Kovalainen is de nieuwe Gerhard Berger.
Anderhalve week geleden won hij op het bochtige circuit van Budapest zijn eerste grand prix. Het zal de laatste niet zijn. En toch is Heikki Kovalainen geen toekomstige wereldkampioen. Dat lot bezegelde hij eigenhandig toen hij de donderdag voor Budapest een contract voor nog eens twee jaar McLaren tekende. Als waterdrager. De man die mag winnen als halfgod Lewis Hamilton zelf niet wint.
Dat is de voorbije races immers duidelijk geworden. In Silverstone leek het nog even alsof de 26-jarige Fin weerwerk zou bieden, toen hij van op poleposition vertrok, in de eerste bocht werd aangevallen door Hamilton maar flink van zich afbeet. Zozeer dat de McLarens elkaar even raakten en centimeters verwijderd waren van een gezamenlijke schuiver in de keienbak. Dat was wellicht ook het moment waarop ze het bij McLaren tijd vonden om in te grijpen: een paar ronden later ging Hamilton al te opvallend vlot voorbij zijn teamgenoot. Net zoals twee weken later in Hockenheim, alweer. Dan zien F1-kenners meteen: er is telefoon uit de pitstraat gekomen. Kovalainen zwichtte en veroordeelde zichzelf in die twee momenten tot een carrière als tweede rijder.
Op zich is dat helemaal geen foute beslissing. Ja, bij zoveel berusting in een tweede rol is er misschien wel een gebrek aan sportieve ambitie. Maar Kovalainen denkt natuurlijk aan zijn toekomst, en dat is ’s mans volste recht. Zo was zijn contractverlenging er nooit gekomen als hij Hamilton openlijk was gaan bekampen. En de alternatieven waren beperkt, hooguit een terugkeer naar Renault, op voorwaarde dat Alonso daar straks opstapt, en dat is ook al niet zeker. Kovalainen is immers een van die rijders van wie wordt gedacht dat hij snel is, maar net niet snel genoeg om zijn auto in de legende te parkeren. Misschien is hij zelfs al blij dat hij Formule 1 gehaald heeft, want dat was ook niet zo voor de hand liggend. “Hij is het levende bewijs dat je niet rijk moet zijn om in F1 te geraken”, zegt ex-wereldkampioen en landgenoot Keke Rosberg. “Kovalainen is in de rimboe opgegroeid, helemaal boven in Finland, tegen de Russische grens. Waar het dierbaarste bezit van de mensen een bijl is om hout te hakken…” En je zou het niet meteen vermoeden van iemand die uit de rimboe komt, maar Kovalainen is ook een innemende jongeman. In Budapest leek hij meer zin te hebben om zich bij Felipe Massa te gaan excuseren (de Fin won omdat de Braziliaan met motorpech uitviel) dan om te juichen. En wat we de komende jaren nog van hem mogen verwachten? Af en toe eens winnen, als Hamilton pech heeft, dus. En uitspraken als “Ik moet Hamilton niet helpen, hij is goed genoeg”, om zijn rol als waterdrager te ontkennen. Wie de F1 al langer volgt weet dat Gerhard Berger op die manier een heel leuke carrière bij elkaar fietste, in de schaduw van ene Senna. Zoals Ricardo Patrese naast Piquet en later Mansell. En Rubens Barrichello of Eddie Irvine in de schaduw van Schumacher. Geen slechte carrièrekeuze. Ze draaiden eeuwen mee en, meegenomen, ze werden er allen een heel klein beetje steenrijk van.
