Kippenvelmatch #18: Antwerp-Lommel 1-0

Op basis van de input van onze lezers stelde Sport/Voetbalmagazine een top 25 van kippenvelmatchen aller tijden samen. Vandaag nummer 18: Antwerp-Lommel van 26 februari 2017, beslissend voor de promotie naar 1A.

‘Die wedstrijd blijft een moment dat ik me voor altijd zal herinneren’, zegt stand-upcomedian en acteur Jeron Dewulf. ‘We waren op weekend, maar ik had het plan uitgedokterd om vroeger dan gepland terug te keren, zodat ik in de wagen naar de radio kon luisteren om alles te volgen. Op de Antwerpse ring deukte ik met blote vuisten het dak van mijn wagen bijna in van blijdschap.’

‘Bij thuiskomst heb ik mijn vriendin afgezet met de melding dat ik meteen naar de Bosuil moest. Dat volksfeest wilde ik voor geen geld ter wereld missen. Twaalf plus één jaar frustratie viel in één klap weg.’

Dewulf plaatst Geoffry Hairemans, ook al voetbalt hij nu voor YR KV Mechelen, in het rijtje van Rudi Smidts, Hans-Peter Lehnhoff, Patrick Goots en Cisse Severeyns. ‘Ze zijn de verpersoonlijking van Antwerp. Gasten met passie en strijdlust, die bleven lopen en wroeten. Ze gingen niet opzij en passen bij de Bosuil, waar tijdens de match gewoonweg nul procent nuance bestaat. Een lichte fout in de zestien meter, voor ons is dat direct penalty.’

‘Het klinkt misschien belachelijk, maar dat fanatisme op Engelse leest bevalt me. Deze club en zijn aanhang brengen een soort oerkracht in jezelf naar boven. Op dit Antwerp staat geen rem. Ik geloof nog altijd dat wij ons nieuwe stadion kunnen vullen met 40.000 man én de Champions League daarin gaan spelen.’

Qmusicpresentator Vincent Fierens, momenteel ook stadionomroeper bij de Great Old, krijgt nog rillingen als hij terugblikt. ‘Bij de film ‘Take us home’ vanLuk Wyns over de promotie weende ik van blijdschap’, erkent hij.

‘Die penalty van Geoffry Hairemans – sindsdien onsterfelijk, ook als ambassadeur van onze club -tegen Lommel SK en het moment dat KSV Roeselare scoorde tegen Lierse, dat was zot. Pure euforie. Ik zat naast een bejaarde man, hoog in onze tribune 2. We stonden recht. Uitzonderlijk was mijn lief niet mee. Het stadion ontplofte en wij zijn echt in elkaars armen gevlogen. Ongezien, hoe ik uit de bol ging met die bompa. Onze emoties lieten we toen de vrije loop.’