32 beklaagden staan terecht voor de correctionele rechtbank in Brussel voor hun betrokkenheid bij het grootste corruptieschandaal uit de geschiedenis van het Belgische voetbal. De rol van de voetbalbond is nooit opgehelderd.
Hoofdbeklaagde is Ye Zheyun, de zogenaamde gokchinees van wie al acht jaar niets meer is vernomen. In de beklaagdenbank zullen voornamelijk voetballers en trainers zitten wier carrière inmiddels voorbij is of op haar laatste benen loopt. Makkelijke prooien voor de voetbalmaffia en allicht ook voor justitie. Verder een handvol clubleiders en wat loopjongens van Ye. Als het al tot veroordelingen komt, zullen die ons nauwelijks wijzer maken. Wie Ye’s opdrachtgevers waren, zullen we de komende weken niet vernemen.
Het tuchtonderzoek van de Belgische voetbalbond werd ook al een maat voor niets. Trainer Paul Put van Lierse SK werd van de bondslijsten geschrapt, maar zette zijn carrière gewoon voort in Afrika. In 2007 dwong de kortgedingrechter de bond zijn onderzoek stil te leggen zolang de strafzaak niet is afgerond. De onderzoeksrechter echter maakte nooit haast. Als het proces maandag van start gaat, zullen we bijna tien jaar na de feiten zijn.
Opvallend is de apathie die de voetbalbond altijd heeft gekenmerkt in deze zaak. Bondsprocureur René Verstringhe schoot pas in actie tien maanden nadat de eerste klokkenluider al in april 2005 bij hem op de stoep stond. Hij verzuimde bovendien het gerecht in te lichten. Dat had hij moeten doen omdat de informatie die hem bereikte correctioneel strafbare feiten betrof. Verstringhe kwam ermee weg.
Herman Wijnants, manager van VC Westerlo en als lid van het uitvoerend comité toen nog een invloedrijke bobo, weigerde mee te werken aan het onderzoek. In een interview uit 2006 verklaarde hij dat lang voor Leo Theyskens en Roland Duchâtelet (respectievelijk de voorzitters van Lierse SK en STVV toen) mensen van de bond naar het gerecht waren gestapt. Toen de controlecommissie hem hierover wilde ondervragen, weigerde Wijnants namen te noemen. De vraag wie hij beschermt, blijft tot op vandaag onbeantwoord.
Ook bondsvoorzitter Jan Peeters vond het eigen bondsonderzoek vooral hinderlijk. Toen de controlecommissie hem opriep als getuige, weigerde hij terug te keren uit Duitsland. Daar genoot hij met een vijfsterrenbehandeling van het WK. Zijn weigering was een kaakslag voor zijn eigen onderzoekers, maar ook hij kwam ermee weg. Tien dagen later ging Peeters definitief met pensioen.
David Delferière werd zelfs helemaal ongemoeid gelaten. Delferière, vader van huidig scheidsrechter Sébastien, is nog altijd ondervoorzitter van de KBVB en dus een zwaargewicht. Na het ontslag van clubmanager Stéphane Pauwels vroeg Filippo Gaone, de voorzitter van La Louvière, hem om in zijn club administratief orde op zaken te stellen. Uitgerekend in de periode dat de gokchinees er rondliep, had Delferière maandenlang de dagelijkse leiding op La Louvière. Niemand die hem ooit een vraag stelde.
Het was ook tijdens Delferières en Ye’s aanwezigheid op Tivoli dat Roger Vanden Stock de transfer van Silvio Proto van La Louvière naar Anderlecht doordrukte. De Anderlechtvoorzitter dwong zijn aarzelende manager Herman Van Holsbeeck om te onderhandelen met Pietro Allatta, de makelaar van Proto. Van Allatta was het op dat moment in het voetbalmilieu een publiek geheim dat hij optrad als rechterhand van Ye. Vanden Stock zag er geen graten in.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier