Hij ziet er op het eerste zicht niet zo uit, maar Wayne Rooney is een romanticus. Omdat hij per se wilde dat zijn drie zoons hem in het blauwe shirt zien voetballen, keerde hij terug naar Everton. Portret van een bijzondere Backstreet Boy.
Afgelopen zaterdag maakte hij tegen Stoke City zijn officiële rentree bij Everton in de Premier League. Er staan meer groeven in zijn gelaat en zijn haarlijn is wat geweken, maar voor de rest ziet hij er nog steeds uit zoals in 2004, toen hij The Toffees verliet voor Manchester United. Middellang, een tikje geblokt onder de blauwe polo, met de oren wat haaks op het gezicht. Een Backstreet Boy zoals je die op elk moment van de dag tegen kunt komen in de straten van Liverpool, Manchester of whatever. Het is Wayne Rooney, wel degelijk bijzonder. Goed voor vijftien jaar slopend Engels profvoetbal en zestien prijzen. Voor 460 wedstrijden in de Premier League en 198 doelpunten. Voor 119 caps en 53 goals voor Engeland, en misschien nog wel meer.
Goed ook voor een half leven lang loeiende krantenkoppen. Als je meer dan een decennium voetballer bent van Manchester United en ook nog eens aanvoerder bent geweest, dan word je ongevraagd geslagen tot celebrity. En permanent achtervolgd door hele, halve en verzonnen waarheden, het liefst gekruid met een vleugje seks of een toefje drank. In mei bijvoorbeeld kwijlden de tabloids bij het bericht dat Rooney in twee uur tijd ruim een half miljoen euro had vergokt in het casino. In november brulden de kranten dat hij tijdens een bruiloft de piano had mishandeld. In kennelijke staat en bepaald niet uitgenodigd door het bruidspaar. En een half jaar daarvoor was er ook al iets misgegaan. Op de sociale media mengde de voetballer zich enthousiast in de dialoog over de festiviteiten rond St. Patrick’s Day, de nationale feestdag van Ierland. Rooney schroomde niet om bij zijn berichten de vlag van Ivoorkust te plaatsen.
Blauwe pyjama
Wayne Mark Rooney dus. Een attractie op zich. Eigenlijk een eenpersoonscircus. Als jongetje wilde hij bokser worden, nu is hij 31 jaar en een van de meest besproken voetballers van Engeland. Zeker sinds 2011, toen hij een transferwens uitte die de voetbalwereld op zijn grondvesten deed schudden. De vedette van Manchester United wilde eigenlijk wel graag naar de gehate rivalen van Manchester City, zo verkondigde hij in diezelfde tabloids. En nee, het was geen grap. Die Rooney dus. Binnen en buiten de lijnen goed voor beroering.
Ook toen hij op achttienjarige leeftijd – na slechts twee seizoenen in het eerste elftal van Everton te hebben gevoetbald – de overstap naar het gehate Manchester United maakte, werd hij verketterd door de supporters. Maar nu, dertien jaar later, sluiten ze hem evengoed weer liefdevol in de armen. Zo werkt dat in het opportunistische leven van een voetbalsupporter. Bovendien is het een strijdkreet die Everton FC zelf in de wapenen voert. Once A Blue, Always A Blue. En heeft Rooney niet zelf gezegd dat hij als aanvoerder van Manchester United de voorbije jaren evengoed in een Evertonpyjama sliep?
Er zijn van die beelden die je liever niet wil zien en Wayne Rooney in een te wijde blauwe pyjamabroek is er een van. Er kwam tijdens Rooney’s presentatie bij Everton nog wel meer ter sprake, zoals het sentiment waarmee zijn terugkeer ook voor hem zelf omgeven is. ‘Voordat ik definitief met pensioen ga, wil ik dat mijn drie zoons mij eerst nog live in het blauwe shirt zien voetballen’, zo gaf Rooney een belangrijke reden op voor zijn terugkeer. Voor zijn vader Wayne senior hield hij de onderhandelingen met Everton zo lang mogelijk geheim. Senior zou immers zo opgewonden raken dat hij nooit en te nimmer zijn mond had kunnen houden over de aanstaande transfer. ‘Mijn vader is een echte Evertonian. Hij reed dertien jaar lang naar Manchester om mij te zien spelen. Nu duurt zijn ritje nog maar vijf minuten.’
Littekens
En toch… Er zijn heel wat vraagtekens rond Wayne Rooney. Wat kan hij nog nadat er vijftien seizoenen keihard profvoetbal over hem heen zijn gegaan? Uiteraard, dat schot waarmee hij in Tanzania tegen Gor Mahia zijn rentree luister bijzette, was een sprookjesachtig doelpunt. Maar het moet wel gezegd dat Rooney niet onder druk werd gezet, vrijelijk mocht aanleggen en ook nog eens een keeper trof die wat al te ver voor zijn doel stond.
Volgens zijn criticasters zijn Rooney’s hoogdagen voorbij. Drie jaar geleden gold de aanvaller nog als een excellente finisher die tussen de vijftien en twintig doelpunten per seizoen maakte. Afgelopen seizoen maakte hij er in de competitie nog maar vijf. In de Premier League stond Rooney slechts vijftien keer in de basis, in de finale van de Europa League tegen Ajax werd hem door trainer José Mourinho slechts één minuut speeltijd gegund en in de eindstrijd om de League Cup tegen Southampton speelde Rooney zelfs helemaal niet. Zijn vermeende neergang werd ook nog eens geaccentueerd door bondscoach Gareth Southgate, die hem voor de laatste interlands van Engeland niet meer opriep.
Zijn laatste seizoen op Old Trafford is er één vol littekens geweest, zo bekende Rooney onlangs bij zijn presentatie bij Everton. ‘Het moeilijkste was het om die twee bekers omhoog te houden, de League Cup en de Europa League. Het voelde alsof ik ze niet verdiende, omdat ik geen rol had gespeeld in de finales. Ik vond het een frustrerende tijd. Voor het eerst in mijn carrière behoorde ik niet tot de basisspelers. Ik zat op de bank en that’s not me. Ik hoor te spelen. Tegelijkertijd was ik aanvoerder van Manchester United en diende ik me positief te blijven opstellen. Tot het einde van het seizoen heb ik dat gedaan. Maar ik wist: voor mijn voetbalcarrière moet ik weg.’
In China wachtte hem het grote geld en het ongewisse avontuur, in Engeland het sportieve doel en de geborgenheid van de familie. Met Everton koos hij voor het laatste. Rooney zint op eerherstel en wil volgend jaar op het WK in Rusland zijn interlandcarrière op een waardige manier afsluiten. ‘Ik besef dat ik op het topniveau van de Premier League een goed seizoen moet spelen om mijn land te kunnen vertegenwoordigen.’ De aanwezigheid van Ronald Koeman deed de rest. ‘Met de komst van Koeman proef je ambitie bij Everton. Ik kom terug omdat ik erin geloof dat de manager een team kan bouwen dat iets kan winnen. Een prijs pakken met Everton zou voor mij het absolute hoogtepunt zijn.’
Scorende spelers
De vraag is wel: hoe gaat Koeman Rooney inpassen bij Everton? In Manchester vond José Mourinho – en voor hem ook Louis van Gaal – het ingewikkeld om Rooney op een werkbare manier in te bedden in een systeem. Koeman heeft hetzelfde probleem, maar liet in de voorbereidingswedstrijden al optekenen: ‘Rooney kan in een vrije rol vanaf de flanken of centraal in de punt spelen. In ieder geval voorin. We hebben goals nodig.’ Aanwinst Davy Klaassen had het ook al meteen over de ondefinieerbare chemie die er soms is tussen goede voetballers. ‘Het is heerlijk om met Wayne de kaats te zoeken en de combinatie aan te gaan. Hij is een snelle denker, loert continu of ik in de diepte kan gaan lopen. Hoewel we nog maar kort samenspelen voelen we elkaar goed aan. Het lijkt heel natuurlijk. Je merkt aan niets dat hij hier nog even komt afbouwen. Hij oogt superfit en scherp.’
En Rooney moet er ook meteen staan, want met het vertrek van Romelu Lukaku, voor 85 miljoen euro naar Manchester United, is er een enorm gat gebrand in het succes van het afgelopen seizoen. Daarin leidde Koeman Everton naar de zevende plaats in de Premier League. Met 25 competitiegoals was Lukaku clubtopscorer, daarna kwam er een hele tijd niets en vervolgens was er Ross Barkley als nummer twee op de lijst met slechts vijf doelpunten. ‘Dat is veel te weinig’, beseft Koeman. ‘We willen voor de productiviteit niet afhankelijk zijn van één speler. Wanneer je als club echt de volgende stap wil zetten is het noodzakelijk dat je drie of vier spelers hebt die tien tot twaalf goals per seizoen maken.’
Niet voor niets hamerde de coach op de komst van spelers als Davy Klaassen en Wayne Rooney. Klaassen was afgelopen seizoen in vijftig officiële wedstrijden voor Ajax goed voor twintig goals. ‘Eén van Davy’s sterke punten is het voor de goal komen, dus we moeten ervoor zorgen dat daarop wordt uitgespeeld’, legt Koeman uit. ‘Dat kan als links- of rechtshalf als we met een controlerende middenvelder spelen, maar ook op 10, als we met een aanvallende middenvelder opereren. Davy zal het fysiek zwaarder krijgen dan hij gewend is en zal moeten wennen aan het tempo van de Premier League. Maar je merkt aan alles dat hij een goede opleiding heeft gehad, hij is slim. Hij heeft voldoende wapens die voor compensatie zorgen.’
Verlengstuk
En Wayne Rooney? Ach, wat moet Koeman er nog over zeggen? Hij was zelf 32 jaar toen hij van Barcelona naar Feyenoord ging en een stapje terug deed uit de absolute top. Maar ook al zijn er wat jaren overheen gegaan, dan kun je nog steeds goed voetballen. De coach heeft Rooney in de ogen gekeken en zag dat wat hij belangrijk vindt: vuur. ‘Wayne komt niet om af te bouwen en straalt nog steeds ambitie en winnaarsmentaliteit uit. Hij weet hoe het eraan toe gaat aan de top, welke druk erbij komt kijken en wat er nodig is om grote wedstrijden tot een goed einde te brengen. Alleen al met die ervaring maakt hij ons beter.’
Bovendien is Rooney minder ééndimensionaal dan wij denken. Hij is niet alleen een doener, maar af en toe wel degelijk ook een denker. Koeman: ‘Op een gegeven moment hoorde ik Rooney praten met Ademola Lookman, een talent van 19 jaar. Wayne was hem aan het uitleggen hoe hij zijn positie als vleugelspits het beste kon invullen. Dat is wat je als trainer wil, dat spelers ongevraagd een verlengstuk worden. Ik vind het fantastisch dat Rooney terug is.’
DOOR PETER WEKKING – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Wayne komt niet om af te bouwen en straalt nog steeds ambitie en winnaarsmentaliteit uit.’ Ronald Koeman
‘Een prijs pakken met Everton zou voor mij het absolute hoogtepunt zijn.’ Wayne Rooney
