinstituut Ipovo – 38 miljoen frank. Algemeen secretaris Chris Taes heeft in een uitvoerige nota omschreven waar die besparingen vandaan horen te komen. Minder telefoonkosten, minder bladzijden voor het ledenblad Keerpunt, de afbouw van het keukenpersoneel en van het wagenpark – nog één voiture – moeten samen 17 miljoen opbrengen.
De resterende 21 miljoen haalt de CVP uit personeelsbesparingen. Taes: “Met een gat van 38 miljoen moet je maatregelen nemen. Wij hebben dat op een personeelsvergadering uitgelegd en daarna zijn er veertien mensen aangesproken.” Van die veertien gaan drie gedetacheerden terug naar hun oude baan, hebben er twee een nieuwe job en wordt er eentje niet vervangen, zodat er op dit ogenblik nog acht overtollige medewerkers zitten.
Daarnaast gaat de CVP met de luizenkam door de studiedienst Cepess. “In feite beslissen CVP en PSC daar samen over”, zegt de secretaris. “Het geld komt van de fracties, dus dat vermindert ook. Voor de wetenschappelijke medewerkers: geen probleem. Maar op administratief vlak komen er zeker maatregelen.”
In oktober 1995 ontstond er een rel tussen de nieuwe VLD-voorzitter Herman De Croo en zijn voorganger Guy Verhofstadt. “Ik zal niet zeggen dat ik een puinhoop heb aangetroffen, maar het was toch het begin van de vervlieging“, vatte De Croo het financieel beleid onder Verhofstadt samen. Eerder waren in Het Laatste Nieuws markante artikelen verschenen over onder andere openstaande elektriciteitsrekeningen.
Volgens bepaalde bronnen dreigt nu een gelijkaardige situatie voor de SP. De verkiezingsnederlaag kost de partij zelf 20,5 miljoen frank aan dotaties – op een budget van goed 80 miljoen. Geen ramp, maar er zijn nog altijd de verliezen uit vorige jaren – met uitgaven tot boven de 100 miljoen leefde de partij ruim boven haar stand – en de belofte om de Agusta-gelden terug te betalen. De SP zit dus ook letterlijk zwaar in het rood en dezelfde bronnen noemen het gevoerde beleid ronduit “catastrofaal” of verklaren hun partij “virtueel failliet”.
Vorige week kreeg het nationaal SP-secretariaat de eerste herstructureringsplannen rond. Die houden in dat de partij het PS-pand aan de Keizerslaan verlaat en intrekt bij de studiedienst Sevi in de Agoragalerij. En dat er voor de volgende voorzitter alleen nog een wagen klaarstaat. Hij of zij moet maar zelf aan het stuur gaan draaien.
Dat Sevi moet ook nog eens 17 miljoen inleveren; geld dat voordien uit de werkingskosten van de fracties kwam. Op de studiedienst waren totnogtoe de universitaire medewerkers van de parlementaire fracties in één pool bijeengebracht. Om plaats te ruimen voor het nationaal secretariaat verhuizen zij nu terug naar de parlementen. Door studiedienst en partij onder één dak de stoppen, rekenen de boekhouders op aanzienlijke besparingen.
Voor het Sevi komt de hele operatie pijnlijk aan. In vergelijking met goed een jaar geleden is zowel het kader als het logistieke personeel er omzeggens gehalveerd. Straks mogen de SP-verkozenen weer zelf hun dossiertjes samenstellen.
Jos Grobben Rik van Cauwelaert
