‘Als je niet de intentie hebt om de bal te spelen, moet je altijd rood krijgen’

Geert De Vlieger kwam voor De Zondag nog eens terug op de uitschakeling van de Rode Duivels. De ex-doelman vindt dat spelers meer verdedigd moeten worden en dat fair play momenteel niet belangrijk genoeg is voor de scheidsrechters. ‘Aan het shirt hangen? Rood!’

Er zijn nog zekerheden in het voetbal. Op een EK moet je als ploeg top zijn en moeten je beste spelers excelleren – zeker als je in de kwartfinale veruit de beste ploeg tegenkomt die je nog kunt tegenkomen. Bij de Rode Duivels was dat niet het geval. Gezien de voorafgaande omstandigheden was dat geen verrassing.

Hazard kon op dit toernooi niet excelleren. Dat Witsel op dit toernooi op het veld kon staan, is een wonder, maar na vijf maanden afwezigheid kun je niet verwachten dat hij de ploeg gaat dragen. De Bruyne is in staat om de ploeg naar een veel hoger niveau te tillen, maar dan moet hij zelf op zijn allerbeste niveau kunnen zitten en dat verhinderden Rüdiger en onze Portugese vriend Palhinha. Daar kan ik mij enorm in opwinden, omdat ik weet dat zoiets niet toevallig gebeurt.

Niet naïef zijn

Ik draai al veel te lang mee in het voetbal om nog te denken dat die botsing in de finale van de Champions League, waarbij De Bruyne zijn oogkas gebroken raakt en zijn ploeg onthoofd wordt, toeval was. Zoals ik ook niet zo naïef ben om te denken dat het toeval was dat in de Champions Leaguefinale van 2018 Salah door Ramos aan de schouder werd geraakt en al vroeg gewisseld moest worden.

Niet toevallig zijn het smaakmakers die het verschil kunnen maken. Mocht De Bruyne op het veld zijn gebleven, dan had hij zijn ploeg aan de Champions League kunnen helpen en was hij misschien meer dan ooit kandidaat geweest om de Gouden Bal te winnen. Hoeveel keer werd er tegen Portugal niet naar de enkels van Hazard getrapt?

Zo’n blessure wordt dan afgedaan als pech, maar mij maak je niets wijs. Ik weet hoe het gaat, ik zat lang genoeg zelf in een kleedkamer. Als tegenstander weet je: jongens, die speler trainde deze week niet veel, die heeft dààr last van, dus laat vanaf het begin maar eens goed voelen dat we er staan. Als dat niet of onvoldoende wordt bestraft, dan ga je daarvoor.

Intentie beoordelen

Ik heb het heel moeilijk met interventies waarbij er geen sprake is van strijd om de bal maar waarbij het de bedoeling is om de tegenstander foutief te stoppen en daar toch niet automatisch een rode kaart op volgt. We komen van een situatie waarbij elke tackle langs achteren rood was, maar het reglement is intussen zodanig geëvolueerd dat je nu zelfs kunt natrappen zonder uitgesloten te worden. Ik snap dit niet. Je kunt zoveel campagnes over fair play opzetten als je wil, maar wat is de zin daarvan als je je reglementen wegtrekt van de fair play?

Ik vind: elke interventie waarbij het niet de bedoeling is om de bal te spelen maar om de tegenstander te raken, moet altijd rood zijn. Aan het shirt hangen? Rood! Iemand die op het middenveld uitbreekt tackelen zonder de bal te kunnen raken? Rood! Nu worden dit soort fases evenwel geïnterpreteerd als: hoe hard was de tussenkomst, was zijn voet vooruit op de grond, was zijn been helemaal gestrekt, was het dicht genoeg bij de enkel, … ? Ik vind: zulke challenges moet je alleen op de intentie beoordelen.

Voetbal is heel simpel: het is een strijd om de bal om te proberen een doelpunt te maken. Als je niet de intentie hebt om de bal te spelen, ben je niet met voetbal bezig en is dat voor mij altijd een rode kaart. Moeilijk kan dat toch niet zijn?

Ik zeg dit niet omdat wij er op dit toernooi het grootste slachtoffer van waren, maar omdat het nodig is in het belang van het voetbal. Het bewust treffen van de betere spelers – en zo van de tegenstander – kun je uitsluiten door er consequent tegen op te treden en dat is de verantwoordelijkheid van de arbitrage.

Het is hoog tijd om fair play ernstiger te nemen.

Deze opinie verscheen in De Zondag.