Of Didier Reynders minister van Financiën blijft, wordt natuurlijk een belangrijke factor of deze regering kans van slagen heeft’, zegt John Crombez.
SP.A’er John Crombez is nog altijd niet te spreken over de Belgische aanpak van het Dexia-debacle. ‘Omdat de Fransen een beetje koppig deden, hebben onze verantwoordelijken maar aanvaard dat een geweldige claim werd gelegd op de toekomst van alle Belgen. Dat is toch ondenkbaar?’
De fundamentele kritiek van John Crombez (38), Vlaams fractieleider van de SP.A en onderhandelaar voor zijn partij bij de regeringsvorming, is dat de Belgische verantwoordelijken de voorbije jaren hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen. Met alle gevolgen vandien. Crombez: ‘We wisten in 2008 al dat de Fransen eigenlijk een strategisch plan hadden om een eigen Franse bank af te splitsen van de Dexia-holding. In die tussenperiode werden er enorme liquiditeiten versast van België naar Parijs. Tegelijk werden alle risico’s in België gezet. Dat was echt een hold-up van de Fransen. Wat mij wrevelig maakt, is de lijdzaamheid van de betrokken Belgen, van bankbestuurders tot regering. Waarom hebben ‘wij’ daar níéts tegenover gezet om dat Franse scenario te verhinderen? Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank en FSMA-voorzitter Jean-Paul Servais zeggen nu: ‘Maar de Fransen wilden niet.’ Et alors? Omdat de Fransen een beetje koppig deden, hebben Coene en Servais en eigenlijk de hele regering aanvaard dat een geweldige claim werd gelegd op de toekomst van alle Belgen. Dat is toch ondenkbaar?’
‘Zelfs Europees Commissaris Neelie Kroes is tussenbeide gekomen: zij eiste meer structurele veranderingen in Dexia. De Franse president Nicolas Sarkozy en minister van Financiën Didier Reynders (MR) zijn toen samen naar Europa gegaan en zegden in koor: “Wij willen niet.” Van Sarkozy kan ik dat begrijpen: Kroes’ missive doorkruiste zijn plannen. Maar waarom heeft Reynders een strategie verdedigd die manifest nadelig was voor België? En vervolgens heeft men gewacht met het ontwikkelingen van een eigen aanpak tot de Fransen hun volledige plan hadden uitgevoerd: zij lieten Dexia stikken op het moment dat ze het voldoende hadden leeggezogen en zij hun eigen bank konden maken. Die Belgische apathie maakt me ongelooflijk kwaad.’
Dat verleden hypothekeert ook de toekomst. Deze regeringsvorming is er niet alleen één van politieke keuzes, maar ook een van de personele invulling van bepaalde sleutelfuncties. Crombez: ‘Of Didier Reynders minister van Financiën blijft, wordt natuurlijk een belangrijke factor of deze regering kans van slagen heeft. Als hij blijft zitten en zijn netwerk blijft inschakelen om te doen zoals hij deed, zal het minder gemakkelijk lukken.’ (WP)
