‘Vrouwen moeten stilstaan bij de gevolgen van deeltijds werk’ (De Coninck)

Minister van Werk De Coninck vindt niet dat vrouwen niet deeltijds mogen werken, maar wel moeten stilstaan bij de gevolgen ervan.

Minister van Werk Monica De Coninck heeft dan uiteindelijk toch gereageerd op de open brief van radiopresentatrice Sofie Verschueren, die worstelt met de combinatie van een voltijdse job en moeder zijn. Hieronder de reactie van minister De Coninck:

Geachte mevrouw Verschueren, beste Sofie
Bedankt voor uw bericht, dat mij in goede orde heeft bereikt.

Ik begrijp heel goed dat de combinatie van twee voltijdse banen en een dreumes zoals de uwe, een dagelijkse heksentoer is. Ik besef ook dat rondkomen van één loon, dezer dagen niet meer vanzelfsprekend is.

Laat me één hardnekkig misverstand meteen proberen de wereld uit te helpen: ik heb nooit gezegd dat vrouwen niet deeltijds mogen werken. Ik heb zelfs gezegd dat het me goed leek dat beide partners 4/5de werken, samen of om beurten. Hoe men dat binnen een gezin regelt, daar heb ik me als minister niet mee te bemoeien.

Ik heb alleen gezegd dat mensen, en vaak zijn dat vrouwen, moeten stilstaan bij de gevolgen van deeltijds werk. Dat het niet zomaar evident zou moeten zijn dat het de vrouw is die een stapje terugzet. De cijfers liegen er niet om: ongeveer 8 op de 10 deeltijdse banen worden ingevuld door een vrouw. Want, mevrouw Verschueren, en ik lees het ook in uw schrijven: veel vrouwen halen ook plezier uit hun job en als je zou vragen of ze het liefste thuis zouden blijven, zou de meerderheid daar zeker “nee” op antwoorden.

Ik heb als OCMW-voorzitter echter ook heel wat vrouwen gezien; heel hun leven hard gewerkt, de kinderen opgevoed, de was en de plas gedaan, zichzelf weggecijferd. En dan kwam een scheiding en klopten zij met quasi lege handen aan bij het ocmw. Misschien hadden die vrouwen dat er voor over en zouden ze die keuze opnieuw maken, maar het enige dat ik heb willen zeggen is het volgende: sta er even bij stil. Bekijk of het misschien haalbaar is voor de vader om wat minder te gaan werken.

Vorig jaar trokken we het ouderschapsverlof op van 3 naar 4 maanden per ouder. Ik ben het met u eens dat sommige werkgevers gerust wat soepeler zouden mogen zijn in hun omgang met tijdskrediet ( en al zeker voor mannelijke werknemers). Want eigenlijk zegt u: ik durf het niet te doen. U schrijft dat het niet evident is, wel ik raad u aan: doe het toch. Als u echt graag minder wil werken, maak dan gebruik van de mogelijkheden die er zijn. Pas als veel mensen het doen, keren de geesten. In Scandinavië bijvoorbeeld is deeltijds werk, ook in topjobs, heel gewoon. Het gebeurt dat vrouwen er soms een prijs voor betalen op het vlak van carrière en daar moeten we tegen vechten. Tegelijk moeten we misschien ook een heel klein beetje leren aanvaarden dat we in dit leven niet alles kunnen hebben. Wil je als jonge ouder wél met overtuiging voltijds blijven werken, ook goed, voel je dan niet overdreven schuldig.

De combinatie werk-gezin mag ook niet uitsluitend afhangen van tijdskrediet. De overheid, maar dit overschrijdt mijn bevoegdheid, moet ook investeren in betaalbare en voldoende kinderopvang, ook tijdens vakanties, in goede mobiliteit, zodat u die auto minder nodig heeft, in veilige fietspaden enzovoort. Ook bedrijven kunnen veel doen voor een ouder-vriendelijk klimaat.

Verder heeft u natuurlijk gelijk, dat het vaak hele drukke jaren zijn, zo als jonge ouder op de arbeidsmarkt. Vandaar dat we moeten evolueren van een citroenloopbaan (waarbij je in een korte periode je hele carrière en gezin op de rails moet krijgen) naar een wat langere, maar meer ontspannen loopbaan, met ruimte voor adempauzes. Want er is ook de vaststelling dat we vandaag ouder worden dan ooit. De pensioenleeftijd is overigens niet opgetrokken. We vragen wel dat mensen wat minder snel zouden uitstappen. Net om ervoor te zorgen dat iedereen nog een waardig pensioen heeft, eens die dag bereikt, en die kinderen al lang op eigen benen staan.

Vriendelijke groet en veel succes
Monica De Coninck