Ronald Vargas mocht tien minuten invallen, van Renato Neto opnieuw geen spoor. KV Oostende heeft twee probleemkindjes.
Kare Ingebrigtsen werd niet meteen wild toen KVO Ronald Vargas gratis bij de Newcastle Jets (Australië) kon wegplukken. Goede voeten, dat wel, maar 32 jaar op de teller en een broos gestel. Op Anderlecht dirigeerde hij de kustploeg met een doelpunt naar de verrassende driepunter, tegen Cercle moest hij na minder dan een half uur met een hamstringblessure naar de kant en toen Club Brugge op bezoek ging naar de Versluys Arena, waren de blauw-zwarte fans nog niet vergeten dat de Venezolaan in 2011 naar de aartsvijand was verkast.
Varglass, zoals hij ludiek werd herdoopt, zat toen al geblesseerd in de tribune. ‘Vargas herstelt, Vargas hervalt.’ Niet eens zo ver van de waarheid. In Sint-Truiden, op speeldag 14, bracht hij zijn competitieminuten op 306 (van de mogelijke 1260), na Anderlecht en Cercle kwam hij alleen in Genk (speeldag 8) aan de aftrap en moest hij vrede nemen met 6 (weinig geïnspireerde) invalbeurtjes. Ook in de beker, bij Mandel United, pakte hij amper 14 minuten. De balans: een goal en een assist.
De tweede ‘naam’ in de zomermercato, Renato Neto (28), riep nóg meer vragen op. De middenvelder had in 2015 een belangrijk aandeel in de titel van AA Gent en leek twee jaar erna op weg naar de Premier League, maar buisde voor de medische testen van Brighton & Hove Albion. Hij was al twee keer aan de knie geopereerd, in augustus 2017 werd nog een ingrijpende ascorrectie uitgevoerd. AA Gent moest de Braziliaan niet meer, in Oostende kon hij een prestatiegericht contract tekenen. ‘Dit voelt zo goed’, klonk het midden september enthousiast. KVO was met 1-4 verpletterd door Standard, maar hij stond na 846 (!) dagen opnieuw in de basis. Twee weken ervoor, in Kortrijk, had hij 14 minuten gekregen. Hij voelde zich opnieuw voetballer en zou ‘nog beter worden’, maar het lichaam sputterde. De kuit deze keer, na 104 minuten haalde hij zeven speeldagen de selectie niet.
