Elke maandag blikt Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, terug op het voorbije sportweekend. Deze week heeft hij het over de topper Gent – Anderlecht, de degradatie van Lommel en de titel van Bayern München.
1. Gent – Anderlecht eindigde zoals het begon: 0-0. Wie mag zich de morele winnaar noemen?
Jacques Sys: Ondanks de 1 op 6 deed Anderlecht de voorbije week de beste zaak. Uiteindelijk heeft het op Gent nog steeds vijf punten voorsprong en eigenlijk ook op Club Brugge, want bij gelijke stand geven de punten in de reguliere competitie de doorslag. Maar het is vooral de volwassenheid, de onverstoorbaarheid en de rust waarmee Anderlecht zich in deze titelstrijd presenteert, die hen tot grote winnaar van de voorbije week kroont. Tegen Charleroi hadden ze op basis van de kansen en het geleverde spel altijd moeten winnen, en tegen Gent hadden ze op elk moment de controle -ook al had Gent voor rust het meeste balbezit.
Uiteindelijk hadden de Gentenaars een goede Kalinic nodig om een punt thuis te houden. Club Brugge voetbalde tegen Zulte Waregem één helft uitstekend, met een herboren Vanaken zo wordt nu gezegd, maar dat valt allemaal nog af te wachten. Het is toch vreemd dat Club zes speeldagen moet wachten om één overtuigende helft te spelen…
2. In play-off 3 viel het doek voor Lommel United, dat zakt naar de amateurreeks. In een rechtstreeks degradatieduel trok OH Leuven aan het langste eind. Wat vond je van die nieuwe PO3-formule?
Jacques Sys: Nog een ‘geluk’ dat OH Leuven zich handhaaft en zo de sportieve criteria primeren, want had Lommel zich kunnen redden terwijl het in de reguliere competitie nog een achterstand van twaalf punten telde op de Leuvenaars, dan was dat toch een aanfluiting van wat sport hoort te zijn.
De dominantie van Bayern München is geen goede zaak voor het Duitse voetbal, maar ik zie er eerlijk gezegd niet snel verandering in komen.
Zoals eigenlijk die hele 1B, waarbij de ploeg die de twee periodes wint, Lierse, niet eens promoveert. Dat druist in tegen alle logica. Om nog te zwijgen van de clubs uit 1B die nu meedoen in play-off 2. Union strijdt daar mee voor Europees voetbal, terwijl het daar niet eens een licentie voor heeft! Om maar te zeggen: ik ben absoluut een tegenstander van die herstructurering van tweede klasse.
Ik ben wel blij voor OH Leuven. Het voetbal leeft in die stad. Maar ze moeten nu wel eindelijk eens stabiliteit trachten te installeren in die club. Sinds januari 2014 hebben ze al zes trainers versleten, zo werkt het natuurlijk niet.
3. Bayern München is drie speeldagen voor het einde al zeker van een nieuwe landstitel in de Bundesliga, een vijfde op rij. Zag je een verschil met het Bayern onder Guardiola of was de ploeg onder Ancelotti even dominant?
Jacques Sys: Guardiola had met Bayern vorig seizoen ook tien punten voorsprong op de eerste achtervolger. Terwijl: Ancelotti en Guardiola zijn elkaars antipoden als trainer. De ene altijd sereen, de andere altijd druk coachend.
Het bewijst alleen maar dat het eigenlijk weinig uitmaakt welke trainer je daar voor de groep zet. Die kern is kwalitatief zo sterk dat je sowieso kampioen wordt in Duitsland. In feite is dat het minimum voor Bayern, en wordt er ook een beker en zelfs winst in de Champions League verwacht. In de beker vlogen ze er dit seizoen in de halve finale uit tegen Borussia Dortmund, wat geen schande is. In de Champions League werden de kwartfinales het eindstation, maar daar werden ze toch bestolen door de arbitrage. Ancelotti heeft het dus goed gedaan. Ook al was er toch kritiek te horen op zijn te lakse houding tegenover de spelersgroep. Hij heeft een contract tot 2019 en zal dat normaal gezien wel uitdoen.
De dominantie van Bayern München is geen goede zaak voor het Duitse voetbal, maar ik zie er eerlijk gezegd niet snel verandering in komen. Niet onlogisch: hun budget bedraagt het dubbele van een club als Borussia Dortmund. Er zit elke thuismatch 75000 man, de club wordt economisch uitstekend geleid en in het bestuur zit enorm veel voetbalknowhow. Wat wél nieuw is: de achtervolgers heten nu plots Leipzig, Hoffenheim en Hertha Berlijn. Dat is toch een verfrissende vaststelling. Wat Leipzig presteerde: promoveren en meteen tweede worden in de Bundesliga is fenomenaal. Hetzelfde kan gezegd van Hoffenheim, dat met een beperkt budget Champions League-voetbal weet af te dwingen. Dat hebben ze daar mede te danken aan Julian Nagelsmann, amper 29 jaar en dé coming man onder de trainers in Duitsland.