Wie was Victor Fastré, de jongste winnaar van Luik-Bastenaken-Luik?

Victor Fastré was amper 18 toen hij in 1909 Luik-Bastenaken-Luik won. Daarmee is hij de jongste winnaar ooit van een WorldTourwedstrijd.

Het is zeven uur ’s ochtends op 16 mei 1909. Samen met 81 andere renners begeeft Victor Fastré zich naar de kantoren van de krant L’Express in Luik. België telt op dat moment meer dan honderd kranten en L’Express heeft zich op de kaart willen zetten door in 1908, samen met wielervereniging Pesant Club Liége, de wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik nieuw leven in te blazen. Na de eerste drie edities (1892-1894) was die lange tijd van de kalender verdwenen. De comeback van de amateurkoers zorgt voor een enorme publieke belangstelling, die zeker wordt aangewakkerd doordat de aankomst samenvalt met de wedstrijd Parijs-Luik voor profs.

Van de kantoren van L’Express gaat het naar Streupas, net buiten Luik, waar om 8.30 uur het startschot wordt gegeven. Wanneer de eerste renners ruim acht uur later weer in de straten van Luik verschijnen, krijgen de massaal opgekomen toeschouwers een razend spannende ontknoping voorgeschoteld. Acht renners sprinten op de Avenue Rogier voor de zege. Onder hen de twintigjarige Paul Deman, die vier jaar later de eerste Ronde van Vlaanderen zal winnen, en Victor Fastré, die extra gebrand is op de bloemen, want over drie dagen viert hij zijn negentiende verjaardag. De lange sprint is een nagelbijter. De grote en sterke Fastré lijkt het te zullen halen, maar hij wordt op de streep nog geklopt door de Henegouwer Eugène Charlier. Coup de théâtre: Fastré wordt toch tot winnaar uitgeroepen, want Charlier heeft na een vorkbreuk onderweg van fiets gewisseld. Verboden volgens het reglement!

Fastré weet zijn zege uitstekend te verzilveren. Het seizoen erop tekent hij een profcontract bij de Franse topploeg Alcyon. Omdat het wegwielrennen minder oplevert, rijdt de jongeman vooral in de velodrooms van Luik en Verviers, waar hij mooie startgelden en winstpremies opstrijkt. Tot in de zomer van 1914, dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Als korporaal-milicien wordt Fastré onder de wapens geroepen. Hij maakt deel uit van het 25e Linieregiment.

Het is zeven uur ’s ochtends op 12 september 1914. In de Dijlevallei tussen Werchter en Rotselaar wacht het 25e Linieregiment op orders. Na de inval van de Duitsers in augustus heeft het Belgische leger zich teruggetrokken achter de fortengordel rond Antwerpen. Met gerichte uitvallen proberen ze de Duitse troepen te hinderen die naar het front aan de Marne opmarcheren. Op 12 september krijgt de 2e Legerafdeling van luitenant-generaal Emile Dossin (naar wie later de kazerne in Mechelen vernoemd zal worden) het bevel om Wezemaal in te nemen en op te rukken richting Leuven. Het is de specifieke taak van het 5e Linieregiment om de brug van het gehucht Molen in Rotselaar over te steken. Het 25e, met Fastré, fungeert als reserve.

Wanneer de soldaten van het 5e de overkant van de Dijle bereiken, worden ze onder vuur genomen door de vijandelijke artillerie. De Duitsers gaan al gauw in de tegenaanval. In het struikgewas en de bosjes komt het tot een vreselijke veldslag met grote verliezen aan beide zijden. Om 9.30 uur wordt het 25e ter hulp geroepen. Fastré en zijn wapenbroeders slagen er nog in de brug over te steken maar komen eveneens onder vuur te liggen. De Duitse mitrailleurs zijn genadeloos. Bijna alle Belgische officieren sneuvelen, de overlevenden van de twee linieregimenten slaan op de vlucht, sommigen al zwemmend, hun gevallen kameraden moeten ze achterlaten.

Om 10.30 uur liggen op het slagveld van Molen meer dan 300 dode soldaten. Onder hen ook Victor Fastré. Mort pour la patrie. Ze worden begraven in Rotselaar en later overgebracht naar de militaire begraafplaats van Veltem-Beisem bij Leuven. Daar rust de jongste winnaar van Luik-Bastenaken-Luik nog altijd.

Luik-Bastenaken-Luik is een ‘monument’ in het wielrennen. Waar komt die term vandaan?