Hij heeft zijn eerste transfer voor volgend seizoen gedaan, den Baard. Jean-Marc Jaumin!!! Het gebeurt zelden, wellicht nooit, dat in Knack na een zin drie uitroeptekens staan. ‘Een zin’, zo stelt onze eindredactie zoals steeds zelfverzekerd en streng, ‘moet op zichzelf sterk genoeg zijn, zonder dat hij uitroeptekens nodig heeft’.
Daar valt iets voor te zeggen, maar op elke regel van de eindredactie zijn uitzonderingen, en die staan meestal gegroepeerd op deze bladzijde. Weet u wat? We zetten er vier achter. Zijn eerste transfer: Jean-Marc Jaumin!!!! Het is alsof Anderlecht de terugkeer van Enzo Scifo zou aankondigen. Jean-Marc Jaumin zeg. En die ruilt hij voor Gerrit Major! Wij moeten ons inhouden om hier geen negen uitroeptekens te zetten. Gerrit Major is 24, en is intrinsiek een van de beste Belgische playmakers. Jean-Marc Jaumin is 35, en is van de acht maanden die een competitie duurt zeven en een halve maand gekwetst.
Let op: dit is geen kritiek op Jaumin, verre van. Jean-Marc is een van de beste spelers uit de geschiedenis van het Belgische basket geweest. Twee keer ‘Speler van het Jaar’. Hij heeft Oostende, toen dat nog geleid werd door een kenner als Rudolf Vanmoerkerke, gouden diensten bewezen. Maar dat is ‘geweest’. Nadat hij gedurende negen jaar vaste waarde was aan de kust, leidde hij in 1999 zijn ploeg naar de halve finale van de Europabeker tegen Estudiantes Madrid. Zo werd hij opgemerkt door de Spaanse teams, en versierde hij een lucratieve transfer naar Malaga. Hij sukkelde toen al met de rug.
Twee seizoenen geleden werd Jaumin naar België teruggelokt door Bergen, waar hij door blessures en aanhoudende pijn niet meer het rendement van vroeger kon halen. En dus koopt den Baard hem, terwijl hij een van zijn beste jongeren naar datzelfde Bergen laat vertrekken. En met Mathias Desaever verhuist er nog een tweede. Je zou bijna een geheime deal met Elio Di Rupo vermoeden. Wij kijken nu al uit naar het duel tussen Bergen en Oostende volgend seizoen. Wedstrijden tegen ploegen waar door den Baard weggejaagde spelers een onderkomen hebben gevonden, hebben de kustploeg de voorbije jaren al mandenvol punten gekost. Benieuwd of die geschiedenis zich herhaalt.
Het probleem van den Baard is dubbel: hij koopt de verkeerde spelers, en hij verkoopt de verkeerde spelers. Wij denken aan Ralph Biggs en Christophe Beghin. Die waren zogezegd te duur. Waarna hij tijdens het seizoen zes verschillende Amerikanen onder contract moest nemen, in een vergeefse poging om de ontstane leemte op te vullen. Nu moeten dus Major en Desaever weg. En de Ajaxschool, die zoveel toppers heeft afgeleverd, wordt opgedoekt.
Uw dienaar, in een ver maar onverwerkt verleden basketbalverslaggever, heeft altijd grote sympathie gehad voor Sunair Oostende. Wij kwamen daar graag. Vandaar dat wij het geklungel van die Baard niet langer kunnen verdragen. Bij Oostende is het simpel. Er is een general coordinator, mevrouw Marijke Schaepelinck, per vergissing ook de derde echtgenote Vande Lanotte. Mevrouw Schaepelinck heeft een goede kijk op basketbal. Helaas mist ze commerciële feeling. Aan de andere kant is er den Baard, geen gram verstand van basketbal, maar via het misbruiken van zijn politieke macht een kraan in het werven, volgens sommigen afpersen, van commerciële fondsen. Aan geld geen gebrek: het budget van BC Oostende overstijgt dat van de helft van onze eerste voetbalklasse. En in basket spelen ze slechts met z’n vijven.
U en ik zouden in zo’n geval snel de oplossing weten: maak van die Baard de general coordinator, en van dat Schaep de sportief directeur. Nee dus. Drie jaar na elkaar is zwart op wit bewezen dat het sportief beleid van Vande Lanotte geen enkel resultaat haalt. Geen platte prijs. Velen dachten dat vorig seizoen het dieptepunt was bereikt, toen Oostende enkel in de play-offs raakte omdat Bergen vrijwillig zijn plaats afstond. Geef toe: een grotere vernedering is in de sport toch niet denkbaar? Maar dit seizoen was het nóg erger: zeventien nederlagen! En voor het eerst in de geschiedenis van de club niet Europees.
Tegen Charleroi werd in beker en competitie zeven keer gespeeld, en zes keer verloren. En dan wordt datzelfde Charleroi in de finale van de beker op een hoopje geveegd door een modale eersteklasser als Leuven, en in de finale van de play-offs door een outsider als Bree. Waar, luister nu goed naar wat wij gaan zeggen, ex-Racing-Mechelenmanager Rudi Kuyl anderhalf jaar geleden uit rentenierschap terugkeerde. Om zich wat te amuseren. Het eerste wat hij deed was Rudolf Vanmoerkerke uitnodigen. Naar een wedstrijd, en daarna eens gaan eten, u kent dat. Eén seizoen later: kampioen!
Daaruit trekt nu toch de meest hardleerse domkop zijn conclusies? Niet den Baard. Wat bezielt een gecultiveerd en verstandig man als ondervoorzitter Tuur Goethals, die met Delhaize een wereldbedrijf leidt en vroeger grote basketsuccessen heeft gevierd met Racing Mechelen, om dat te blijven dulden? Dat kan toch niet zijn omdat Delhaize op het terrein van de nieuwe sporthal zijn zoveelste middenstandsvermoordende supermarkt mag neerpoten?
Vorige week zette den Baard een advertentie op de website van de club: ‘Commercieel directeur gezocht. Hoge verloning.’ Hij gaat Marijke dumpen! Toen ze het hoorde, nam ze dezelfde dag op haar beurt ex-speler Filip Debaere aan als technisch directeur. Een goede keuze trouwens. Dat gaat daar verkeerd aflopen, in Oostende. En Marijke kan goed vechten. Waren wij den Baard, wij zochten alvast een bekwame orthodontist.
Koen Meulenaere
