Nvdr. bij het recht van antwoord van Noël Slangen:

Alleen al vanwege de beledigende passages aan het adres van derden is Knack niet verplicht dit recht van antwoord van de heer Noël Slangen te publiceren. Een van de passages werd daarom ook geschrapt in dit recht van antwoord, dat Knack toch afdrukt om deze kwestie definitief af te sluiten.

In weerwil van de feiten blijft de heer Slangen volhouden dat hij destijds niet werd veroordeeld. Hij verwart duidelijk verjaring met vrijspraak. Dat is potsierlijk. Maar dat mag. Potsierlijkheid is niet strafbaar.

Zijn belediging en beschuldiging aan het adres van de Raad voor de Journalistiek is al even dwaas. Dat de Raad voor de Journalistiek wordt voorgezeten door de heer Wim Criel, verantwoordelijk uitgever van Knack, en dat bijgevolg zelfregulering dode letter is, wordt eveneens door de feiten tegengesproken. Niet alleen wordt voorzitter Criel gewraakt voor elk dossier dat een Roularta-blad aanbelangt, in het recente verleden werd Knack door die Raad voor de Journalistiek ook veroordeeld.

Ernstiger is dat de heer Slangen het doet voorkomen alsof Knack hem ooit een voorstel tot minnelijke schikking deed. Kennelijk is de heer Slangen niet op de hoogte van het verschil tussen de vraag of de veroordeelde – niet Knack, zoals hij wil doen uitschijnen, maar de heer Slangen zelf – berust in de uitspraak en een voorstel tot minnelijke schikking.

Op dat laatste heeft de heer Slangen meer dan eens aangedrongen – tijdens een van de ontmoetingen was ondergetekende aanwezig. Maar dat de heer Slangen telkens voorwaarden koppelde aan zijn voorstel tot minnelijke schikking was zonder meer onaanvaardbaar.

Knack verkoos te wachten op het oordeel van de rechtbank. Het resultaat van die confrontatie werd door het hof van beroep van Antwerpen bevestigd, namelijk dat Knack correct handelde toen het blad in januari 2002 een aanklacht publiceerde tegen de manier waarop de toenmalige regering overheidsopdrachten aanbesteedde en daarbij de opmerkelijke rol van de heer Slangen, toen nog communicatieadviseur van de premier, aan de kaak stelde. De uitspraak bevestigt eveneens dat Knack in 2007 het strafdossier mocht citeren om aan te tonen dat wat het blad in 2002 schreef geenszins uit de lucht was gegrepen.

Of zoals het hof van beroep het formuleerde in haar arrest: ‘Het behoort tot de essentiële taak van de pers om informatie te verspreiden over alle onderwerpen die het publiek kunnen aanbelangen.’ De actie van de heer Slangen tegen Knack was erop gericht precies dat te verhinderen.

Rik Van Cauwelaert