Nieuw werk van William ‘James Bond’ Boyd en Arnaldur Indriðason

The usual suspects, maar ook een paar minder bekende namen in het thrilleraanbod van mei.

Vrolijk zijn ze niet, de misdaadromans van Arnaldur Indriðason. Maar ze zijn stuk voor stuk juweeltjes. Ook ‘Verdwijnpunt’ is weer een superieure thriller. Misschien niet zozeer om de spanning die de IJslandse auteur schept, dan wel om de ontroering en de empathie die hij naar boven brengt. En nog iets: inspecteur Erlendur heeft opnieuw de hoofdrol. Hij verblijft in de onherbergzame streek waar hij geboren werd, ver van Reykjavik. Eigenlijk kampeert hij in de ruïnes van de boerderij die zijn ouders hier hadden. De plek waar zijn broertje meer dan veertig jaar geleden tijdens een sneeuwstorm verdween. Het lijk werd nooit gevonden. Erlendur voelt zich nog altijd schuldig voor zijn dood. Meteen hoort hij van een andere verdwijning. Die van een jonge vrouw die in de Tweede Wereldoorlog verdween, ook tijdens een sneeuwstorm. Een prachtig verhaal met onvergetelijke personages die allen in een door nevel omhuld verleden leven.

De Brit William Boyd mag van de erven Ian Fleming een officieel vervolg schrijven op de James Bond-verhalen van Fleming. De roman verschijnt tegen de herfst van volgend jaar en heeft nog geen titel. Boyd is bij ons een minder bekend auteur, maar werd al genomineerd voor een hele reeks literaire prijzen. Van de maand komt ‘Wachten op zonsopgang’ uit, zoals vaak bij Boyd een thriller met de allure van een flinke roman. Hij brengt ons van de wachtkamer van een Weens psychiater naar de Britse Geheime Diensten van vóór de Eerste Wereldoorlog en de Franse loopgraven. Een mooi portret van Europa in het begin van vorige eeuw.

Een eenzame verzorger in een geriatrisch verpleegtehuis is de centrale figuur en verteller in Karin Fossums jongste thriller ‘Ik kan in het donker zien’. Riktor doodt een zwerver van wie hij dacht dat hij zijn vriend was en begraaft hem in de tuin. Later wordt hij verdacht van een moord in het verpleegtehuis en hij komt in de gevangenis terecht. Het verblijf bevalt hem, hij maakt er vrienden en wil als hij vrijkomt een nieuw leven beginnen. Maar de problemen beginnen als in de tuin de heupfles van de vermoorde zwerver opduikt en Riktor opnieuw in de cel belandt. Een degelijke thriller en een overtuigende plot van ‘de koningin van de Scandinavische krimi’.

De Franse thrillerschrijver Franck Thilliez kreeg naam en lovende recensies met zijn derde misdaadroman ‘Het gruwelhuis’. Merkwaardig voor iemand uit het ‘verre’ noorden van het land met een kleine, onbekende uitgever. Gruwel en zwarte humor vormden de ingrediënten van de roman die ook belangstelling kreeg van een Amerikaanse uitgever. ‘Het weeshuis’ is al de negende Thilliez die in het Nederlands uitkomt. Een thriller met een internationale setting die begint met de vondst van een oude stomme film in Luik. Rechercheur Lucie Hennebelle weet niet goed wat ze aan moet met de gewelddadige beelden tot duidelijk wordt dat ze verband houden met vijf verminkte lichamen die pas zijn opgegraven. Een lugubere speurtocht in de duistere kronkels van onze hersenen.

Fred Braeckman