‘Zijn enige “schuld” is dat hij zijn mening heeft geuit’, vertelt Ensaf Haidar in Brussel. De vrouw van de veroordeelde Saoedische blogger Raif Badawi, reist de wereld rond om zijn vrijlating te eisen.
‘De situatie is erg moeilijk’, vat de moedige Ensaf Haidar de hele kwestie samen. Al drie jaar ijvert ze voor de vrijlating van haar man Raif Badawi. Na zijn veroordeling ontvluchtte ze Saoedi-Arabië en kregen zij en haar drie kinderen politiek asiel in Canada. Ze reist de wereld rond om het verhaal van Badawi te vertellen, gisteren deed ze op uitnodiging van de mensenrechtenorganisatie Amnesty International Brussel aan.
‘Mijn man is geen moordenaar of crimineel’, vertelt Haidar. ‘De enige “schuld” die hij heeft, is het uiten van zijn mening. Hoewel Haidar niet detail wil treden over het welzijn van haar man, vat ze het samen als ‘heel moeilijk’. ‘Zowel mentaal als fysiek lijdt hij erg.’
Barbaarse straf
De kritische blogger Raif Badawi werd in mei 2014 veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaar, een boete van 190.000 euro én duizend stokslagen omdat hij op het internet de islam beledigd en het secularisme geprezen zou hebben. Op vrijdag 9 januari kreeg Badawi de eerste vijftig stokslagen na het vrijdaggebed bij de al-Jafali-moskee in Jeddah. De volgende vrijdagen werd de barbaarse straf om medische redenen niet meer uitgevoerd. Over de lijfstraf van haar man kan Haidar nauwelijks praten. ‘Die dag in januari was heel zwaar. Het is moeilijk om daarover te praten.’
Ook onze familie heeft zich tegen ons gekeerd. Ze steunen de Saoedische overheid en vinden het ongehoord hoe wij ons gedragen
Haidar is niet alleen lichamelijk gescheiden van haar man, ook met zijn en haar familie kwam het tot een breuk. ‘Helaas hebben zij zich gekeerd tegen ons. Ze steunen de overheid en vinden het ongehoord hoe wij ons gedragen. Hoewel zij dus nog in Saoedi-Arabië wonen, lopen ze geen gevaar.’
Nooit meer terug naar Saoedi-Arabië
Op de vraag of Haidar zichzelf ooit nog ziet wonen in Saoedi-Arabië antwoordt de vrouw resoluut: ‘Neen. De dag dat Raif wordt vrijgelaten komt hij naar ons, naar Canada.’
Ze woont nu bijna twee jaar in Sherbrooke, Québec, waar ze door de plaatselijke gemeenschap warm is opgenomen. Haar kinderen voelen zich thuis in hun nieuwe land, leren Frans en hebben vriendjes. ‘Het leven gaat door’, liet Haidar eerder al ontvallen. ‘Al ontbreekt een essentieel onderdeel in hun leven: hun vader.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Hoewel het niet eenvoudig was om het ze te vertellen, zijn haar kinderen zich ervan bewust dat hun vader in de gevangenis zit ‘omwille van een conflict met de Saoedische overheid.’ Ze voeren soms mee campagne voor de vrijlating van hun vader. Onder meer dit filmpje werd afgelopen jaar door Amnesty International verspreid.
‘Gelukkig weet Raif dat hij wereldwijde steun geniet. Daar put hij veel moed uit’, vertelt zijn vrouw. Badawi mag als gewetensgevangene geen bezoek ontvangen. ‘Wel heb ik via de telefoon contact met hem’, zegt Haidar. Aangezien zij hem niet kan bellen, hij enkel haar, blijft het voor de echtgenote steeds bang afwachten tot het volgende telefoontje.
Over de Saoedische overheid praat ze bescheiden. ‘Soms vind ik de woorden niet om het onrecht te beschrijven.’ Die voorzichtigheid enerzijds én dankbaarheid tegenover de internationale actievoerders anderzijds, is de rode draad doorheen haar betoog. Als het aankomt op politiek gevoelige kwesties, verwijst ze graag door naar May Romanos, Amnesty’s experte over de mensenrechtensituatie in Saoedi-Arabië.
‘Wat vrouwenrechten betreft in het land zien we af en toe toch tekenen van veranderingen’, klinkt het. ‘Al zijn het maar babystapjes’, nuanceert ze zichzelf onmiddellijk. ‘Toch mogen we de groep opgeleide vrouwen die opkomt voor haar rechten niet onderschatten.’
Terrorismewet
Enkele dagen geleden nog zette een lid van de religieuze politie een vrouw uit een Saudische shoppingmall, omdat ze zonder handschoenen op stap was. Volgens een andere versie had ze te dicht tegen een man aangezeten, met slechts een tafel ertussen. ‘De toekomst voor vrouwen in het land ziet er niet onmiddellijk rooskleurig uit. Toch moeten we blijven hopen’, aldus Romanos.
‘En ook het verhaal van Badawi is helaas geen uniek geval, maar slechts een voorbeeld uit de duizenden. In Saoedi-Arabië zitten een heleboel journalisten, schrijvers en juristen achter de tralies. Sinds kort gebruikt het land zelfs haar nieuwe terrorismewet om “daders” eenvoudiger te kunnen straffen en opsluiten.’
België is slechts een van de landen waar Haidar halt hield om het verhaal van Raif Badawi te vertellen. Al moet de vrouw toegeven dat ze voorlopig nog geen zicht heeft op concrete diplomatieke acties. ‘Maar los daarvan zijn deze bezoeken ook voor mij een enorme mentale steun. Ze geven me kracht om door te gaan. ‘
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier