Sybren Polet, peetvader van het ‘andere’, experimentele proza, is op 91-jarige leeftijd overleden.
Een overlijdensbericht in De Volkskrant van vandaag meldt dat Sybren Polet op 91-jarige leeftijd is gestorven. In juni bracht zijn uitgever Wereldbibliotheek nog twee werkjes van hem uit: ‘Het aaahh en ooohh van de verbonaut’, een bundel nagelaten gedichten, en ‘De noodzaak van het overbodige’, een verzameling literair-filosofische notities.
Compagnon van Ivo Michiels
Sybren Polet, echte naam Sybe Minnema, was de Nederlandse writer’s writer bij uitstek die vooral in de jaren 1970 grote sier maakte met zijn ‘ander’ proza. In plaats van rechtaan rechtuit een verhaal op te dissen, problematiseerde Polet het vertellen en schreef hij experimenteel metaproza waarin de mogelijkheden van literatuur zelf onderwerp werden van het verhaal. Het waren de hoogtijdagen van de nouveau roman in Frankrijk en van het andere proza in Vlaanderen met coryfeeën als Ivo Michiels en Daniël Robberechts.
Postmodern
Polet debuteerde officieus – onder zijn echte naam Minnema – met de dichtbundel ‘Genesis’ in 1946 en als Polet zelf officieel in 1953 met de poëziebundel ‘Demiurgasmen’. Hij zou pas echt doorbreken als Vijftiger met zijn experimenteel proza in de romans ‘Breekwater’ (1961) en vooral ‘Mannekino’ (1968) en ‘De Sirkelbewoners’ (1970).
Niet commercieel
Vanaf de jaren 1980 begint zijn ster te tanen. Literaire postmodernisten hielden zijn andere stem weliswaar in herinnering maar als publieksschrijver verdween Polet meer en meer in de vergetelheid. Joris Note brak op Knacks boekensite vijf jaar geleden nog een lans voor Polet die verguisd werd door Gerrit Komrij omwille van zijn onleesbaar proza maar die Note veel belangrijker achtte dan zijn wel goed in de markt liggende belager.
Na de eeuwwisseling werd hij ziek maar liet hij sporadisch van zich horen in fragmentarisch proza dat zijn uitgever Wereldbibliotheek ondanks de geringe commerciële verdienste toch koppig bleef uitgeven.
Frank Hellemans
