Er is wat vreemd aan de hand met de nationale ploeg.
Sinds het WK eigenlijk. Op een moment dat de Rode Duivels de ranking bestormen – en uiteraard zijn er vraagtekens te zetten bij een plaats in de top vijf van de wereld – lijkt het positivisme rond de Rode Duivels wat weg. Nog niet helemaal bij het publiek, al was in veel kleinere drommen dan pakweg vijf, zes maanden geleden afgezakt naar het Koning Boudewijnstadion, maar wel bij wat beroepshalve meer met de nationale ploeg te maken heeft. Media, spelers…
Er wordt in de marge veel gegromd en kritische kanttekeningen geplaatst. Alsof de huidige samenstelling van de groep tegen zijn houdbaarheidsdatum aanschurkt. Nieuwe prikkels nodig zijn, om mensen wakker te schudden. Het hoort bij de dynamiek van een groep, staand met twee voeten in de moderne maatschappij, die steeds sneller moet prikkelen om aandacht te krijgen.
Uiteraard moet het beter, en vooral geconcentreerder zondag tegen Wales. Geconcentreerder dan tegen IJsland, dat de Belgen veel te vaak koud pakte. De nieuwe as achterin startte aarzelend, niet de eerste keer in het geval van Nicolas Lombaerts, die eerder al als Rode Duivel wat moeizamer uit de startblokken schoot. Lombaerts en Toby Alderweireld herpakten zich later, maar kregen het ook na de rust lastig. Toen lag het minder aan hen, meer aan het gebrek aan discipline in de lijn(en) ervoor, waar Axel Witsel en Marouane Fellaini de gaten niet dicht kregen en het dan ook maar wat rustiger aan deden.
Er was tegen IJsland algemeen veel laksheid. Zeker na de rust, iets minder ervoor. Alsof het er allemaal wat minder toe deed, niet erg was. Het zal, op een tijdstip waarin de clubs elke week knokken voor de punten, zowel nationaal als internationaal, wel eigen zijn aan dit soort oefenwedstrijden. Arjen Robben kloeg er gisteren na de wedstrijd die Oranje alweer verloor, ook over: we blijven dezelfde fouten maken.
De Duivels deden het vroeger ook al, tegen onder meer Colombia, en in de vorige campagne ook tegen Wales, toen de kwalificatie binnen was en de concentratie weg. Zondag zal die wel terug zijn. Indien niet, dan is er meer aan de hand. Dan zijn de eerste uiterlijke tekenen van onvrede bij Thibaut Courtois en Radja Nainggolan signalen, dat de vulkaan aan het uitbarsten is.
De kritiek op de nationale ploeg in Brazilië was dat ze niet aanvallend genoeg speelde, te weinig liet ‘zien.’ Daarom experimenteerde Wilmots gisteren wat, met backs die vrijheid kregen, met de spitsen Christian Benteke en Romelu Lukaku bij mekaar, om te profiteren van de voorzetten. Hij probeerde ze eerder ook al samen uit in de VS, een jaar voor Brazilië, ook in een doelpuntenrijke wedstrijd. Weliswaar vriendschappelijk. Toen noch nu bleek dat zo’n experiment leidt tot enige stabiliteit en behoorlijk samenspel.
Experimenteren in oefeninterlands moet, daarvoor dienen ze. Wat Nacer Chadli en Kevin De Bruyne kunnen, weten we. Hun belang voor de ploeg kennen we. De discipline die Witsel op zes kan brengen kennen we ook. IJsland was een ideale kans om eens wat anders te proberen. Een ploeg zonder De Bruyne, het kan best dat die tijdens de campagne eens out is. Witsel wat laten werken aan zijn offensieve stats, wie weet komt hij dan nog eens weg uit het anonimaat van Rusland. Divock Origi op de flank, Anthony Van den Borre op rechts, Thomas Meunier… Fellaini op zes.. Dat je dan inboet aan collectiviteit en automatismen is logisch, Wilmots moet er alleen wel over waken, dat het geen bezigheidstherapie lijkt, en de discipline bewaard blijft. In de tactische trainingen vooraf, tijdens de wedstrijd. Geen overmoed, geen nonchalance, maar scherpte. Altijd. Dat kan je wel (proberen) eisen. Maar vraag het maar aan Besnik Hasi in Anderlecht. Eisen is een, het altijd brengen nog wat anders.
Zondag gaat het om de knikkers. Het kwalificatiesysteem – te veel ploegen gaan over twee jaar naar Frankrijk – kan nonchalance in de hand werken. De bondscoach waakt er best over. Zondag is De Bruyne terug, zal speelvogel Eden Hazard ongetwijfeld sneller denken en handelen, komt er één spits (wellicht Origi, want voor Benteke lijkt het nog wat vroeg), brengt Witsel weer discipline op zes. En hopelijk start Lombaerts deze keer wel goed…