De koncertorganizatoren en ook politiek Antwerpen laten de mensen achter het Antwerps sportpaleis zonder pardon vallen. Alleen Hugo Schiltz steunt zijn vrienden.
GERENOMMEERDE organizatoren als Paul Ambach van Make it Happen en Herman Schueremans (Torhout-Werchter) mijden het Antwerpse Sportpaleis als de pest. Wie er noodgedwongen toch aktief is, heeft meedogenloze kritiek op het management. Zelfs het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ, Zangfeest en Nekka) ziet het niet meer zitten. De grootste overdekte evenementenhal van Europa is te duur, de mentaliteit en de dienstverlening van de bestuurders deugen niet, de schraperigheid is daarentegen ongezien.
Het ongenoegen is algemeen, zegt Jan Van Esbroeck van Prommusic, met onder meer The Nights of The Proms de dikste klant van de groene tempel in het noorden van Antwerpen. “Nooit worden wij als een belangrijke klant behandeld, ” zegt Van Esbroeck. “Wij blijven in Antwerpen omdat we hier tien jaar geleden begonnen en omdat er helaas geen andere zaal is met dezelfde kapaciteit. ” The Night of the Proms waaierde inmiddels uit over heel Europa en Van Esbroeck kan de vergelijking met het buitenland maken. “In Ahoy in Rotterdam, de rock and roll-tempel van Europa, zouden ze, om het wat oneerbiedig te zeggen, hun broek afsteken om The Night of The Proms te behouden. In Antwerpen willen de eigenaars hun zaal alleen voor eigen gebruik, dat merk je ook aan de gunstprijzen die ze zichzelf aanrekenen. Voor buitenstaanders zetten ze de prijzen zo hoog dat ze alleen nog verhuren aan de gek die er voor wil betalen. “
TWINTIG BALLEN.
Sinds de eerste Night in 1985 had Van Esbroeck al die tijd, over alle echte of vermeende financiële veranderingen aan de top heen, te maken met direkteur Georges Baudeweyns van het sportpaleis. De koncertorganizator ziet twee belangrijke verschillen met het buitenland. “Een : het Antwerpse management kent de muzieksektor helemaal niet en heeft er in tien jaar tijd ook niets van geleerd. Twee : het ontbreekt de exploitant aan ook maar het minste respekt voor wie in de zaal aktiviteiten wil ontplooien. Essentiële elementen om zaken te doen, vriendelijkheid en flexibiliteit zijn onbestaande. Je zou de fakturatie eens moeten bekijken ! Bovenop onze rekening van meer dan tien miljoen frank worden, bijvoorbeeld, de genomen fotokopies geturfd en aangerekend. Voor het VIP-dorp betalen wij telkens bijna de kostprijs van de aanbouw ervan, ” aldus Van Esbroeck.
“Het sportpaleis is een moeilijke zaal door zijn afmetingen en door de struktuur. Als wij vragen om een bordje te hangen om de mensen wegwijs te maken, dan krijgen we daarvoor een aparte faktuur. Dat er regels zijn voor een verhuring, daar hebben wij geen last mee. Maar dat de prijs voor een kilowatt-uur schaamteloos van 2 à 2,5 naar 7 frank wordt opgetrokken, is onaanvaardbaar. Bovendien gedraagt de exploitant zich unfair tegenover wie een nieuw evenement wil opstarten. Behalve het forfaitaire startgeld wil hij ook nog eens 15 procent op alle inkomsten, sponsors, programmaboekjes en tickets inbegrepen. Die ongegeneerde afromingen ondermijnen elk initiatief. “
Van hun kant investeren de exploitanten, volgens Van Esbroeck, weinig en wat ze doen, is zelden efficiënt. “Er is onfatsoenlijk gegooid met geld van aandeelhouder P&V en met de door de overheid gewaarborgde lening, telkens goed voor vierhonderd miljoen frank. Daartegenover staat een eigen inbreng van amper honderd miljoen frank. Dat is geen eerlijke verhouding. Wanneer ze dan een computergestuurde verlichting van zestig miljoen frank installeren, dan blijkt die van nul en generlei waarde. Toen de eerste tennisser zijn bal opwierp om te serveren, zag hij er twintig terugkomen. “
EEN SYMPATISANT.
De gebruikers staan niet alleen met hun kritiek op het management. Politiek Antwerpen is het ronduit beu. Het sportpaleis wordt begin jaren tachtig door City-7 van Jacques Lierneux overgenomen van de stichtersfamilie Dewinter. Na turbulente bokkesprongen en na zwaar geldverlies in het intussen failliete Snauwaert, klopt het sportpaleis in 1988 bij de overheid aan. Stad (250 miljoen frank) en provincie (150 miljoen frank) stellen zich borg voor een lening over twintig jaar bij Anhyp. Ze kennen ook nog een rentesubsidie van 5 procent toe. Op jaarbasis kost dat de stad 12,5 en de provincie 7,5 miljoen frank. Al in 1988 is er kritiek, onder meer van de latere VU-schepen Gerard Bergers en van SP-dwarsligger Wim Geldolf. “Geldolf waarschuwde dat de stad onvoldoende garanties kreeg, dat het sportpaleis een ondoorzichtig kluwen is en dat de overheid bijgevolg het deksel op de neus zou krijgen, ” zegt het huidige Antwerpse raadslid Dirk Geldof (Agalev) die zich na Geldolf op het dossier toelegt. De gemeenteraad keurt de steun goed, maar pas na de de gemeenteraadsverkiezingen (december 1988). Er wordt gewerkt met een zogeheten sinking fund waarin het sportpaleis trimestrieel het geleende kapitaal weer opbouwt.
In mei 1994 besluit de provincie tot bijkomende steun aan het sportpaleis. Het sportpaleis krijgt gedurende drie jaar uitstel van betaling. Stad en provincie nemen de volledige rentelast over, terwijl Anhyp de rentevoet van 8 naar 7 procent brengt. De operatie kost de stad bijkomend vijf, de provincie drie miljoen frank per jaar. Bovendien kent het Vlaams gewest een renteloze lening van vijftig miljoen frank toe. De provincie koppelt aan de nieuwe steun bijkomende voorwaarden. Het privé-kapitaal moet met zestig miljoen worden opgetrokken, er moet worden geïnvesteerd in het VIP-dorp en het management van het sportpaleis moet worden versterkt. De stad keurt de extra-steun pas goed na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1994.
Dit voorjaar klopt het sportpaleis opnieuw voor steun aan. Geldof en andere raadsleden vragen aan het schepenkollege om rekening te houden met een faillissementscenario. Stad en provincie besluiten later om geen geld of andere borgstellingen meer te verschaffen. De stad had eerder haar belasting op de vermakelijkheden van 8 naar 4 procent verlaagd, op verzoek van het sportpaleis (voor de stad een verlies van vijf miljoen frank op jaarbasis). “Tussen 1988 en 2008 is een overheidssubsidie van één miljard frank voorzien, ” zegt Geldof. “Het bedrijf beloofde in 1988 om in ruil in de zaal te investeren, wat het nooit deed. Intussen is de vreemde schuld van de drie NV’s (NV Sportpaleis, City-7 en City-7 Investments) tot twee miljard frank opgelopen en is het eigen vermogen van City-7 en City-7 Investments opgesoupeerd. Doorlichtingen van Petercam en professor Couturier maakten duidelijk dat de situatie onhoudbaar is. De overheid kan geen geld blijven steken in een bodemloze put en mag niet met deze exploitanten voortgaan, ” aldus het groene raadslid.
POMPWATER.
Frank Geudens (SP), bestendig afgevaardigde van de provincie Antwerpen, erft twee jaar geleden het dossier van zijn voorganger en partijgenoot Marc Van Santvoort, die voortijdig moet opstappen. Hij laat het bedrijf doorlichten en besluit dat het welletjes is geweest met de overheidssteun. “Het sportpaleis voldoet aan geen enkel van de voorwaarden die wij vorig jaar oplegden, tenzij dat Marc Van Laer naast direkteur Baudeweyns is gezet, maar dat is een zwak gebaar. Het enige wat de exploitanten ons begin van de maand in het stadhuis duidelijk maakten, was dat hun put weer dieper werd en dat hun activa nog maar eens afnamen. Ze moeten daaruit besluiten trekken. Ofwel is het sportpaleis niet exploiteerbaar, ofwel is het management slecht. De balans van 1994 is niet neergelegd, maar het kan alleen maar erger worden : in 1995 zal het sportpaleis amper twintig dagen open zijn voor ernstige aktiviteiten. Zelfs het ECC is naar volgend jaar verschoven. Het is niet onze, maar hun schuld dat het zo slecht gaat. Marc Van Laer zegt dat er tussen twee- en driehonderd miljoen frank is geïnvesteerd. Waar zit de rest dan ? ” Geudens vermoedt dat het sportpaleis met een konstruktie uitpakt waarbij het gebouw eigendom wordt van de overheid, en de exploitatie in handen blijft van de groep rond Bob Van Laer, die in 1991 met Credicom (aktief in de vastgoed en hotelsektor) in het bedrijf kwam. Maar het vertrouwen is vrijwel onbestaande. Van politiek Antwerpen mag dit sportpaleis desnoods failliet, ook al kost dat stad en provincie geld.
Alleen de Antwerpse schepen Hugo Schiltz (Antwerpen 94) blijft zweren bij de huidige exploitant. Voor de minister van staat is het over eieren lopen. Bob Van Laer is een vriend van meer dan veertig jaar en staat algemeen bekend als een VU- en vooral Schiltz-sponsor. Het advokatenkantoor van Schiltz trad op voor Credicom. Toen Schiltz zich na de gemeenteraadsverkiezingen voor de bestendige deputatie moest verantwoorden over zijn (te) hoge verkiezingsuitgaven, moest hij er zich met een handigheidje van afmaken. Volgens Schiltz kon hij onmogelijk beletten dat “een sympatisant, met name Bob Van Laer, twee paginagrote advertenties liet publiceren. ” Na aftrek van de twee advertenties, bijna zevenhonderdduizend frank, strookten de verkiezingsuitgaven wonderwel met de wetgeving. Schiltz kon eerste-schepen worden, onder meer bevoegd voor financiën. In die hoedanigheid onderhandelt hij nu met… Bob Van Laer. Schepen Schiltz was niet voor kommentaar bereikbaar.
Direkteur Baudeweyns van het sportpaleis doet de huisstijl alle eer aan en weigert kommentaar. Over mogelijke duistere konstrukties rond het sportpaleis, wil Baudeweyns het volgende kwijt : “Bij ons is alles klaar als pompwater. Onze kaarten liggen open en aan wie mee wil investeren, zullen we de nodige uitleg geven. We willen daar over praten met mensen die cijfers begrijpen. Er is geen enkel probleem opgelost door de kranten vol te schrijven. Wij blijven praten met de overheid over de gigantische put uit het verleden. Onze huidige werking is in evenwicht. “
TOT TER DOOD.
Voor organizator Van Esbroeck is het duidelijk : “Elke twee jaar dat ik in het sportpaleis aktiviteiten organizeer, verkorten mijn leven met een jaar. ” Volgens hem kan het zo niet verder met de exploitatie. “Alles is beter dan dit, ” zegt de grootste klant van het sportpaleis. Het buitenland leert hem dat bijna alle zalen in handen van de overheid zijn, maar dat de exploitatie wordt uitgegeven. Aan mensen die de sektor kennen. “De huidige exploitanten hebben niet de potentie om suksesvolle aktiviteiten te organizeren. Kijk naar het afvoeren van de zesdaagse en de indoor motorcross. De Diamond Award is geen groot sukses en het ECC-tennistoernooi dat Baudeweyns jarenlang met goed gevolg organizeerde, moet nu voor de finale tribunes afbreken om de indruk van een gevuld huis te geven. ” Van Esbroeck ziet geen heil in het huidige management. “Sinds Bob Van Laer met Credicom het sportpaleis in 1991 overnam, heeft hij nooit gevraagd wat er misschien wel mis zou gaan. Het eerste teken van leven kreeg ik vorig jaar. Toen hij om een VIP-pasje vroeg voor zijn dochter. ” En over de pogingen van Hugo Schiltz om Van Laer in koers te houden : “Hoe kan een politicus, tegen iedereen in, dit management tot ter dood blijven verdedigen, terwijl hij enkele maanden daarvoor openlijk toegaf dat hij een belangrijke sponsor van zijn verkiezingscampagne was ? “
P.R.
Muziekorganizator Jan Van Esbroeck : “De exploitanten van het sportpaleis hebben niet de potentie om suksesvolle aktiviteiten te organizeren. “
