Verkiezingen 2012: Houdt SP.A stedelijke bastions overeind?

Analyse van de positie van SP.A bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 otober 2012.

Voor SP.A is het op 14 oktober uitkijken hoeveel rode bastions de gemeenteraadsverkiezingen kunnen overleven. De Vlaamse socialisten staan traditioneel erg sterk in de steden, maar voelen her en der toch hete adem in hun nek. Zo kan Louis Tobback in Leuven ongetwijfeld op beide oren slapen, terwijl dat voor zijn Antwerpse evenknie Patrick Janssens wel even anders is. Met Bart De Wever als uitdager maakt de Scheldestad zich op voor een titanenstrijd.

Steden zijn van SP.A
Het lijstje steden met burgervaders van socialistisch signatuur oogt indrukwekkend. In Antwerpen, Gent, Oostende, Leuven, Hasselt, Sint-Niklaas en Lommel draagt een SP.A’er de sjerp, maar ook in steden als Brugge, Mechelen, Aalst en Turnhout maakt de partij deel uit van de meerderheid.

Met gemiddeld zo’n 33 procent van de stemmen in de negen grootste steden van Vlaanderen, vertrok de SP.A in 2006 dan ook vanuit een stevige onderhandelingspositie.

Janssens-De Wever
In Antwerpen konden de socialisten zelfs rekenen op 22 van de 55 zetels, mede dankzij de polarisatie Janssens-Dewinter en met een welkom duwtje in de rug van de 0110-concerten. Maar wel ten koste van partijen als Open Vld en het kartel CD&V/N-VA. Zij werden opgevist, maar liberalen en christendemocraten lijken nu opnieuw veroordeeld tot de coulissen van het topduel Janssens-De Wever.

De uitslag daarvan ligt nog lang niet vast, maar een recente peiling voorspelde nog een nipte winst voor De Wever en dus het einde van burgemeester Janssens.

En ook zijn Gentse evenknie Daniël Termont lijkt alvast een extra verzekering te hebben ingebouwd door een kartel te smeden met de groenen. Samen waren zij in 2006 goed voor 23 van de 51 zetels (17+6).

Coalitiepartner Open Vld staat echter niet te springen voor een meerderheid met Groen, evenmin als de N-VA van Siegfried Bracke. Termont zal dus moeten afwachten hoe de kiezer de kaarten schudt.

Hilde Claes
De sjerp van de Hasseltse Hilde Claes staat eveneens op het spel. Claes bouwde heel wat krediet op met haar kordate aanpak van het Pukkelpopdrama, maar verloor veel van haar glans door de fall-out van het HaZoDi-schandaal rond de graaicultuur bij de politie. Vraag is dus of de kiezer traditioneel zwaargewicht SP.A mee verantwoordelijk zal stellen voor die ontsporingen.

In Leuven, Lommel en Oostende lijken de socialisten zekerder van hun zaak. Nestor Louis Tobback zit al jaren stevig in zijn Leuvense zadel, terwijl ook Peter Vanvelthoven in Lommel de wind in de zeilen voelt. Hij oogstte bovendien niets dan lof over zijn kordate maar serene aanpak van de busramp in Sierre, die vooral in Lommel diepe wonden sloeg.

Keizer van Oostende

In Oostende haalde de SP.A in 2006 een absolute meerderheid. Of ze die zal kunnen behouden is nog koffiedik kijken, maar tekens van een zware afstraffing tonen zich voorlopig niet. Al valt natuurlijk af te wachten in welke mate het boek over “Keizer van Oostende” Johan Vande Lanotte zich zal laten voelen. Coalitiepartners CD&V en Open Vld tonen zich alvast tevreden met de huidige samenwerking.

Hoe het ruimere plaatje er voor de SP.A zal uitzien, valt moeilijk te voorspellen. In algemene peilingen hielden de socialisten de jongste maanden in elk geval relatief goed stand. De sp.a neemt in ruim honderd gemeenten deel aan het bestuur. Bedoeling is uiteraard dat resultaat op 14 oktober te herhalen.

Gehakketak
De vraag is nog of en hoe de prestaties van de federale en de Vlaamse regering zullen spelen op lokaal vlak. De Vlaamse ploeg haalde de voorbije maanden vooral het nieuws met onderling gehakketak, onder meer na kritiek van SP.A-vicepremier Ingrid Lieten op de goedgekeurde milieuvergunning voor winkelcomplex Uplace in Machelen. Federale oppositiepartij N-VA zet zich dan weer fors af tegen de regering-Di Rupo en hoopt dat contrast ook lokaal te kunnen verzilveren.

SP.A-voorzitter Bruno Tobback is alvast niet van plan in dat spelletje mee te stappen. “Dat is ook een vorm van eerlijkheid, het gaat in oktober niet over onze nationale kopstukken”, klonk het recent nog in enkele kranten. Om de lokale verscheidenheid nog extra in de verf te zetten, besloten de socialisten ook geen nationale slogan te lanceren. (Belga)