Druk van links op Clinton: wie is Elizabeth Warren?

Elizabeth Warren (links) en Hillary Clinton. © Reuters
Wided Bouchrika
Wided Bouchrika Freelancejournaliste

‘Ik zal altijd een outsider zijn, dat is hoe ik de wereld begrijp.’ Democratisch Senator Elizabeth Warren zegt dan wel aan de zijlijn te blijven staan, de druk op vrouwelijke mededemocraat en vermoedelijk presidentskandidaat Hillary Clinton is groot.

Elizabeth Warren. De naam leek enkele maanden geleden uit het niets op te duiken naast die van de grote Hillary Clinton – die binnen eveneens enkele maanden zich vermoedelijk officieel kandidaat zal stellen voor de presidentsverkiezingen van 2016.

De verklaring voor haar macht zoekt Massachusetts Senator Warren, een Democraat, net in het feit dat ze ‘een outsider’ is. ‘Dat is hoe ik de wereld begrijp’, citeert de Washington Post haar.

Websites als RunWarrenRun.org, MoveOn.org en Democracy for America verzamelden ondertussen meer dan 250.000 handtekeningen om de Senator zo ver te krijgen zich presidentskandidaat te stellen. Of ze dat zal doen, vroeg nieuwssite Fortune in een interview. Een doodeenvoudig en duidelijk antwoord: ‘nee’.

Kritiek op Clintons

Waarom Clinton dan toch een druk op haar schouders en een duw naar links voelt? Warren zou op die manier willen verzekeren dat de voormalige minister van Buitenlandse Zaken meer aandacht besteedt aan die zaken die er volgens de Senator echt toe doen. Of dat menen haar adviseurs.

‘Het doemscenario voor ons zou zijn dat Clinton af en toe een bevlogen speech geeft, maar zichzelf wel blijft omringen met dezelfde economische goeroes’, getuigde een bondgenoot van Warren anoniem tegenover Washington Post.

Om haar wil door te drijven, hoeft Warren niet noodzakelijk president te zijn. Allicht kan ze nog meer invloed uitoefenen door buiten de verkiezingen te blijven: eerder gaf de Senator de Clintons al wat rake klappen door te stellen dat ‘het economisch beleid, waarvan het grootste deel in de jaren ’80 begon, niets is om over naar huis te schrijven of nostalgisch over te zijn’, citeert Washington post een speech van begin januari 2015. En dat terwijl Hillary net steunt op de economische groei en budgetten in evenwicht die Bill Clinton destijds afleverde.

‘Zowat de hele Republikeinse partij – en als we eerlijk zijn, te veel Democraten – riepen op tot deregulatie’, zei Warren. ‘Het klonk goed, maar eigenlijk kwam het erop neer dat de handen van regulatoren gebonden werden en grote banken en gigantische internationale corporaties vrij spel kregen.’

Kers op de taart: Warren bekritiseerde de lage lonen bij Wal-Mart (‘wat betekent meer geld in de zakken van aandeelhouders en een boost van het bbp voor mensen die zo weinig betaald worden, dat ze voedselbonnen nodig hebben om eten op tafel te krijgen?’), een bedrijf waarbij Clinton zes jaar lang (1986-1992) in de raad van bestuur zetelde.

‘Geen stilzwijgend spel’

Volgens Warren moet de Democratische kandidaat – als die in 2016 wil winnen – met de Amerikaanse gezinnen praten over de economische crisis van de Verenigde Staten. Zo zei ze in haar interview met Fortune dat ‘het begint met de erkenning dat Washington werkt voor de rijken en machtigen en niet voor de Amerikaanse gezinnen’. ‘Vandaaruit moet het gaan naar welke veranderingen we moeten doorvoeren en dan komen we terecht bij onderwijs, infrastructuur en onderzoek’, meent Warren.

Onderwerpen die volgens de Senator evengoed door Republikeinen kunnen worden aangekaart. Maar het zal voor beide zijden afhangen van ‘wie Wall Street ter verantwoording wil roepen. Wie wil de machtigen aanpakken door de mazen in het belastingnet te dichten, zodat we geld hebben om te investeren in onderwijs, infrastructuur en onderzoek? Wie wil de moeilijke beslissingen maken? De kandidaten moeten iets concreets zeggen. Dit kan geen stilzwijgend spel zijn’, vervolgt ze tegen Fortune.

Abortus en buitenlandbeleid laat Warren aan anderen over

De aantrekkingskracht van Warren is volgens Washington Post te verklaren door hoe ze in staat is complexe financiële problemen te kaderen, van hun jargon te ontdoen en die te linken aan de dagelijkse moeilijkheden van doorsnee Amerikanen, die de voordelen van een verbeterende economie niet ondervinden.

Maar, die intense aanpak zou te wijten zijn aan het feit dat Warren zich slechts over een beperkt aantal thema’s ontfermt. Ze focust op financiële regulatie en problemen als sociale zekerheid en studentenleningen. Zaken die een invloed hebben op het inkomen van gezinnen uit de middenklasse. De strijd over abortus en buitenlandbeleid laat ze volgens de Amerikaanse krant liever door anderen beslechten.

Steun van Republikeinen

En net zoals al bleek uit de thema’s die ze bij Fortune aanhaalde – die evengoed door een Republikein naar voren geschoven kunnen worden – is de Senator van Massachusetts niet enkel de lieveling van liberalen. Hoewel Warren als een linkse progessieve Democraat gezien wordt – een tegengewicht voor Clinton en huidig president Barack Obama die vaak verweten worden naar het centrum te verschuiven – lenen haar standpunten zich niet altijd tot partijdigheid of ideologische labels.

Zo schaarden Republikeins senator David Vitter en partijgenoot David Stockman zich aan Warrens zijde in haar strijd voor het versoepelen van de restricties op handel in financiële derivaten.

‘Ik haat hoe Warren in een hokje geduwd wordt als een soort extreemlinkse liberaal uit Massachusetts’, zei Sheila Bair die het interview met Warren voor Fortune afnam. ‘Ze schoof toen een conservatief, marktgeoriënteerd argument naar voren’, citeert Washington Post. ‘Ze is de enige Democraat die ik ooit gesteund heb of voor wie ik campagne gevoerd heb.’

Wanneer Bair de Democratische Senator vraagt wie haar favoriete president was, luidt het antwoord bovendien Teddy Roosevelt. Een Republikein.

‘Veel manieren om dingen gedaan te krijgen in Washington’

Haar advies voor Obama deze laatste twee jaren is dan ook ‘duidelijk zijn over waar hij voor vecht. Hij moet met de Democraten praten om die wetgeving voor te stellen die hij wil. En hij moet de Republikeinen uitnodigen en vragen of er een manier is om samen te werken.’

‘Wat ik hier geleerd heb’, zegt ze tegen Bair, ‘is dat om efficiënt te zijn, je een probleem vanuit elke hoek moet aanpakken. Dat kan door wetten voor te stellen, een probleem tijdens een vergadering op te brengen, brieven te schrijven. Elke mogelijke manier om die zaken naar voren te duwen waar jij om geeft. Om de aandacht te trekken. Zeggen ‘dit is belangrijk’.’

‘Er zijn veel manieren om dingen gedaan te krijgen in Washington’, besluit Warren. En dat herinnert meteen aan de druk die ze van aan de zijlijn op Clinton uitoefent. Warren zegt dan wel klaar en duidelijk ‘nee’ tegen de wedloop voor het presidentschap, ze is even duidelijk vastberaden om haar stempel te drukken op wie wel in de running is.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content