Niet altijd was de Gouden Schoen een glinsterend feest, ook al zal het dit jaar wat meer ingetogen zijn. Als aanloop naar de uitreiking op 13 januari: opmerkelijke verhalen uit het verleden.
Eén keer slechts won een Belgische speler die nooit international was de Gouden Schoen. ‘Ik heb wel trainingen met de Rode Duivels meegemaakt, maar wanneer de selectie gemaakt werd, koos selectieheer Constant Vanden Stock voor de mannen van Standard en Anderlecht. Of voor Rik Coppens, die ook op mijn plaats speelde’, zegt Lucien Olieslagers, terugblikkend op de bekroning die hem in 1959 te beurt viel toen hij 22 jaar oud was.
Hij herinnert zich vaag nog het feestje met een etentje in een zaal aan zee. Eén van de drie mooiste momenten uit zijn carrière, samen met de landstitel met Lierse in 1960 en de beker in 1969, zijn afscheidsmatch van geel-zwart. ‘Ze zijn me alle drie even dierbaar, maar die Gouden Schoen is wel een prijs van jezelf, de rest heb je met de ploeg gedeeld.’
Als speler was Lucien Olieslagers, die pas op zijn zeventiende een aansluitingskaart tekende bij een voetbalclub (Vorselaar) een midvoor die ook op het middenveld uit de voeten kon en het spel goed zag. Een topper in die tijd, ‘maar Lierse was toen ook maar een kleine ploeg, hé.’ Als hij zichzelf zou vergelijken met een speler van toen, neigt hij nog het meest naar Hans Vanaken. Wat hem betreft, mag een speler van blauw-zwart de trofee krijgen: ‘Want door mijn vriend Jan Ceulemans is Club Brugge naast Lierse mijn tweede club geworden.’
Met zijn kwaliteiten had hij ook bij grotere clubs terecht gekund, maar Lucien was veel te braaf, een nuchtere Kempenzoon, die te weinig voor zichzelf opkwam. Hij zucht als hij zichzelf moet omschrijven als speler. ‘Ik kon de bal goed bijhouden en speelde nooit voor mezelf, altijd voor de ploeg.’
Een verrassing was zijn verkiezing in 1959 niet (Lierse zou dat seizoen de titel pakken). In de rangschikking ging hij de Gentse doelman Mance Segers, Rik Coppens (Beerschot) en Martin Lippens (Anderlecht) vooraf. Het jaar tevoren won Roland Storme van KAA Gent de prijs, na hem zegevierde Paul Van Himst.
Het was de tweede keer dat een speler van Lierse de trofee won, na Fons Van Brandt in 1955. Erwin Vandenbergh (in 1981) is voorlopig de laatste winnaar in de Lierse kleuren.
