Een balans van 1 op 9 tegen Lyon, Zenit en Valencia oogt mager, maar de Belgische kampioen behoudt uitzicht op de beoogde derde plaats en een Europa Leagueticket.
Brecht Dejaegere. Of Brechtje, zoals Hein Vanhaezebrouck de middenvelder graag noemt. Die naam moet meermaals door het hoofd van de West-Vlaamse trainer gespookt hebben in het Mestallastadion. Ondanks de bevredigende prestatie van Kenny Saief – die kwalitatief toch te kort schiet voor de Champions League – op de linkerflank had de geschorste Dejaegere (na zijn rood tegen Lyon) als de kuitenbijter bij uitstek in de spelersgroep (door zijn betere positiespel en agressiviteit in de duels) waarschijnlijk een betere hulp geweest voor Nana Asare, die bij de beide Spaanse goals aan zijn lot werd overgelaten door de Israëli.
Valencia profiteerde optimaal, kende een sterk tweede kwartier en bracht alleen toen echt de Buffalo’s in de problemen. Maar de Belgisch kampioen toonde net als in de vorige duels op het kampioenenbal zijn identiteit: combinatievoetbal, vechtlust, mentale weerbaarheid, hechte blokvorming én een hogere duelkracht, waar Vanhaezebrouck de laatste tijd sterk op hamert.
Alleen de efficiëntie voor doel moet op het allerhoogste niveau nog hoger. De kans voor Thomas Matton was één van de weinige defensieve foutjes bij Valencia. Maar de scherpte ontbrak, te wijten aan de vermoeidheid door het hogere tempo.
Rode Duivels als steunpilaar
Maar het moet AA Gent én vooral algemeen manager Michel Louwagie verblijden dat ze fysiek niet onderdoen voor de Europese top. En dat de kampioen nog altijd in de running blijft voor de derde plek, wat mooi meegenomen is. Na het thuisduel tegen Valencia volgt er een cruciaal treffen in Lyon, om uiteindelijk in de eigen Ghelamco Arena tegen het vermoedelijk al geplaatste Zenit de broodnodige punten te sprokkelen. De sportieve balans oogt qua aantal mager, maar de Buffalo’s werden nog geen moment weggespeeld en tonen – naar het beeld van hun trainer – veel zelfvertrouwen. Opvallend daarbij is dat de Rode Duivels een voortrekkersrol vervullen: doelman Matz Sels, middenvelder Sven Kums en diepe spits Laurent Depoitre. Zij vormen de steunpilaren van het team, terwijl ook belofte-international Thomas Foket in Valencia zijn waarde als kilometervreter én man van de diepgang op de rechterflank bewees.
AA Gent kan met de borst vooruit zijn ongeslagen status in de Belgische competitie verdedigen. Daar bewezen ze al dat er moeilijke wedstrijden, zoals op Mouscron-Peruwelz, toch nog tot zeges kunnen leiden. Die stap zetten Europees, om je eigen herkenbaar voetbal op te dringen aan de tegenstander én een goed resultaat neer te zetten, dat wordt de volgende uitdaging voor Hein Vanhaezebrouck en zijn leergierige spelerskern.