De Belgische poot van Diyanet, het Turkse overheidsorgaan voor godsdienstzaken, is een van de vragende partijen in een rechtszaak waarmee een groep islamverenigingen probeert onverdoofd slachten buiten erkende slachtvloeren mogelijk te maken. Daar is niks illegaals aan, maar de bevoegde Vlaamse minister Ben Weyts spreekt niettemin van ‘inmenging door buitenlandse overheden’.
Hiermee vuurt men de facto ook vanuit het buitenland een binnenlands conflict aan.
Ook al kondigde Vlaams minister voor Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) onlangs een akkoord aan dat onverdoofd slachten in ons land naar het verleden verwees, toch lijken nog niet alle belangenverenigingen daarover op een lijn te staan. Bij het Europees Hof voor Justitie loopt bijvoorbeeld nog een zaak waarmee een reeks instanties onverdoofd slachten toch nog mogelijk probeert te maken. Onder de vragende partijen staat, naast onder meer vijf provinciale unies van moskeeën in ons land, ook de Association Internationale Diyanet de Belgique – de Belgische poot van Diyanet, het Turkse overheidsorgaan voor godsdienstzaken. Dat blijkt uit een document dat openbaar te raadplegen is op de website van het Europees Hof.
Het gaat om een zogenaamde prejudiciële vraag aan het Europees Hof, een advies aangevraagd door de rechtbank van eerste aanleg in Brussel. ‘Een achterhoedegevecht,’ zo karakteriseert bevoegd Vlaams minister Ben Weyts de zaak. ‘Vroeger stond de regering oogluikend onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren toe. In 2014 heb ik daar komaf mee gemaakt, omdat de Europese regels wat dat betreft duidelijk zijn: onverdoofd slachten kan niet, tenzij het gebeurt op religieuze gronden én in een erkend slachthuis. Die tijdelijke slachtvloeren zijn niet erkend – soms werd er gewoon op een voetbalveld of in een schuur geslacht. De voorwaarden voor erkenning zijn trouwens Europees geregeld en zijn ook heel strikt.’
Verscheidene islamitische verenigingen probeerden daarna met steun van Diyanet het verbod ongeldig te laten verklaren. De redenering, in een notendop, gaat als volgt: er zijn te weinig erkende slachtvloeren om tijdens het Offerfeest aan de vraag tegemoet te komen, dus is het voor vele moslims in de praktijk onmogelijk om aan het feest deel te nemen. Daarmee beknot het verbod in het belijden van hun geloof, nochtans een van de grondrechten van de EU. Het is in die rechtszaak dat het Brusselse gerecht een advies van Europa vraagt.
‘Turkije vuurt Vlaams conflict aan’
Aangezien Diyanet België mee de zaak tegen het Vlaams Gewest aanspant, is het logisch dat zij ook een deel van de rekening betalen. Op zich lijkt het niet opzienbarend dat een vereniging die de belangen van moslims wil verdedigen, zich in zo’n zaak mengt. Maar Diyanet België is geen onschuldige partij: het hangt rechtstreeks af van het Turkse Diyanet, een overheidsdienst voor godsdienstzaken. Vorige week nog lekte uit dat de Belgische Staatsveiligheid Diyanet beschouwt als ‘de lange arm van Erdogan’. ‘Diyanet is trouw aan de AKP van Turks president Erdogan en draagt in die hoedanigheid bij aan de polarisering binnen de Turkse gemeenschap,’ klonkt het nog.
Minister Ben Weyts fronst dan ook de wenkbrauwen over de inmenging van Diyanet in de rechtszaak. ‘Ik vind het toch op zijn zachtst gezegd nogal ongewoon dat de Turkse overheid eigen organisaties in het buitenland inschakelt om met overheidsgeld een democratische beslissing van een minister juridisch aan te vechten. Daarmee vuurt men de facto ook vanuit het buitenland een binnenlands conflict aan. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de Turkse overheid er ook problemen mee zou hebben als bijvoorbeeld Flanders Investment And Trade in Turkije met Vlaams belastinggeld zou procederen tegen een beslissing van een Turkse minister.’
‘Het is trouwens niet de eerste keer dat zoiets gebeurt,’ vult Weyts nog aan. ‘Vorig jaar heeft Diyanet ook een procedure gestart bij de Raad van State tegen een Koninklijk Besluit – alweer een regeringsbeslissing dus, dit keer van de federale regering – tot hervorming van de Moslimexecutieve.’
De minister beseft anderzijds wel dat er aan de situatie weinig te doen is. ‘Het staat natuurlijk iedereen vrij om te procederen. Diyanet is een internationale vzw, dus je kan niet beletten dat ze zich mengen in een juridische procedure. Maar het is wel vreemd – er is toch sprake van inmenging in ons democratisch proces wanneer buitenlandse overheden via eigen organisaties ministeriële beslissingen gaan aanvechten.’
Bij Diyanet was voorlopig niemand bereikbaar voor commentaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
