Lierse beleeft op en naast het veld woelige maanden, maar is nog niet dood.
Met die Egyptische Revolutie op het Lisp valt het op het veld nog mee. In de belangrijke wedstrijd van zaterdag tegen Lokeren kwamen amper twee Egyptenaren aan de aftrap. Van de zes spelers van Wadi Degla die aanvankelijk werden ingehuurd, mocht alleen Ashour El Takky opdraven en zat Mostafa Shebata op de bank. Na een uur stond er geen Egyptenaar meer op het veld.
Lierse mag dan wel de eersteklasser zijn met de meeste nieuwkomers tijdens de voorbije mercato, toch waren negen van de elf basisspelers zaterdag al op het Lisp toen de competitie in juli begon. El Takky en de Ghanese linksachter Richard Ofori, die ook al op Zulte Waregem had gespeeld, haalden als enige nieuwkomers de aftrap. In het laatste halfuur mocht ook Christian Pouga zijn kunsten tonen. De van OHL overgenomen Kameroener heeft op zijn 26e al tien clubs uit zes landen versleten. “Bij Lierse wil ik eindelijk rust en stabiliteit vinden”, verklaarde hij afgelopen week aan de Gazet van Antwerpen. Begin daar maar eens aan, in een club die van augustus 2010 tot nu al 51 spelers aantrok en er 39 liet vertrekken! Niet dat Lierse daarmee alle andere eersteklassers achter zich laat. In dezelfde periode haalde Beerschot 55 nieuwe spelers en liet het er 66 gaan, om maar één voorbeeld aan te halen. Om maar te zeggen dat Lierse wel een duiventil is, maar daarmee geen uitzondering vormt in het wereldje.
Met de prestatie van zaterdag lijkt – alvast tot de beslissende clash Beerschot-Lierse op 23 februari – een stuk rust weergekeerd op het Lisp. Eerder had Maged Samy tot eenieders verbijstering de druk opgevoerd en de ambities van de twaalfde plaats naar play-off 1 verlegd. Na de trainerswissel ging de voorzitter via Facebook de confrontatie aan met een handvol ontevreden fans. Later werd de halve ploeg van de Egyptische eersteklasser Wadi Degla – toch technisch werkloos én al betaald door Maged Samy – naar het Lisp gehaald maar al even gauw werden drie van de zes afgeserveerd, om in de kern van 25 spelers plaats te maken voor Pouga en Soufiane Bidaoui. De Brusselaar, opgevist uit de B-groep, mocht zaterdag, toegejuicht door het publiek, al invallen.
Over het hoe en waarom van die ingrepen wilde niemand op het Lisp iets kwijt. Sinds het ontslag van CEO Jesse De Preter (die zelf opstapte) en persverantwoordelijke Terry Verbiest en het opzij schuiven van technisch directeur Ruud Kaiser (nu hoofdscout) worden alle beslissingen in verband met het sportieve genomen door Maged Samy en trainer Hany Ramzy.
Met Bidaoui heeft Lierse negen Belgen: amper één meer dan elke eersteklasser nodig heeft in zijn kern van 25 namen. Zes van die acht moeten in elke wedstrijd op het scheidsrechtersblad staan.
Na de match gaf een ontspannen Liersepreses toe dat hij zich vergiste toen hij in oktober de ambities bijstelde. Nerveus wordt Maged Samy niet van de degradatiestrijd. “Als het niet lukt, gaan we gewoon door.”
Sinds 17 november heeft Lierse niet meer gewonnen. Met zeven punten uit tien matchen blijkt Ramzy geen garantie op succes. Op de vraag of hij tevreden is over de nieuwe trainer,antwoordde Maged verrassend eerlijk: “Nee.” Om eraan toe te voegen: “Nog niet.” Met de trainerswissel wilde de voorzitter de spelers prikkelen, maar dat liep verkeerd uit, gaf hij toe. Overwogen om een of twee goeie, duurdere spelers te halen heeft Samy niet. “No. Never again!”
Straks is ook de nieuwe Ethiopische spits Salah Said (ex-Wadi Degla)inzetbaar. Pouga had samen met Dolly Menga een aanvallend onmondig Lierse (24 goals in 25 matchen) sterker kunnen maken, in een 4-4-2 waar dit seizoen zelden voor gekozen werd, maar Menga is, tot ontgoocheling van sommigen, doorgestuurd. In de Gazzetta dello Sport van vrijdag stond bij een beoordeling van de transfers in de Serie A bij middenmoter Torino: “Opgelet voor de jonge Menga, omschreven als een klein fenomeen.”
Fenomenen hebben ze op het Lisp niet meer. Tenminste niet op het veld.
DOOR GEERT FOUTRÉ
