In de nieuwste aflevering van Tussen Wetstraat en Wall Street analyseren Stijn Fockedey (Trends) en Tex Van berlaer (Knack) waarom het Euroclear-dossier zo explosief is voor de regering-De Wever.
Centraal staat de vraag of Europa de tegoeden van de Russische staat kan inzetten voor steun aan Oekraïne. Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen noemt het geen onteigening maar een lening met onderpand. België ziet dat anders. ‘Dit draait uit op confiscatie’, vat Fockedey samen. En precies dat maakt het politiek en juridisch explosief.
Een semantische strijd met financiële risico’s
In Brussel staat zo’n 185 miljard euro aan Russische tegoeden geblokkeerd. Als we dat geld inzetten, is volgens Fockedey het risico reëel dat Rusland via internationale procedures dat geld probeert terug te eisen.
Daarbovenop vreest België voor vergeldingsmaatregelen. ‘Elke overheidsdienst en elk bedrijf moet zich klaarmaken voor cyberaanvallen’, zegt Fockedey. Ook Belgische bedrijven die nog actief zijn in Rusland lopen gevaar. Het verklaart waarom De Wever herhaalt dat er eerst spijkerharde garanties moeten zijn voordat België instemt met het plan van de Commissie.
Europa wil voort, België remt
Von der Leyen stelt dat ‘bijna alle’ Belgische bezwaren zijn weggewerkt. Maar voor De Wever volstaat ‘bijna’ niet, zegt Van berlaer. De Wever eist een volledige risicodekking. ‘Begrijpelijk’, zegt Van berlaer, ‘want onze eigen minister van Buitenlandse Zaken zei dat een misstap in het ergste geval tot het failliet van België kan leiden.’
Intussen verzwakt de internationale geloofwaardigheid van Euroclear. Door de Europese discussie raakt het principe van onschendbare eigendomsrechten uitgehold. ‘Je kunt dat moeilijk negeren,’ zegt Fockedey.
Het imago van De Wever en de perceptieoorlog
Binnenlands levert de zaak premier De Wever opvallend veel steun op. Commentatoren zien hem als de politicus van het kleine België dat weerstand biedt aan de grote Europese machten. Maar internationaal klinkt een andere toon. In Europese media wordt benadrukt dat De Wever ‘Poetin in de kaart speelt’, een lezing die in België nauwelijks weerklank vindt.
Van berlaer waarschuwt wel dat De Wever soms te snel schiet. Zijn uitspraak dat het ‘niet wenselijk is dat een kernmacht als Rusland een oorlog verliest’ werd in het oosten opgepikt als pro-Russisch, hoewel dat niet strookt met de NAVO-lijn van de N-VA.
De finale weken worden beslissend
De Europese top van 18 en 19 december wordt cruciaal. Fockedey verwacht intense druk op België, inclusief strategische lekken vanuit de EU-bubbel. Maar hij gelooft dat De Wever zal standhouden: ‘Voor hem draait alles om garanties. Hij weet dat de confiscatie er toch komt, want niemand is happig op eurobonds.’
Op de achtergrond speelt nog een andere realiteit: België dreigt in 2026 het grootste begrotingstekort van de eurozone te hebben. Dat maakt de relatie met de Europese instellingen nog gevoeliger.
Conclusie
Hoe loopt dit af? In Brussel heerst het besef dat de EU uiteindelijk meestal een oplossing vindt, al is het pas na een dramatisch kookpunt. ‘Maar voor wie zal het akkoord “goed” zijn?’ besluit Van berlaer. ‘Voor Oekraïne? Voor België? Voor Rusland? Eén ding staat vast: het Eurocleardossier is hét hoofdpijndossier van deze regering.’
Wat als Von der Leyen het verzet van De Wever over de Russische miljarden naast zich neerlegt?
