Eén: Milaan-Sanremo (14.05 uur)
De eerste grote klassieker van het wielerseizoen komt eraan, wat tot heel wat spanning en zenuwachtigheid in het peloton leidt. Want La Primavera, vrij vertaald de lente, blijft een prestigewedstrijd. Om het record van Eddy Merckx (zeven zeges tussen 1966 en 1976) te verbeteren, moet je al over heel sterke benen en het juiste koersdoorzicht beschikken. Oscar Freire, de winnaar van vorig jaar maar ook van 2004 en 2007, doet altijd zijn uiterste best.
“Met wat ik tot nu toe zag, kan ik er voorlopig nog geen topfavoriet uit halen”, weet VRT-commentator Michel Wuyts, die vorige week Parijs-Nice volgde. “We krijgen een soort van nivellering in de breedte. De renners die er vorig seizoen een beetje boven uitstaken, zakten wat in hun niveau, waardoor een heel pak anderen kwam aansluiten. Dat leidt misschien tot mogelijkheden voor aanvallers. Hetzij op de Poggio, hetzij in de laatste kilometers, door op de verrassing te spelen. Via zijn manager weet ik alleszins dat Philippe Gilbert er geweldig mee bezig is. Hij slaagde erin om de boot wat af te houden, maar Milaan-Sanremo blijft zijn ultieme droom, geloof me.”
Wuyts schuift de naam van de Omega Pharma-Lottokopman naar voren, omdat de rassprinters hem tot dusver niet konden imponeren. “Ze hebben een soort van beurtrol, niemand werpt zich op als de te kloppen man”, zegt hij. ” Heinrich Haussler, die is echt wel goed. Qua intrinsieke snelheid en vooral dan bij de start, steekt hij er met kop en schouders boven uit. Tyler Farrar blijft ook altijd een mannetje om in het oog te houden.”
Wuyts hoopt ook dat de traditie gebroken wordt dat de winnaar van Milaan-Sanremo uit Tirreno-Adriatico komt, want de laatste winnaar die Parijs-Nice reed, was AndreiTchmil in 1999. “Al was het maar om die clichégedachte te doorbreken. Want wat is die wetenschap waard, als twee jaar geleden de afstand tussen MarkCavendish en Haussler amper vijf centimeter bedroeg?”
Veel outsiders ziet Wuyts niet. “Ik zou toch maar opletten voor Filippo Pozzato. En Rabobank zal natuurlijk de kaart van Freire spelen. Het zou me niks verbazen als die straks vier vingers in de lucht steekt en daarmee optimaal profiteert van de bestaande nivellering.”
