Sport/Voetbalmagazine had een openhartig gesprek met Thomas Meunier, waarin de Rode Duivel vertelt over het gebrek aan intensiteit in het hedendaagse voetbal en zijn droom om ooit nog eens op de tien te spelen.
Thomas Meunier maakt er in interviews geen geheim van: hij wil meer en beter. Zijn status als Belgisch international moet daarbij helpen. De Ardennees geniet alvast van elke minuut bij de Rode Duivels, vertelt hij in Sport/Voetbalmagazine.
“Bij de Rode Duivels gaat het veel sneller, er zit geen afval in het spel, iedereen praat, er is inzet. Training of niet, men gaat ervoor. Je hebt de indruk dat iedereen beseft dat hij de kans krijgt om in een groot voetballand te spelen, behoorlijk wat geld te verdienen en vooral zijn droom waar te maken. In België vindt men het soms allang goed, terwijl men nog nergens staat.”
“Als je spelers als Romelu Lukaku, Axel Witsel of Jan Vertonghen ziet trainen: die gaan er vol voor. Als ze het mes moeten bovenhalen om de bal af te pakken, dan zullen ze dat doen, training of niet.”
Zelf houdt Meunier van dat harde, agressieve voetbal. Iets wat hij mist in de Belgische competitie. Meunier: “Ik vind dat er tegenwoordig te veel grenzen gesteld worden. Ik herinner me een tackle van Vinnie Jones (destijds een gewelddadige verdediger van Wimbledon, nvdr) na amper vijftien seconden, waarbij hij zijn tegenstander haast doormidden trapte. Maar die stond direct weer op en gaf hem een hand. Nu zou hij daar tien weken schorsing voor krijgen. Ik vind dat men overdrijft in de bescherming van spelers, zeker in België. Je merkt dat in Europese wedstrijden, waar we soms verbaasd zijn dat de arbiter niet fluit.”
Europa League
De wedstrijden in de Europa League zijn een goede leerschool. De pandoering op het veld van Napoli maakte indruk op de rechtsachter. “Dat niveau is voor ons wel te hoog gegrepen. Wij boksen in een andere categorie. Alleen al wat de individuele kwaliteit betreft, is er een hemelsbreed verschil. Ik kan me niet herinneren dat ik één speler van Napoli een balcontrole heb zien missen. Ze zijn ook beter georganiseerd, de spelers hebben de verschillende schema’s sneller onder de knie. Het zijn ook allemaal internationals.”
“Idem tegen Manchester United thuis: ze krijgen hier zes kansen en maken er daarvan moeiteloos vier af. Daaraan zie je het verschil tussen de Belgische Jupiler League en een grote buitenlandse competitie. Je kunt wel eens stunten, zoals Anderlecht tegen Manchester in 2000, maar zij hadden spelers als Jan Koller en Thomas Radzinski, die goed genoeg waren om elders te voetballen. In onze ploeg zijn er niet veel die ooit in de top van de Premier League zullen spelen…”
Ziet hij in onze competitie spelers die op een dag misschien mee kunnen bij Everton of Tottenham? Meunier: “Ik denk dan aan Dennis Praet en Youri Tielemans. Ze hebben onmiskenbaar talent, maar ze moeten goed omringd worden om hun beste niveau te halen. Andy Najar ook. Voor de rest? Bij ons? Hans Vanaken of Laurens De Bock. Laurens krijgt te veel kritiek, hij is nog jong. Hij kan nog grootse prestaties leveren.”
En hijzelf? “Ja, ik ook, denk ik. Ik heb alleszins de ambitie. Als ik mij in juli niet blesseer, dan zit ik nu in het buitenland, daar ben ik van overtuigd.”
Voorlopig heeft hij het nog prima naar zijn zin in Brugge. Al heeft hij toch spijt van één ding. “Ik hoop gewoon op een dag wat hoger te spelen dan nu als rechtsachter. En ik zou ook nog eens graag als nummer 10 spelen.”
Lees het hele interview met Thomas Meunier in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 21 oktober.