Schrijver Frank Albers stelt op de Boekenbeurs zijn nieuw boek ‘Caravantis’ voor. Welke boeken raadt hij zelf aan of af?
Welk boek vindt u een absolute aanrader?
‘Moby-Dick (1851) van Herman Melville is dé ultieme roman. Dat is zo’n woest en baldadig boek. Op het eerste gezicht lijkt het een avonturenroman voor veertienjarige jongetjes, maar er zit zo veel meer achter. Het is een parabel over Amerika, democratie en vriendschap. Over de gevaren en de verrukkingen van idealisme. En Melville dialogeert de hele tijd met William Shakespeare, die ik ook niet slecht vind.’
Welk boek vindt u een absolute afrader?
‘Norwegian Wood van Haruki Murakami. Een internationale bestseller, door critici de hemel in geprezen, maar wat een vreselijk kitscherige roman! Het is een typisch voorbeeld van een boek waarin de verteller veel te veel weet en ik als lezer helemaal niets hoef te doen. De relatie tussen de verteller en het verhaal is steriel, onproblematisch. Maar veel lezers houden daarvan, natuurlijk. Ze willen dat alles hen netjes wordt uitgelegd, geen losse eindjes en zo, alsof het leven zo in elkaar zit. Niets is minder realistisch dan de zogenaamd realistische roman.’
Welk nieuw boek van u ligt op de Boekenbeurs?
‘Caravantis, een vierhonderd bladzijden tellende roman over een denkbeeldige republiek. De mensen in dit imaginaire land hebben lange tijd gedacht dat politieke onafhankelijkheid hen gelukkiger zou maken. Dat blijkt na enige jaren nogal tegen te vallen. De roman bestaat uit verschillende verhalen die soms veel en soms weinig met elkaar te maken hebben. Het is geen rechttoe rechtaan boek, integendeel. Literaire consumenten die op zoek zijn naar sentiment, herkenning en psychologische geloofwaardigheid, zijn aan het verkeerde adres. Het boek zit vol donkere gaten en het doet heel uitdrukkelijk een beroep op de verbeeldingskracht van lezers. Het is eerder een bouwdoos dan een toeristische gids.’
Welk nieuw boek van een collega wilt u graag ontdekken?
‘Dit najaar wil ik zeker Kapitaal in de 21e eeuw van Thomas Piketty lezen. Dat zou wel eens het belangrijkste boek in jaren kunnen zijn, belangrijker dan alle romans van de laatste tijd. Tegelijkertijd vind ik het ook wel verbazend dat een boek over sociale ongelijkheid vandaag de dag zo veel stof doet opwaaien. Alsof we weer even vergeten waren hoe fundamenteel ongelijk deze maatschappij altijd al is geweest. Maar ja, wij leven nu eenmaal in een soort comacultuur, de meeste mensen zijn politiek bewusteloos.’
