Donald Trump wordt misschien geen president, maar zijn boodschap verdwijnt niet vanzelf.
Ruim twee maanden voor de kandidaten op de nationale partijconventies officieel op het schild worden gehesen, lijkt de teerling geworpen. Hillary Clinton of Donald Trump wordt de volgende president van de Verenigde Staten. Dat stemt niet alle Democraten en Republikeinen even gelukkig. De Republikeinse partijleiding worstelt nog altijd met de kandidatuur van Trump en veel Democraten zullen tot de laatste dag vrezen dat er bij Hillary alsnog een lijk uit de kast zal vallen, uit haar verleden of dat van haar man Bill. Peilingen leren dat haar hardnekkige tegenstander tijdens de voorverkiezingen, de zelfverklaarde socialist Bernie Sanders, gemakkelijker van Trump zou winnen dan zij. Dat is ongezien.
Er wordt verwacht dat de vuilbekkende Trump zijn toon tijdens het vervolg van de campagne geleidelijk zal matigen, al was het maar om zijn eigen partij van zijn kandidatuur te overtuigen. Veel meer dan wat ordinaire scheldpartijen droeg de kampioen van de blanke werkmens alsnog niet bij tot het debat over het verlies van banen als gevolg van de globalisering. Dat is nochtans een van zijn stokpaardjes. Zijn economische nationalisme en zijn verzet tegen internationale handelsakkoorden sluiten aan bij de toon van zijn onthutsende America First-toespraak, waarin hij enkele weken geleden zijn kijk op de wereld blootgaf.
Trump stelde zich vragen bij het nut van de NAVO en de Amerikaanse nucleaire paraplu boven Japan en Zuid-Korea. Tegelijk leert het succes van Trump dat veel Amerikanen stilaan anders naar die oude, vertrouwde allianties kijken. Wie straks Amerika bestuurt, zal er rekening moeten mee houden dat er een generatie is groot geworden die niet weet hoe die bondgenootschappen zijn gegroeid. De VS gaan trouwens nu al anders met hun geallieerden om. President Barack Obama kapittelde de oude vrienden in Europa en het Midden-Oosten, en zei hen dat ze meer voor hun eigen veiligheid moeten zorgen. Trump gaat nog verder en stelt op keizerlijke wijze vast dat Amerika wel zonder bondgenoten kan, maar de bondgenoten niet zonder Amerika. Hij praat over een fundamenteel andere relatie.
Donald Trump wordt al maandenlang weggezet als een paljas. Misschien zelfs onterecht. De kans dat hij het Witte Huis terugwint voor de verscheurde Republikeinen blijft klein. Maar zelfs als Hillary wint, werkt het gif na dat Trump in de samenleving spoot. Het zijn niet meer dezelfde Verenigde Staten.
Hubert van Humbeeck
Trump kijkt, net als Obama, anders tegen de allianties met Europa aan.
