Na een korte passage bij FC Sevilla is Jorge Sampaolibij Olympique Marseille begonnen aan zijn tweede Europese avontuur.
Dit artikel komt uit het nieuwe magazine Raimundo. Leeshierde volledige editie.
In tegenstelling tot veel van zijn collega’s is Jorge Sampaoli nooit profvoetballer geweest. Dat neemt niet weg dat de voormalige bondscoach van Argentinië in Zuid-Amerika uitgegroeid is tot een van de bekendste trainers, zowel door zijn successen als zijn mislukkingen.
Excentriek
We schrijven 1996 wanneer Jorge Sampaoli, een nobele onbekende bij het grote publiek, in zijn geboorteprovincie Santa Fe de sportieve leiding heeft bij het bescheiden, regionale Club Atlético Belgrano de Arequito. Tegen zijn zin uitgesloten door de scheidsrechter vindt de excentrieke Argentijn er niets beter op dan in een boom te klimmen om van daaruit de wedstrijd te volgen en zijn instructies te geven. De hilarische scène wordt vereeuwigd en de foto verschijnt in alle lokale kranten.
Het bewuste tafereel wijst op een zekere extravagantie maar vooral op de passie waarmee de jonge coach zijn job uitoefent. Dat valt ook grotere clubs op. Het is de voorzitter van Newell’s Old Boys die Sampaoli de kans geeft om zustersclub Argentino de Rosario in de derde afdeling te trainen. Het hoogste niveau leert hij enkele jaren later kennen in Peru en daarna Chili, maar het is pas in 2010 dat hij zijn eerste trofee pakt bij het Ecuadoraanse Emelec.
Via de Chileense topclub Universidad de Chile belandt hij in 2012 bij de nationale ploeg van Chili. Sampaoli wil even goed of zelfs beter doen dan zijn illustere voorganger en grote voorbeeld Marcelo Bielsa. Hij slaagt met vlag en wimpel, want op het WK in 2014 bereikt zijn ploeg de achtste finales, waarin gastland Brazilië slechts na strafschoppen kan winnen. De kers op de taart volgt voor Chili twaalf maanden later in eigen land. In de finale van de Copa América is Argentinië de tegenstander. Ook nu moeten strafschoppen de winnaar aanduiden, maar het lot lacht ditmaal la Roja toe. Meester-tacticus Sampaoli bezorgt Chili zijn eerste continentale titel.
Uitdaging
Dat succes opent de deur naar Europa voor de aanvallend ingestelde coach. Na een aarzelende start staat hij na enkele maanden met Sevilla op de tweede plaats in la Liga. Voor hem persoonlijk loopt alles naar wens, maar dat geldt allerminst voor zijn vaderland. Onder Edgardo Bauza dreigt Argentinië het WK in Rusland te missen. Sampaoli beslist om een groot risico te nemen. Hij verlaat de rust van de Andalusische club om zich in de sportieve en institutionele chaos van het Argentijnse voetbal te storten.
Argentinië plaatst zich in extremis voor het WK, maar het toernooi zelf draait uit op een grote mislukking. De Albiceleste start met een erg matig gelijkspel tegen IJsland, waarna een zware 3-0-nederlaag tegen Kroatië volgt. De spelers kunnen zich absoluut niet vinden in de tactische keuzes van Sampaoli en de legende wil dat speler Javier Mascherano de ploeg opstelt voor de derde wedstrijd tegen Nigeria. Een moeizame 2-1-zege levert de kwalificatie op voor de achtste finales, maar daarin toont Frankrijk zich duidelijk sterker. Na een reeks polemieken en een mislukt WK houdt Sampaoli zijn job voor bekeken.
Bij Santos wordt hij de bestbetaalde coach in de Braziliaanse competitie, maar de resultaten zijn niet van het niveau van z’n salaris. Voor zijn volgende bestemming blijft hij in Brazilië. Met Atlético Mineiro wint hij het Campeonato Mineiro (het kampioenschap van de staat Minas Gerais) Begin dit jaar gooit hij ook daar de handdoek om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Bij zijn tweede Europese avontuur moet Sampaoli Olympique Marseille weer op het juiste spoor zetten. In de Zuid-Franse havenstad hopen ze alvast de Chileense versie van Sampaoli te zien in plaats van het trieste gelaat dat hij met Argentinië toonde in Rusland.
Door Mariano Spitzer
ZIJDELINGS: Koning van de Ligue 1
16 overwinningen in 21 wedstrijden als titularis in de Ligue 1. Niemand in Frankrijk doet wat dat betreft beter dan Jonathan David bij Lille OSC. Dat blijkt uit de statistieken van researchbureau CIES (International Centre for Sports Studies). Het plaatst de oud-aanvaller van KAA Gent in hetzelfde rijtje als Serge Gnabry (Bayern München) in de Bundesliga, Bernardo Silva (Manchester City) in de Premier League, Mario Hermoso (Atlético Madrid) in la Liga en Alexis Saelemaekers (AC Milan) in de Serie A.
Die opsomming leert ons evenveel over de Ligue 1 als over Jonathan David. Dat de Canadese spits tot zijn achtste wedstrijd in de basis moest wachten om voor het eerst te scoren, wijst erop dat je niet van de Jupiler Pro League naar een ambitieuze club uit een van de vijf topcompetities overstapt zonder eerst een leerproces door te maken.
Vier maanden na die moeizame start is David bezig aan een reeks van zeven doelpunten in zijn laatste tien competitiewedstrijden. Die cijfers bewijzen dat hij nog progressie maakt, maar ook dat Lille OSC bijzonder sterk bezig is. Zo sterk dat het straks PSG van een vierde opeenvolgende titel kan houden ? Met drie punten voorsprong op negen wedstrijden van het einde, mogen de troepen van Christophe Galtier er alvast van dromen dat ze de Parijse hegemonie kunnen doorbreken. Ze zouden er het almachtige voetbalinstituut uit de Franse hoofdstad een serieuze neus mee zetten, maar bovenal zou het aantonen dat je in onze pintjesliga een middel kan vinden om te concurreren met de oliedollars uit Qatar.
Door Martin Grimberghs
