‘Ik bewonder haar discours omdat ze sociaal betrokken is en tegelijk voortdurend haar activisme ter discussie stelt.’
Emma Lesuis is amper dertig maar harkte met haar documentaires en essays al verschillende prijzen binnen. Rudi Vranckx nam haar als jonge reporter onder zijn vleugels voor zijn project Vranckx & De Nomaden.
Astrid Haerens: Ik heb Emma Lesuis leren kennen aan het conservatorium van Antwerpen, waar we samen woordkunst studeerden. Hoewel ze een paar klassen lager zat, vond ik meteen dat ze heel interessante dingen maakte en een enorme werkkracht toonde. We hebben zelfs samen een project gemaakt rond de schoonheidscultuur in Burundi.
Het hokje ‘auteur’ is haar te nauw. Ze noemt zichzelf een autonome storyteller, omdat ze zo vlot tussen meerdere genres kan laveren. In het begin van haar nog prille maar succesvolle carrière legde ze zich vooral toe op documentaires, maar de laatste jaren mengt ze zich via haar essays ook in het maatschappelijke debat, wat ik zeer moedig vind.
Emma is het omgekeerde van een navelstaarderige romanschrijver. Ze is heel reislustig en heeft een heel open kijk op de wereld. Ik bewonder haar discours omdat ze sociaal betrokken is en tegelijk voortdurend haar activisme ter discussie stelt. Haar nieuwsgierigheid staat haaks op het vaak elitaire beeld van de zolderkamerschrijver, wat niet wegneemt dat ze in haar essays een grote taalrijkdom tentoonspreidt. Ik voel me persoonlijk met haar verwant, omdat we allebei rusteloze zielen zijn. Bovendien lijdt ze net als ik aan slapeloosheid – we zijn bondgenoten in insomnia.
(R.S.)
