Na zijn vertrek uit Barcelona won Guardiola wel Duitse en Engelse landstitels, maar in Europa wil het niet meer lukken, merkt François Colin op.
Het Franse voetbalweekblad France Football stelde een lijst op met de beste 50 trainers aller tijden. Op één staat Rinus Michels, de Generaal die van Ajax het nummer één van Europa maakte en de wereld liet kennismaken met het totaalvoetbal. Op twee prijkt Sir Alex Ferguson, die met Manchester United meer grote prijzen won dan welke coach ook.
Elk lijstje is voor discussie vatbaar, maar deze top twee valt absoluut te verdedigen. Zowel Michels als Ferguson bouwden vanaf nul een team op. Uiteraard werden ze daarbij geholpen door fenomenale spelers, maar allebei maakten ze van jonge, onbekende talenten wereldsterren. Sir Alex ging er zelfs prat op dat hij nooit meer dan 6 miljoen pond uitgaf dan wat hij terugverdiende aan uitgaande transfers.
Arrigo Sacchi is de nummer drie van France Football. Hij had heel veel te danken aan de Nederlandse aanwinsten Frank Rijkaard, Ruud Gullit en Marco van Basten, maar verdient een podiumplaats omdat hij met AC Milan het Italiaanse voetbal voor altijd veranderde.
Na hem komt een andere revolutionair: Johan Cruijff. Hij is de geestelijke vader van het Barcelona dat sinds de jaren 90 het mooiste voetbal ooit brengt. Zelf dacht hij ongetwijfeld ook dat hij en niet Rinus Michels de architect van het totaalvoetbal was.
Pep Guardiola staat op vijf en is de hoogst geklasseerde nog actieve coach. Hij kan dus nog stijgen. Zeker als hij de komende weken de treble (na de League Cup ook de Premier League en FA Cup) kan binnenhalen met Manchester City. De quadruple is weg na de uitschakeling in de Champions League.
Voor veel (Engelse) waarnemers stond zijn reputatie woensdagavond echter op het spel in de return van de kwartfinales van de Champions League tegen Tottenham. De Catalaan oogstte vorige week een storm van kritiek na de 1-0-nederlaag in het nieuwe, wondermooie onderkomen van de Spurs. De Engelse (en Belgische) pers was het niet eens met de keuzes die hij maakte. Pep werd er zowaar van beschuldigd te veel voor voorzichtigheid te hebben gekozen. Niemand begreep dat Fabian Delph linksachter stond, dat Riyad Mahrez de voorkeur kreeg op Leroy Sané en vooral dat hij met Ilkay Gündogan voor een tweede verdedigende middenvelder koos en de creativiteit van Kevin De Bruyne negeerde. Een vreemde beslissing, die de herinnering opriep aan de 3-0-nederlaag bij Liverpool in de Champions League van vorig jaar. Ook toen kreeg Gündogan een plaats in de basiself.
Voor veel waarnemers stond deze week de reputatie van Guardiola op het spel.
The Times ging dieper spitten en kwam tot een opmerkelijke vaststelling: Pep kon in de knock-outfase van het kampioenenbal slechts 6 op 28 uitwedstrijden winnen en de laatste uitzege in een kwart- of halve finale dateert al van 2011. Toen klopte Barcelona Real Madrid in de halve eindstrijd na de uitsluiting van de Madrileen Pepe en twee goals van Lionel Messi.
Dat de naam Messi valt, is geen toeval. Sommige critici geloven dat Pep zijn grootste successen aan de Argentijn te danken heeft: de Champions League in 2009 en 2011. Na zijn vertrek uit Nou Camp won Guardiola wel Duitse en Engelse landstitels, maar in Europa wil het niet meer lukken.
Noch met Bayern München, noch (voorlopig) met Manchester City. In 2015 werd hij met de Duitse topclub vernederd in Nou Camp (3-0) en vorig jaar wachtte hem dus hetzelfde lot met City bij Liverpool. De geschiedenis mag zich niet herhalen, want sjeik Mansour wordt ongeduldig en wil koste wat kost de belangrijkste voetbaltrofee naar Abu Dhabi brengen. Guardiola zou volgens Britse bronnen zo wanhopig op zoek zijn naar een nieuwe ereronde met de beker met de grote oren dat hij zijn principes overboord gooit en voorzichtigheid inbouwt om niet te verliezen.
Lees ook: De methode Guardiola uitgelegd
O ja, de enige Belg in de top 50 van France Football is Raymond Goethals (op 47) en niet Guy Thys. Vijf plaatsen hoger staat de Kroaat Tomislav Ivic, de ex-trainer van Anderlecht en Standard. In de top 10 één naam die in ons land aan de slag was: de Oostenrijker Ernst Happel, die in de tweede helft van de jaren 70 Club Brugge naar Europese roem leidde en nadien nog aan de slag was bij Standard en … Harelbeke.
