Het voetbalsprookje van Dries Mertens begon pas echt in Apeldoorn, bij de bescheiden profclub AGOVV. Sport/Voetbalmagazine ging er op zoek naar sporen van Dries.
Officieel is Apeldoorn, ondanks zijn 163.000 inwoners, zelfs geen stad. Hier woont chique volk, dat geniet van de rust, de faciliteiten, de natuur en de centrale ligging. En dat een pak goedkoper dan in het bijna onbetaalbare Amsterdam.
Hier woont ook Ted van Leeuwen. Vandaag is de voormalige journalist van het Nederlandse voetbalblad Voetbal International technisch directeur van eerstedivisieclub NEC Nijmegen. Hij belandde in 2002 bij AGOVV om de club na een onderbreking van 40 jaar weer in het betaalde voetbal te krijgen. Dat lukte moeizaam in 2003.
De Blauwen werden in 1913 opgericht door de Apeldoornse Vereniging voor Geheelonthouders en heetten voluit Apeldoornse Geheel Onthouders Voetbal Vereniging, afgekort AGOVV. Lang houden ze het drinken van chocolademelk niet vol. Wanneer op een warme zomerdag in 1919 vier van de beste spelers gespot worden bij het drinken van een glaasje advocaat, staat de club na de vraag om de betrokken spelers te ontslaan voor de keuze tussen zijn principes of de sportieve ambities. Men kiest voor het tweede en daarom betekent vanaf 1919 AGOVV: Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder.
Zo hebt u weer een quizvraag extra.
Sven of Dries?
In 1954 treedt de club een eerste keer toe tot het betaalde voetbal, in 2003 volgt een tweede periode tot eind 2012 de profsectie failliet gaat, en enkel de amateurs in leven blijven.
Hier begon het voetbalavontuur van Dries Mertens (en dat van Nacer Chadli) echt, met dank aan Van Leeuwen die ze naar Apeldoorn haalde.
‘Het verhaal van Dries begon in de tuin van Peter Ressel op de grens van België en Nederland. Peter, oud-speler en scout van Anderlecht komt ook uit Apeldoorn. Hij bleef altijd goed voor zijn jongens zorgen, ook voor degenen die het niet maakten. Op een dag zitten in zijn tuin aan tafel twee jongens: Dries en Sven Kums. Hun verhaal was dat ze allebei geïndoctrineerd waren, dat hen wijs gemaakt was dat ze te klein waren voor een carrière in het profvoetbal, en dat ze dat nog geloofden ook.’
‘Maar ons budget was op’, gaat Van Leeuwen verder. ‘Toen ben ik daar als een gek gaan rondbellen om wat geld bijeen te krijgen. Uiteindelijk kreeg ik toestemming om er ééntje te halen. Dat brak mijn hart, dat vond ik zo verschrikkelijk om te moeten beslissen. Het werd Dries, omdat we meer nood hadden aan dat profiel. Gelukkig is ook Sven goed terechtgekomen.’
Telefoon van Louwagie
Van Leeuwen had Mertens toen al live bij Eendracht Aalst gezien. ‘Gewoon op een dag van Apeldoorn naar derdeklasser Aalst gereden. Daar liep een ventje wiens eerste aanname van de bal altijd perfect was, en die zijn eerste actie altijd naar voor maakte. Die notities vond ik onlangs nog terug in mijn scoutingboekje.’
‘Dries trainde al lekker mee toen ik plots telefoon kreeg van Michel Louwagie: ‘Jullie hebben een speler van ons, hoe zit dat?’ Ik wist dat niet, heb me geëxcuseerd en uiteindelijk 46.000 euro betaald. Bij ons kreeg Dries een contractje van zo’n 30.000 euro bruto per jaar.’
Lees de volledige reportage in Sport/Voetbalmagazine van 19 mei.