‘Ik voel mij niet met alle Belgen verbonden’ (Charles Ducal)

© Vonk & Zonen

Deze middag maakt Charles Ducal, kersvers dichter des vaderlands, zijn eerste optreden. Zijn aanvaardingsspeech en eerste gedicht kwamen al online en Knack las even mee.

Woensdag 29 januari 2014 spreekt Charles Ducal in het Brusselse Passa Porta zijn aanvaardingsspeech uit en presenteert hij zijn eerste gedicht ‘Woord tegen woord’ als eerste dichter des vaderlands. De aanstelling start om 12u30 en is live te bekijken op de website. De tekst van Ducals openingsrede én eerste gedicht zijn er ook al te lezen. Enkele fragmenten:

Franse ode aan Vlaanderen

Ducal: ‘In een klimaat waarin eng nationalisme het ene landsdeel tegen het andere uitspeelt, wil ik mijn functie in het teken stellen van de solidariteit tussen Vlamingen, Walen en Duitstaligen. Ik wil alvast voormezelf en hopelijk ook voor anderen de muur tussen Wallonië, Vlaanderen en Duitstalig België slopen en mijn schuldig verzuim aan interesse voor de cultuur en de literatuur in onze andere landstalen een beetje goedmaken. De grootste ode aan Vlaanderen is in het Frans geschreven, door Charles de Coster, en dat vind ik een prettige gedachte.’

Met de meesten wel

Ducal: ‘Ik voel mij weliswaar niet met alle Belgen verbonden, maar met de meesten toch wel. Ik heb geen CEO’s onder mijn vrienden en voel me meer op mijn gemak bij mensen met een modaal inkomen of die moeten leven van een uitkering. Als Vlaming hou ik zeer van mijn geboortedorp, in Vlaams-Brabant, en van mijn moedertaal, het West-Vlaams van mijn moeder, ik ben een bewonderaar van Gezelle en Brueghel, die Guido en Pieter heetten. Maar voor mij zijn in het België van 2014 Hazim en Rachida even vertrouwde namen geworden en ik wil me ook de vaderlandse dichter voelen van de mensen die noch namen noch papieren hebben.’

Eerste gedicht

Ducal sluit af met zijn eerste gedicht te water te laten dat ‘Woord tegen woord’ heet:

Woord tegen woord

Van alle woorden zijn de onze de zwakste,
al liggen zij ontegensprekelijk in de mond.
Niemand verhoort ze, niemand verkracht ze.
Zij kussen de sterren, zij hebben geen grond.

Andere woorden bewegen armen en benen,
vullen schedels, ontsteken de keel.
Een mes in de rug kan vertaald als een streling,
een schop in de buik als noodzakelijk verkeer.

Het andere woord rijmt niet, het bewijst zonder meer
dat de werkelijkheid strookt met uw krant.
Het drukt op uw ogen, de startknop van uw tv,
en licht op. Het maakt ons duister en bang.

Charles Ducal

Partner Content