Ariel Sharon en Mahmoud Abbas drukten elkaar in Sharm-el-Sheikh de hand.

De Israëlische premier Ariel Sharon en de kersverse Palestijnse president Mahmoud Abbas zetten vorige week de eerste stappen in wat een nieuw vredesproces kan worden. In de Egyptische badstad Sharm-el-Sheikh beloofden ze een einde te maken aan het geweld dat de voorbije vier jaar aan drieduizend Palestijnen en duizend Israeli’s het leven heeft gekost.

De aanpak getuigt van realisme. Vorige pogingen om Israël en de Palestijnen met elkaar te verzoenen, mislukten omdat de twee elkaar niet genoeg vertrouwden. Dat vertrouwen proberen ze nu voorzichtig op te bouwen. Grote conferenties over de toekomstige grenzen van Palestina, het statuut van Jeruzalem of een eventuele terugkeer van Palestijnse vluchtelingen moeten wachten tot duidelijker is gebleken dat de wil bestaat om er iets van te maken.

Ariel Sharon weet dat hij zijn nieuwe tegenspeler de kans moet geven meer greep te krijgen op de Palestijnse samenleving. Bewegingen zoals Hamas of de Islamitische Jihad voelen zich niet door de afspraak van Sharm-el-Sheikh gebonden. En zoals vorige week meteen bleek, laten ze dat op het terrein ook merken. De Palestijnse Autoriteit beloofde dan wel om de milities te ontwapenen, het heeft weinig zin dat Mahmoud Abbas daarvoor een oorlog onder de Palestijnen riskeert. Die kan hij op dit moment wellicht ook niet winnen. Het komt erop aan de Palestijnen ervan te overtuigen dat het leven beter wordt als het geweld stopt.

Daar kan Ariel Sharon Abbas bij helpen. Per slot van rekening heeft ook Israël niet altijd alle afspraken nageleefd. Getuige het akkoord om de bouw van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever stop te zetten. Als Sharon zijn belofte nu gestand doet, de nederzettingen in de Gazastrook ontruimt en het leger daar terugtrekt, komt er alvast voor een miljoen Palestijnen een einde aan de bezetting. Israël is ook bereid zijn ijzeren greep op de Palestijnse steden op de Westelijke Jordaanoever te lossen. Voor veel Palestijnen is dat een heel tastbare maatregel: de eindeloze reeks roadblocks en controles maken het zo goed als onmogelijk om een normaal leven te leiden.

Ook de Verenigde Staten doen hun duit in het zakje. De nieuwe Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice beloofde de Palestijnen veel geld als ze mee stappen in een vredesproces. Daar is voor de Amerikaanse regering ook veel aan gelegen. De hele Midden-Oostenpolitiek van George W. Bush staat of valt nog altijd met een regeling voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen.

Hubert van Humbeeck

Mahmoud Abbas moet eerst het Palestijnse huishouden op orde krijgen.