‘Jeugdspelers die leren omgaan met faalervaringen groeien veel sneller’

Nu voor de profs de voorbereiding op het nieuwe seizoen start: hoe bereid je jeugdspelers het best voor op de almaar hogere eisen van het moderne voetbal? De visie van voetbalacademie Skills & Brains.

Het hedendaagse voetbal is enorm veeleisend. Het tempo ligt extreem hoog, de technische uitvoering moet goed zijn en de spelers worden fysiek almaar sterker. Het is dan ook voor elke trainer een uitdaging om voetballers daar op elke leeftijd op voor te bereiden. Maar hoe doe je dat bijvoorbeeld voor jeugdspelers?

Bij voetbalacademie Skills & Brains willen we spelers opleiden die technisch sterk zijn én sneller kunnen denken en handelen dan hun tegenstander. Het meest werken we met jongens van de U9 tot en met de U12. Kinderen bevinden zich in die periode in de zogenaamde ‘gouden leeftijd’. Hun hersenen zijn dan heel flexibel. Heel neuroplastisch, heet dat. Ze maken dan heel snel nieuwe hersenverbindingen en passen ze zich heel snel aan in de hersengebieden die bepalend zijn voor het coördinatief leervermogen. Met andere woorden: ze zijn dan heel vatbaar voor het aanleren van nieuwe zaken.

Onze slogan is: leren, amuseren, betere voetballers creëren.

Nieuwe zaken aanleren, proberen we te doen in een omgeving die voor de spelers heel wat fun inhoudt, maar die hen tegelijkertijd ook een uitdaging biedt. Zo spelen we in op hun intrinsieke motivatie, proberen we hen gretig te krijgen om zelfstandig aan de slag te gaan en bij te leren.

Die fun kan gaan van het aanbieden van de nieuwste materialen zoals fitlights, ledsreact en soccerwave tot het houden van eenvoudige wedstrijdjes als 1 tegen 1.

Bovendien hechten wij enorm veel belang aan de groeimindset waarover kinderen beschikken. Het benadrukken van het leerproces en de onvermijdelijke fouten die daarbij horen, komt in elke oefening naar voor. We proberen spelers uit hun comfortzone te halen en ze te leren omgaan met de faalervaringen. Voetballers met deze attitude groeien veel sneller. Ze hebben ook meer vertrouwen om op een veld zaken uit te proberen.

Dit is het verschil tussen taak- en ego-oriëntatie, zoals dat in de sportpsychologie vaak aangehaald wordt. Spelers die taakgericht zijn, willen zichzelf verbeteren. Egogerichte spelers daarentegen focussen zich eerder op beter zijn dan anderen en op competitie. Het is vanzelfsprekend dat deze laatsten minder goed omgaan met faalervaringen.

Deze aspecten van onze werking maken dat een speler zich goed voelt op het veld en het aandurft om fouten te maken. Op deze manier zal hij zich sneller ontwikkelen.

Het aanbieden van een veilige leeromgeving is een noodzakelijke maar geen voldoende voorwaarde om spelers beter te maken. Als we hen technisch naar een hoger niveau willen brengen én hen sneller willen doen denken dan de tegenstander, dienen we hen de juiste oefenstof aan te bieden. Op basis van onze 4 hoofdpijlers denken wij te kunnen voldoen aan deze voorwaarde: skills, brains, coordination & vision.

Aangezien zulke jonge spelertjes nog niet kunnen werken aan hun fysiek vermogen, is het technische aspect in hun opleiding des te belangrijker. Voornamelijk omwille van hun enorme leervermogen, is dit de ideale leeftijd om hen basisaspecten van het voetbal aan te leren.

Op deze manier leggen ze een basis aan waarop ze verder kunnen bouwen. Naarmate de ontwikkeling en de opleiding van de speler vordert, zal de focus immers meer verschuiven naar het fysieke en het tactische aspect. Doordat we heel gericht aan de slag gaan met onze vier pijlers, denken we bij een speler die zaken te kunnen ontwikkelen die van hem een betere voetballer zullen maken.

Oefeningen die de skills dienen te verhogen, focussen voornamelijk op het maken van acties en bewegingen. Deze zijn niet noodzakelijk wedstrijdrealistisch, maar zorgen er wel voor dat spelers baas worden over de bal en op een beperkte ruimte een tegenstander kunnen uitschakelen. Kort voetenwerk en snel handelen zijn hierbij essentieel.

Onze breintraining steunt dan weer voornamelijk op het ‘droge’ werk. Dit wordt door spelers vaak als minder leuk ervaren omdat ze in een situatie komen die soms volledig losstaat van het voetbal en waarin ze cognitieve uitdagingen krijgen.

Een methode die we veel gebruiken, is Life Kinetik (video), een trainingsleer waarbij een cognitieve taak gecombineerd wordt met motorisch handelen en ruimtelijke oriëntatie. Dat zorgt ervoor dat beide hersenhelften nauwer dienen samen te werken en de speler sneller gaat denken en handelen.

De algemene coördinatie proberen we aan te bieden door te werken met verschillende ballen en ondergronden en ook met andere sporten. Tijdens onze stage liet basketbal ons toe om impliciet te werken aan de sprong ABC van de spelers.

Gezien de jonge leeftijd van onze leden (van 7 tot en met 12 jaar) is het belangrijk dat ze breed opgeleid worden en meer doen dan enkel voetbal.

Het kijkgedrag van de speler tenslotte blijkt in het hedendaagse voetbal cruciaal. Keuzes maken in functie van poorten en kleuren maakt dat een spelertje continu getriggerd wordt om zijn omgeving te scannen en zoveel mogelijk informatie op te nemen.

Dankzij de vaardigheden die spelers aanleren binnen de omgeving van onze trainingen, hopen wij ze ook tools aan te reiken die buiten de voetbalwereld ingezet kunnen worden. We vragen immers dat ze bijvoorbeeld oplossingsgericht leren denken. Dit kan perfect vertaald worden naar allerhande zaken die ze tegenkomen in het leven naast het veld.

Een andere waarde die we proberen bij te brengen, is verantwoordelijkheid. Spelers zijn verantwoordelijk voor hun materiaal, maar even goed voor hun eigen leerproces. Ze moeten zelfkritisch zijn en kunnen reflecteren over hun handelingen. Dit maakt ook dat elk leerproces uniek is voor elke speler.

Het uiteindelijke doel van de spelers is om een profcarrière uit te bouwen. In dat opzicht werken contacten met profvoetballers zeer motiverend. Doordat we regelmatig spelers uit de eerste klasse uitnodigen, krijgen de jongens direct contact met hun idolen en hun eigen droom. Ze kunnen hen vragen stellen, met hen meevoetballen en ze weten weer even waarvoor ze werken.

Onze grootste sterkte is misschien wel de familiale band die er heerst tussen trainers onderling, spelers onderling en trainers en spelers. Hoewel we steeds proberen om het uiterste uit de kinderen te halen, staan fun en het gevoel van de spelers altijd voorop. Dit maakt bijvoorbeeld dat wij hen steeds wijzen op hun positieve punten en voornamelijk inzetten op waardering. Bijsturen doen we door ze impliciet zaken aan te leren of door het rustig uit te leggen.

Meer dan coaches zijn we begeleiders van kinderen die zich willen onderscheiden in hun favoriete hobby.

(Opgetekend door Christian Vandenabeele)