Verzet tegen armoede loopt niet over platgetreden paden

17 oktober, wereldverzetdag tegen armoede. Het probleem is bekend. Het scenario van de wereldverzetdag is voorspelbaar. Net als de concrete resultaten trouwens.

De betrokken organisaties rond armoedebestrijding verzamelen met sympathisanten en mensen met een armoedeproblematiek. Ze uiten hun verontwaardiging, vragen meer aandacht en begrip voor het groeiende probleem en eisen – terecht trouwens – oplossingen. De bevoegde beleidsverantwoordelijken en geïnteresseerde politici nemen akte, communiceren over het gevoerde of nieuwe beleid en verzekeren iedereen dat armoedebestrijding bovenaan het prioriteitenlijstje staat. Ziezo, de camera’s kunnen ingepakt worden, de artikels worden geschreven. Tot volgend jaar voor het zoveelste bisnummer.

Volgens de meest recente Vlaamse armoedemonitor stijgt het percentage van de bevolking dat leeft in een situatie van ernstige materiële deprivatie van 1,6 % naar 2,9 % en blijft het aantal personen met betalingsachterstand verder toenemen. 250.000 Vlamingen stellen broodnodige gezondheidszorgen uit omwille van financiële redenen. En wat onze jeugd betreft, 130.000 kinderen en jongeren groeien op onder de armoederisicodrempel. En 1 op 10 kinderen worden geboren in een kansarm gezin,…..

We moeten dit allemaal natuurlijk ook in de juiste context plaatsen.

De situatie mag in andere Europese landen dan nog wel dramatischer zijn, dat betekent niet dat wij het goed doen. Integendeel.

We stellen dagelijks vast dat de armoede in Vlaanderen stijgende lijn gaat, en dan kan je niet anders dan concluderen dat het huidig beleid, ondanks de goede intenties, onvoldoende oplossingen biedt. We durven te pleiten voor een andere aanpak. Met de overtuiging betere antwoorden te kunnen bieden op de uitdagingen. Onze oplossingen zijn anders. Niet onze sociale bewogenheid, zoals zo vaak geïnsinueerd wordt door de traditionele partijen , die – ondanks hun jarenlang falend sociaal beleid – blijkbaar een monopolie hebben op een sociaal geweten.

We willen de uitdaging van armoedebestrijding aangaan en de platgetreden paden resoluut te verlaten. Armoedebestrijding is vandaag voornamelijk symptoombestrijding die er niet in slaagt de fundamentele oorzaken van armoede aan te pakken. We moeten verder kijken dan de buitenkant van armoede. Geen werk, slechte woning, weinig sociale participatie,… zijn meestal ook gelinkt met een laag zelfbeeld, gevoelens van machteloosheid, uitsluiting en schaamte.

Die binnenkant van armoede moet in rekening genomen worden bij het zoeken naar een gepaste strategie om de armoedecirkel te doorbreken. Een sterk doorgedreven gepersonaliseerde aanpak die het zelfvertrouwen van de betrokken personen terug herstelt is dan ook onontbeerlijk. De overheid én de personen in armoede zijn samen verantwoordelijk om een gepast antwoord te vinden op de concrete situaties waarin mensen in armoede zich bevinden.

Er is niet alleen nood aan een meer gepersonaliseerde aanpak maar er is zeker ook nood aan duidelijke keuzes als het gaat over beleidsprioriteiten en de besteding van de beschikbare middelen.

Zo pleit N-VA voor het optrekken van uitkeringen boven de Europese armoederisicogrens. Uitkeringen zijn er om armoede te vermijden en niet om het in de hand te werken. N-VA kiest ook ondubbelzinnig voor de automatische rechtentoekenning. We hebben allemaal sociale rechten zoals bv. een korting op treintickets voor werkzoekenden die solliciteren of studiefinanciering. Het is niet correct dat je je vaak door een oerwoud van papierwerk moet worstelen om die rechten te verwerven. En tenslotte kiezen we resoluut voor een visie op lange termijn waarin de lokale overheden en OCMW’s een centrale rol in spelen. De focus ligt vandaag te sterk op tijdelijke projecten die misschien zinvol zijn maar te kort lopen om een duurzame impact te hebben.

De mensen die in Vlaanderen dagdagelijks geconfronteerd worden met armoede hebben, meer dan aan een internationale dag, nood aan concrete resultaten Resultaten die er vandaag – daar moeten we eerlijk in zijn – onvoldoende zijn. Daarom stelt N-VA voor om het geweer van schouder te veranderen. Investeer in mensen en durf te kiezen.

Piet De Bruyn – Vlaamse Volksvertegenwoordigers N-VA

Lies Jans – Lid van de Commissie Welzijn