Hoofdredacteur Jacques Sys vertelt elke dag een opmerkelijke anekdote uit de geschiedenis van de Tour de France.
Wie is de beste klimmer aller tijden? Volgens de Spanjaard Federico Bahamontes kan daar geen discussie over bestaan: die titel komt alleen hem toe. Legendarisch is het verhaal van Bahamontes die eens op een col stopte om een ijsje te eten. Onlangs nog zei de intussen 84-jarige maar nog altijd van energie bruisende Bahamontes dat hij in de bergen maar één tegenstander had: zijn eigen schaduw.
Maar de eerste echte klimmer stamt uit het prehistorisch tijdperk. De Fransman René Pottier, de Tourwinnaar van 1906, verbaasde door de soepelheid waarmee hij naar boven reed. Hoe hoog het stijgingspercentage ook was, het tempo bleef even moordend. Hij werd in een bergrit eens door vijf bandbreuken _ het gevolg van spijkers die op de weg lagen – een halfuur teruggeslagen, reed op een velg niet alleen die kloof dicht, maar won ook nog eens de etappe.
Ook Pottier kon het zich eens veroorloven om in een café halt te houden, een wijntje te drinken, vervolgens weer bij de achtervolgers aan te sluiten en de etappe te winnen. Maar Pottier genoot uiteindelijk niet lang van zijn zege: toen hij zes maanden later vernam dat zijn vrouw hem tijdens de Tour had bedrogen, hing hij zich op. Hij was 28 jaar.
