Met Mehdi Carcela, die er pas onlangs bijkwam, spelen nu drie gewezen smaakmakers uit onze competitie voor Anzji Machatsjkala uit Dagestan. We ontmoeten hen in hun luxueuze oefencomplex in Ramenskoje, in de ruime buitenrand van Moskou.

J oão Carlos was de pionier. Door afgelopen januari te tekenen bij Anzji Machatsjkala heeft de Braziliaanse verdediger van Racing Genk een opening gemaakt voor nog twee andere ‘Belgen’: Mbark Boussoufa en Mehdi Carcela. We ontmoeten hen in het oefencentrum van de club in Ramenskoje, in de brede rand rond Moskou. Na een spannend en minstens even hilarisch partijtje tennisvoetbal met o.a. Roberto Carlos en Samuel Eto’o zit de sfeer er goed in. Het klopt dat het met Afrikanen en Brazilianen altijd lachen geblazen is.

Hoe vallen de belevenissen tot nu toe mee?

João Carlos: “Op enkele weken tijd heb ik twee keer de lotto gewonnen. Eerst en vooral op financieel gebied, door een magnifiek contract. En op sportief gebied, want ik was nog nooit eerder in mijn carrière zo goed omringd als nu. Ik heb mij al een paar keer in de arm geknepen om na te gaan of de Roberto Carlos met wie ik op afzondering de kamer deel wel degelijk dezelfde is als diegene die ik altijd heb bewonderd.”( lacht)

Mbark Boussoufa: “Ik ervaar hetzelfde met Samuel Eto’o. Ik heb altijd gedacht dat we in het beste geval ooit weleens tegenstanders zouden zijn bij een internationale wedstrijd tussen Kameroen en Marokko. Ik kon me niet voorstellen dat we nog teamgenoten zouden worden. Het is een voorrecht te mogen spelen met de beste Afrikaanse speler ooit.”

Tijdens het partijtje tennisvoetbal gaven jullie de indruk dat jullie er echt van genoten!

Boussoufa: “Voor de foto hadden we gedacht dat zo’n partijtje wel leuk zou zijn. Om met drie tegen drie te zijn, hebben we Jucilei ( Braziliaanse middenvelder, nvdr) en Balázs Dzsudzsák ( Hongaarse middenvelder die van PSV komt, nvdr) eraan toegevoegd. Samuel en Roberto dachten dat zij op tien minuten klaar zouden zijn met ons en naar het zwembad zouden kunnen, maar João en ik wonnen. Omdat zij hoegenaamd niet van het veld wilden stappen met een nederlaag, wilden ze een revanche, die zij dan weer wonnen. Uiteindelijk is het dus onbeslist geëindigd.”

Carlos: “Het was gewoon gek: telkens als wij een puntje konden pakken, kregen zij een crisis. ( lacht) Ze mogen dan wel al alles meegemaakt hebben, ze blijven onverbeterlijke competitiebeesten. Op training is het net zo: ze stoppen niet tot ze gewonnen hebben. Daarom blijven we hier vaak op de grasmat plakken. Als mijn vrouw me uitkaffert omdat ik later dan voorzien thuiskom, zeg ik haar altijd dat het de schuld van die twee is. Of van het verkeer, dat is ook een goed alibi.”

Fauteuils in vliegtuig

Het verkeer in Moskou is knotsgek. Waarom heb je ervoor gekozen om daar te wonen, terwijl Boussoufa niet ver van het oefencentrum woont?

Carlos: “Mijn kinderen gaan naar een internationale school in de hoofdstad, vandaar. Het is wel niet makkelijk om elke dag die weg af te leggen. Soms duurt het 2 uur, soms zelfs meer, om de 52 kilometer af te leggen tussen mijn woonplaats en het complex. Gelukkig heb ik een chauffeur voor al die trajecten, anders zou ik al doodmoe zijn nog voor ik het veld opstap. Er zijn ook voordelen verbonden aan deze situatie: door het contact met de chauffeur, die alleen Russisch spreekt, heb ik hier en daar al een woord geleerd. Aanvankelijk leek het mij niet zo moeilijk, ik vond dat het wat op Nederlands leek. Da betekent ja en njet wil nee zeggen. Maar vraag me niet hoe je ‘misschien’ moet vertalen. Dat is al veel ingewikkelder.”

Boussoufa: “Ze hebben me voorgesteld om in de hoofdstad te gaan wonen, maar de propvolle wegen hebben me snel op andere gedachten gebracht. Ik heb me in Belle-Berek gevestigd, op tien minuten van het oefencentrum. Daardoor heb ik wat meer rust, want hier ben je voortdurend op weg. Het is simpel: ik breng meer tijd door in het vliegtuig dan in de auto.”

Hoe verloopt een normale week?

Boussoufa: “Machatsjkala wordt pas aan de vooravond van de wedstrijden bijeen geroepen. De rest van de tijd brengen we door in onze installaties in Ramenskoje. Om de 1600 kilometer naar Dagestan af te leggen, stelt voorzitter Soeleiman Kerimov zijn privévliegtuig ter beschikking van de ploeg.”

Carlos: “Een pareltje dat uitgerust is met fauteuils in plaats van gewone zitjes. Op de heenreis doen we er twee uur over en bij de terugkeer een uur en vijftig minuten, want de wind duwt ons steeds in de richting van Moskou. ( lacht) Het is nochtans niet omdat we gehaast zijn om terug te keren, want we worden daar altijd fantastisch ontvangen.”

Dagestan staat nochtans vaak gelijk aan problemen?

Boussoufa: “We horen er soms over praten, maar we zijn er nog nooit mee geconfronteerd. Integendeel, ik heb de indruk dat het voetbal iedereen daar verenigt. Bij elke match van ons is er een enorme passie. Zelfs op de trainingen. Het gebeurt niet zelden dat het stadion half vol zit voor onze laatste oefengalop. Echt maf. In Machatsjkala spreken de mensen liever over ballen dan over kogels.”

Carlos: “Het stadion biedt slechts plaats aan 15.000 toeschouwers, maar ze maken sfeer alsof ze met zes keer zoveel zijn.”

Vrijgevige voorzitter

Dagestan is niet de meest welvarende republiek van het land. Hoe gaan de mensen om met vetbetaalde spelers zoals met name Samuel Eto’o, die 20,5 miljoen euro per jaar opstrijkt?

Carlos: “Ze zijn er trots op dat Sam voor Anzji heeft gekozen en niet voor een andere bestemming. Ze willen zich veel meer onderscheiden tegenover de buren van Terek Grozny dan tegenover de clubs uit Moskou. Toen ze vernamen dat Mbark hen had verkozen boven Grozny, was het hier dolle vreugde. Vanaf dan had hij gewonnen spel.”

Boussoufa: “Ik mag echt niet klagen. Ook in Anderlecht zat ik goed op dat punt en hier is dat net zo. Maar de concurrentie wordt alsmaar heviger, want er is niet alleen Sam: Roberto Carlos is ook niet zomaar iemand. En João Carlos ook niet, natuurlijk.” ( lacht)

De fans aanvaarden de situatie, maar hoe ervaren jullie ze zelf? Jullie worden immers niet zo gul bedeeld?

Boussoufa: “Het geld is de erkenning van je waarde. Ik heb er niet de minste moeite mee om toe te geven dat Eto’o een veel waardevollere speler is dan ik. Je hoeft maar onze palmaressen te vergelijken om dat te beseffen. Ik was verschillende keren Profvoetballer van het Jaar in België, hij is een paar keer Afrikaans Voetballer van het Jaar geweest. Het verschil zit hem in de omvang. In de Europese bekercompetities heb ik mij altijd tevreden moeten stellen met de kruimels, terwijl hij de meest prestigieuze beker van allemaal heeft gewonnen, de Champions League. Is het in die omstandigheden dan niet logisch dat er een verschil is tussen ons?”

Carlos: “Niemand is jaloers, want iedereen is inschikkelijk. Sam roept meer trots op dan jaloezie, zowel bij de mensen als bij de spelers. De enige momenten waarop we het onder elkaar over geld hebben, is wanneer we met de voorzitter moeten praten over premies. Bij een goede prestatie tegen een hooggeplaatste ploeg krijgen we allemaal immers soms een fameuze bonus van hem.”

Laten we het eens hebben over die voorzitter, Soeleiman Kerimov. Wat voor een man is hij?

Boussoufa: “Er zitten twee kanten aan hem. In de eerste plaats is hij de businessman die behoort tot de mensen met de grootste fortuinen ter wereld en die als dusdanig voortdurend omringd wordt door een bende lijfwachten. En dan is er de voorzitter, een zeer gewone man die je zonder veel tralala bij hem thuis ontvangt.”

Carlos: “Hij is enorm vrijgevig. Als dank omdat we Lokomotiv Moskou op verplaatsing met 1-2 hadden verslagen, nam hij ons als verrassing meteen daarna allemaal mee naar Wembley, waar we de finale van de Champions League tussen Manchester United en FC Barcelona mochten meemaken. Een cadeau dat hem op het allerlaatste moment een smak geld moet hebben gekost. Maar hij heeft daar wel de middelen voor.”

Inderdaad, in april had hij een verjaardagsfeest georganiseerd voor Roberto Carlos. Kostprijs: 3 miljoen euro. Met als toemaatje een geïndividualiseerde Bugatti ter waarde van 900.000 euro voor de speler.

Carlos: “Als hij iemand een plezier kan doen, is zijn vrijgevigheid grenzeloos. Hij heeft ons trouwens een Bugatti Veyron ( een van de duurste wagens momenteel op de markt, met kostprijs van ongeveer 1,5 miljoen euro, nvdr) beloofd als we iets speciaals realiseren. Zoals kampioen spelen, bijvoorbeeld.”

Boussoufa: “Op 15 augustus was het mijn verjaardag. Ik durf niet te zeggen welk cadeau hij me heeft gegeven, dat zou onfatsoenlijk zijn.”

Carlos: “Dikke pech: ik verjaar op 1 januari. Ik heb mijn contract getekend aan het eind van de wintertransferperiode, in januari. Ik zal de voorzitter daar over drie maanden eens op wijzen. Zo zal ik misschien recht hebben op een dubbel cadeau. ( lacht) Vooral als ik goed blijf spelen.”

De waarschuwing van Jacobs

Hoe zit het met het niveau van de competitie?

Carlos: “De competitie is bijzonder spannend, want een zestal ploegen zit elkaar op de hielen. Een overwinning meer of minder betekent soms drie plaatsen winst of verlies in de rangschikking. Wij moeten niet echt jaloers zijn op de traditionele grote namen zoals Zenit Sint-Petersburg en de drie groten uit Moskou, met name CSKA, Dynamo en Lokomotiv. Maar meer nog dan deze teams gaan wij door voor de te kloppen ploeg, vooral sinds de sterspelers erbij gekomen zijn.”

Boussoufa: “Wij staan nagenoeg op gelijke hoogte met al die tenoren. Wij hebben het moeilijker tegen meer bescheiden tegenstanders zoals Tom Tomsk, Rostov of Amkar Pern. Zij trekken een dubbele muur op voor hun doel. Ik heb in de Jupiler Pro League ook teams gekend die altijd gemotiveerd waren tegen Anderlecht, maar hier gaat het gewoon je verstand te boven, want alle middelen zijn goed om het doel te bereiken.”

Een van de slecht gerangschikte ploegen is Terek Grozny, waar een zekere Jonathan Legear speelt?

Boussoufa: “Ik heb hem helaas niet meer kunnen bereiken, want hij is van nummer veranderd. Maar het is altijd leuk om een oude bekende tegen te komen. Ik had een vermoeden dat hij Anderlecht zou verlaten. Hij was dat al een tijdje van plan. En het verbaasde me niks dat hij uiteindelijk in Rusland is beland, want hij was al jarenlang gewild door een paar clubs van hier.”

Jullie hadden ploegmaats kunnen zijn bij Terek Grozny?

Boussoufa: “Het is grappig om vast te stellen dat de tweede keuze vaak de juiste blijkt. João Carlos werd eerst benaderd door Krasnodar, waar Slavoljub Muslin trainer is, vooraleer hij voor Anzji Machatsjkala koos. Ikzelf had contacten met Terek Grozny voordat ik hier terechtkwam. En met Mehdi Carcela ging het net zo: eerst was het Spartak dat druk uitoefende en uiteindelijk is hij bij ons gekomen.”

Carlos: “We hebben hem wel wat gepusht om naar hier te komen. ( tegen Boussoufa) Jij mag mij trouwens zelf dankbaar zijn, want als ik je niet warm had aanbevolen bij de voorzitter, dan speelde je nu misschien bij Terek Grozny.” ( lacht)

Boussoufa: “Dat is waar. Maar vergeet niet dat ik heb geprobeerd hetzelfde voor jou te doen bij Anderlecht.”

Excuseer?

Boussoufa: “Anderlecht zoekt al jaren een goede centrale verdediger die verstandig kan uitvoetballen. Toen het bestuur mij op een dag daarover aansprak, heb ik de naam van João Carlos laten vallen. Ik was trouwens niet de enige. Zonder dat ik het wist had Ariël Jacobs, die met João had gewerkt, zijn naam ook vernoemd. De zaak werd helaas nooit afgerond.”

Waarom?

Carlos: “Omdat Herman Van Holsbeeck zijn twijfels had over mij.”

Boussoufa: “Als Ariël Jacobs zegt dat deze of gene speler goed is, dan mag je er zeker van zijn dat hij goed is. Helaas telt zijn mening weinig mee in het Astridpark. Jammer, want niemand ziet daar het voetbal beter dan hij.”

Kan je daar een voorbeeld van geven?

Boussoufa: “Toen we in 2008 uitgeschakeld werden door BATE Borisov. Bij het begin van de voorbereidingscampagne scoorden we aan de lopende band met twee jonge aanvallers: Kanu en Matías Suárez. Ik vond dat veelbelovend. Maar Jacobs waarschuwde meteen: met die twee zullen wij ons gebrek aan ervaring voorin cash betalen. Hij kreeg gelijk.”

Waarom ben je uiteindelijk weggegaan bij Anderlecht?

Boussoufa: “De uitschakeling tegen Ajax in de Europa League had mij veel pijn gedaan. Een jaar eerder hadden wij gelijkgespeeld tegen mijn ex-club en had ik de indruk dat wij een grote stap voorwaarts hadden gezet. Die indruk werd nadien trouwens bevestigd tegen Athletic Bilbao en Hamburg. Twaalf maanden later bleef daar evenwel niks van over. Integendeel, ik vond dat wij erop achteruit waren gegaan. De ambities moesten alweer een jaar worden uitgesteld. In het leven van een club is dat niet lang, maar in een spelerscarrière kan dat tellen.”

Waarom was Anderlecht erop achteruitgegaan?

Boussoufa: “Dat is geen geheim: als je aan de top wil blijven, moet je de besten houden en er nog een paar aan toevoegen. Tijdens mijn jaren bij Anderlecht heb ik heel wat goede spelers zien vertrekken. Ik denk met name aan Mémé Tchité, Ahmed Hassan en Nicolás Pareja. Om hen te vervangen heeft de club evenwel niet echt een beroep gedaan op spelers van hetzelfde kaliber. Men zegt altijd dat het wel zal gaan, maar men vervangt sterkhouders niet ongestraft. Zoals Jelle Van Damme begin vorig seizoen.”

Dit seizoen is het anders.

Boussoufa: “Klaarblijkelijk, aangezien Anderlecht toppers heeft aangetrokken die de competitie perfect kennen, zoals Milan Jovanovic, Dieumerci Mbokani en Ronald Vargas. Ik ben ervan overtuigd dat deze methode zal lonen aan het einde van de campagne. Het is gewoon spijtig dat de bestuursleden niet dezelfde ambitie toonden toen ik er nog was.”

Morgen neemt Anderlecht het op tegen Lokomotiv Moskou. Zal jij in het stadion zitten?

Boussoufa: “Ja, natuurlijk.”

Carlos: “Ik ga met Bous mee, geen probleem.”

Maakt Anderlecht kans?

Boussoufa: “Waarom niet? Wij hebben met 1-2 van hen gewonnen. Als Sporting erin gelooft, kan het met een goed resultaat naar huis gaan.”

Carlos: “In een groep met Lokomotiv, AEK Athene en Sturm Graz moet Anderlecht zich kunnen doen gelden.”

Ben je verrast door de resultaten van alle Belgische clubs op de eerste speeldag van de Europa League? Geen enkele heeft verloren.

Boussoufa: “Neen, want de Europa League is op maat gemaakt voor de Belgische clubs.”

Carlos: “Het moet de ambitie zijn om er zo veel mogelijk punten te pakken om de Europese coëfficiënt te doen stijgen. Ik vind dat België toch elk jaar een vertegenwoordiger in de Champions League verdient.”

Zoals Racing Genk. Geen spijt?

Carlos: “Neen, helemaal niet. Ik ben blij met wat de club is overkomen, maar die bladzijde is omgedraaid. Alles wat ik nu wil, is dingen realiseren met Anzji.”

Boussoufa: “Dromen die werkelijkheid worden, dat is hier mogelijk.”

Zelfs de Champions League winnen, zoals Samuel Eto’o beweert?

Carlos: “Laten wij eerst proberen onze eerste Bugatti binnen te halen.” ( lacht)

Boussoufa: “Pas daarna kunnen we aan de tweede denken.” ( lacht)

DOOR BRUNO GOVERS – BEELDEN: REPORTERS

“Ik knijp mezelf soms in de arm: op afzondering deel ik de kamer met Roberto Carlos …” João Carlos

“Na onze overwinning op Lokomotiv Moskou vloog de voorzitter ons over naar Wembley voor de finale van de Champions League.” João Carlos