Vadis Odjidja is terug in zijn stad, ditmaal om er de leider van KAA Gent te worden. In Sport/Voetbalmagazine maakt hij de balans op van zijn carrière tot dusver.
Vadis Odjidja over…
… zijn terugkeer naar Gent:
‘Sowieso is het hier thuis komen, met al die mensen die ik nog ken van vroeger en hier al super lang bij de club werken. Ik heb mijn familie opnieuw dicht bij me, vrienden van me zijn supporter van Gent en zijn blij dat ik voor hun club speel, jeugdspelers die ik nu terug zie op een verjaardag, mijn pa wordt wat ouder en ziet me nu meer, mijn stiefzusjes zijn blij. Vroeger skypten we en zeiden ze vaak dat ze me misten. Nu hebben ze meer toegang tot hun grote broer en krijgen vaker cadeautjes… Een van mijn stiefzusjes is meter van mijn dochter, ze is blij dat ze met haar kan spelen.
‘Afgelopen jaren heb ik veel opgeofferd. Ik ben blij om terug te zijn. Opnieuw thuis, in mijn stad, bij een goeie club met een structuur, een visie, ambities. Echt blij; voor jou zit een tevreden man.
‘In het voetbal moet je sowieso wat geluk hebben; op het juiste moment op de juiste plaats komen. Dat was voor mij niet altijd het geval. Wanneer ik in Engeland bij Norwich City iets meer geluk had gekend, had ik er iets meer mijn kans kunnen krijgen, denk ik. De eerste paar wedstrijden waren oké en na een week kreeg ik vijftien minuutjes mijn kans, daarna een half uur, en de trainer was zo tevreden dat ik de week erop mocht starten. Vervolgens raakte ik onmiddellijk geblesseerd.”
… zijn blessuregevoeligheid:
‘De meeste blessures die ik had, waren speciale dingen. De laatste twee jaar had ik wat spierblessures, maar de jaren voordien niet. Een stressfractuur of een middenvoetsbeentje dat breekt, een kraakbeenletsel in de knie… Daar kun je moeilijk wat aan doen. Wat meer geluk of misschien wat beter voor jezelf zorgen… Ik weet het niet. Nu ik ouder ben, doe ik meer dan toen ik 22, 23 was. Toen dacht ik eerder: het zal wel in orde komen, en misschien was dat niet zo. Maar wanneer je op die leeftijd geen spierblessures hebt, zeg je ook niet: als ik vroeger in bed was gekropen…’
… zijn drie caps bij de Rode Duivels:
‘Op het moment dat ik erbij was, zei bondscoach Georges Leekens: “Wanneer je bij de Rode Duivels wilt blijven, moet je naar het buitenland.” Met dat in mijn hoofd ging ik terug naar mijn ploeg, waar de bondscoach mijn trainer werd. Ik zei hem: “Sorry, coach, maar er wacht een transfer op mij.” Daarop klonk het plots: “Nee, je moet in België blijven.” En de transfer werd geblokkeerd. Daarna ging de nationale ploeg beter draaien en…
‘Iedereen heeft zijn verhaal. Ik vind het spijtig dat ik niet méér voor de Rode Duivels speelde, maar anderzijds weet ik hoe het er aan toe gaat. Ik heb het eens meegemaakt, hé. Maar ik speel niet met het idee dat ik ergens op moet letten om bij de nationale ploeg te geraken. Ik ben hier om te presteren voor mijn ploeg en daarna zien we wel. Ik heb ambitie, en vuur. Voor mijn ploeg in de eerste plaats.”
Lees het volledige interview met Vadis Odjidja in onze +zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 12 september.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier