Bryan Reynolds (20) verruilde op zijn negentiende het Amerikaanse Dallas voor AS Roma en staat een jaar later op de rechterflank bij KV Kortrijk, om hier ervaring op te doen. Sport/Voetbalmagazine zocht de nieuwe Amerikaan van de Kerels op voor een eerste kennismaking.
Welkom in België. Wat zijn je eerste indrukken van het land en de Jupiler Pro League?
Bryan Reynolds: ‘Ik heb nu al wat wedstrijden achter de rug, dus ik begin me stilaan op mijn gemak te voelen. Het niveau van de competitie én de club is echt wel hoog. Toen ik hier aankwam, bekeek ik eerst een paar matchen van KV Kortrijk en was ik best verrast over het goeie spel. Ik denk dat ik echt op een goeie plek ben beland in deze fase van mijn carrière.’
Hoe komt het eigenlijk dat een speler van AS Roma bij KV Kortrijk belandt?
Reynolds: ‘Mijn manager vond dat ik een andere ploeg moest zoeken om aan speelminuten te komen. Eerst was Anderlecht erg concreet om mij naar België te halen, maar dat ging niet door. Ik denk dat het eerst een andere speler moest verkopen om mijn salaris te kunnen betalen en dat lukte niet. En dan kwam Club Brugge erbij, maar ook dat ging niet door.
‘Uiteindelijk kwam mijn manager met KV Kortrijk op de proppen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar dat maakte me eigenlijk niet uit. Ik wou gewoon opnieuw spelen en deze club bood me die kans. Ze gaven me onmiddellijk vertrouwen, meer heb ik niet nodig. En dan ging het allemaal snel. Drie dagen later stond ik hier al en ik ben hier erg gelukkig.’
Wat zou je omschrijven als je grootste sterkte?
Reynolds: ‘Voor ik werd omgeschoold tot rechtsachter, speelde ik in de jeugd als winger dus ik zou mijn aanvallende drift zeker als een van mijn beste capaciteiten zien. Ik ben snel, sterk, groot… Allemaal goede kwaliteiten. Verdedigend kan ik nog beter worden, maar ik denk dat ik daar ook wel al best goed in ben. In een-tegen-eenduels ben ik sterk, maar aan mijn positionering heb ik nog werk.’
Wat verwacht je nieuwe coach Karim Belhocine van je?
Reynolds: ‘Bij ons eerste gesprek vertelde hij me dat hij al wist dat ik een goeie aanvaller was. Bij Kortrijk zou hij mij gaan leren hoe ik ook een sterke verdediger zou worden. Daar hou ik wel van, want ik voel dat ik dat nodig heb om het te maken in het voetbal.’
Voor je naar Europa kwam, groeide je als voetballer op in Amerika. Hoe kwam je daar in de sport terecht?
Reynolds: ‘Mijn vader speelde al voetbal, dus het zit wat in de familie. Hoe ik dan uiteindelijk zelf voor de sport koos, is wel grappig. Mijn vader gaf me ooit vier papiertjes met op elk een sport: voetbal, American football, basketbal en honkbal. Van die sporten moest ik er eentje voor de rest van mijn leven kiezen. En dat werd voetbal.’
In de jeugd van FC Dallas stond je bekend als een groot talent, zeker toen je op je vijftiende al een profcontract tekende bij de club. Zorgde dat voor druk?
Reynolds: ‘Dat viel wel mee, eigenlijk. Ik was vooral erg blij dat ik die kans kreeg, want ik speelde ook niet meteen. In mijn eerste jaar zat ik vooral bij de nationale ploeg voor heel wat jeugdtoernooien en het was pas in mijn derde jaar bij de club, dus rond mijn 17 of 18, dat ik echt aan wedstrijden toe kwam. En in mijn laatste seizoen ontplofte ik echt. Ik speelde heel veel wedstrijden en dan kwamen de grote clubs al aankloppen.’
In je laatste seizoen werd je ook MVP van de club en dat pas op je negentiende. Zat een grote transfer dan al in je hoofd?
Reynolds: ‘Niet echt. Mijn manager vroeg me rond Nieuwjaar wat mijn plannen waren: in januari of de zomer vertrekken of gewoon in de MLS blijven. Ik had niet echt een idee wat ik wou doen, maar toen steeds meer clubs aan de deur kwamen kloppen, realiseerde ik me hoeveel potentieel ik had. En dan wou ik die kans wel grijpen. Ik wou naar de grootste club waar ik aan speelminuten zou komen en dan viel de keuze op AS Roma.’
Waarom koos je niet voor Juventus, dat ook geïnteresseerd was?
Reynolds: ‘Zij hadden een heel plan voor me uitgewerkt. Eerst zou ik uitgeleend worden en pas daarna zou ik een kans krijgen in het eerste team. Die constructie vond ik maar niets. Bij Roma zou ik meteen bij de A-selectie horen en ook wedstrijden mogen spelen in de Serie A.’
Hoe verliepen die eerste maanden in Italië?
Reynolds: ‘Die waren toch heel lastig. Ik ging van een grote club in Amerika naar een veel grotere in Italië en moest me aanpassen aan een nieuwe omgeving. Ik was ook maar 19 jaar oud, zat bijna altijd alleen en sprak de taal niet. Dus makkelijk was het zeker niet. Maar dat was het leven dat ik gekozen had, dus ik heb er zeker geen spijt van dat ik eraan begonnen ben.
‘Ondertussen begin ik Italiaans wel beter te begrijpen, maar spreken is nog te moeilijk. Tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen verliep alles ook wel beter. Ik leerde mijn ploegmaats beter kennen en kon meer terecht bij de andere Engelstalige voetballers met Chris Smalling en Tammy Abraham. En ook Rick Karsdorp werd een goeie vriend.’
Veranderde er heel wat voor jou toen Mourinho aankwam bij de club?
Reynolds: ‘Ik werd binnengehaald door de vorige coach, Paolo Fonseca. Hij overtuigde me door te zeggen dat ik wat wedstrijden wou spelen. Maar hij werd dan ontslagen en vervangen door Mourinho en dat veranderde toch veel. Hij had andere plannen met de groep en daar kwam ik niet in voor. Op training deed ik wel mijn best om hem ongelijk te bewijzen, maar soms gaat het niet zoals je wilt. Daarom wou ik zo snel mogelijk opnieuw wedstrijden spelen en koos ik voor KV Kortrijk.’
Hoe is Mourinho als coach?
Reynolds: ‘Mourinho is echt een toffe kerel. Hij brengt een andere energie in de trainingen en de wedstrijden. Ik weet niet hoe hij het doet, maar je begint als speler ineens enorm hard te werken. En als alles goed gaat, komt hij ook heel goed overeen met de spelers. Dan is het echt leuk op de club. Maar na een slechte wedstrijd steekt hij zijn ontgoocheling niet onder stoelen of banken. Dan zal je het wel geweten hebben.’
Hoe verliep de eerste ontmoeting met hem?
Reynolds: ‘Ik was toch wel een beetje star struck. Zelfs in Amerika is hij enorm beroemd, dus het was spannend om met hem te spreken. Hij dacht dat ik de taal sprak, dus begon gewoon in het Italiaans tegen mij te praten. Maar ik verstond er niets van en zei dat ook. Daar schrok hij wel van. ‘Je bent hier al zes maanden en spreekt de taal nog niet?’, zei hij dan. Dat was een vervelend moment. Maar ondertussen voelt de relatie normaal aan. Je kan twee weken naar hem opkijken, maar dan begint dat ook wel te wennen.’
Hoe verliep de aanpassing aan Kortrijk?
Reynolds: ‘Ik woon nu al een jaar in Europa, dus veel verschil is er eigenlijk niet tussen beide situaties. Of dat vind ik toch. Het enige verschil zijn de andere ploegmaats die je moet leren kennen. Het is wel handig dat de meeste mensen hier Engels spreken. Vooral met Jesaja Herrmann kom ik echt heel goed overeen. Hij is mijn beste vriend hier. Ik had ook maar één week nodig om me hier op mijn gemak te voelen, eigenlijk.
‘Of ik Rome leuker vind dan Kortrijk? Goh, moeilijk te zeggen. In Rome is er wel meer te doen dan hier. Al zijn er dan ook wel meer manieren om afgeleid te worden. Terwijl ik me hier voor 100% kan richten op voetbal. Dat is zeker niet slecht aangezien ik hier ben om terug te spelen. Maar ik hou wel meer van het eten in Italië, dus ik zou toch Rome verkiezen boven Kortrijk.’
