De Europa League is de Europese competitie waar alle teams die niet tot de top twintig van de Money League behoren, op hun plaats zijn.
Zo, de Champions League zit erop voor de Belgische clubs. Of moeten we zeggen: de Money League? De rich list van Deloitte wordt immers steeds beter weerspiegeld in het lijstje deelnemers aan de Champions League na nieuwjaar.
Daarin zitten alleen nog ploegen uit de G5: de vier Engelse deelnemers, de vier Spaanse, drie (van de vier) Italiaanse, drie (van de vier) Duitse en twee (van de drie) Franse. Alle andere landen mogen toekijken.
Tegen het canvas
In de rich list is het eerste team dat niet in de G5 voetbalt – Zenit – pas 25e. En achteruit boerend. Zo simpel en voorspelbaar kan voetbal dus zijn.
Hoe opgewonden wij als neutrale voetballiefhebbers op voorhand allemaal ook zijn, na zes speeldagen doet er geen enkel ‘kleintje’ meer mee. Ze zijn gast en sprokkelen wat puntjes, of zijn, zoals Ajax, een serieuze bij die stevig prikt. Maar uiteindelijk worden ook zij weg gemept, hoewel dat pas in de allerlaatste match gebeurde en nadat ze zich eerder op bezoek bij Chelsea in de voet schoot. Maar het toch ook niet kon afmaken in de eigen ArenA tegen Valencia, een middenmoter in La Liga.
Vinícius en Rodrygo zijn jong. Het kan dus wel degelijk lonen om op de jeugd te mikken.
KRC Genk en Club Brugge lagen sneller tegen het canvas. Met respectievelijk één en drie punten hebben de Belgen er geen goeie campagne opzitten. Neen, ook Club niet. Ja, het bleef zijn filosofie trouw en parkeerde nergens de bus: de uitwedstrijden waren uitstekend qua spelkwaliteit, de thuiswedstrijden iets minder.
Maar neen, eigenlijk konden ook de West-Vlamingen nooit echt zeggen: nu zijn we baas en gaan we dat eens omzetten in een verschil op het scorebord. Ook niet tegen de zwakste ploeg in de groep, Galatasaray. Wel wat kansjes thuis maar geen goal en niet vergeten: in Istanbul pas in de ultieme slotfase gelijk. Anders was de Europese droom dan al over.
Dennis, Vanaken & Diatta
Het siert sporters dat ze ambitieus zijn en zich vooraf niet neerleggen bij deze realiteit. Dat doet Club Brugge niet. Niet in de bestuurskamer, niet op het veld. Vandaar het verwachtingspatroon – zelfs gisteren nog – voor een wedstrijd tegen Real Madrid, dat wat jonge Brazilianen en Spanjaarden speelminuten gunde. Militão, Vinícius en Rodrygo toonden flitsen van klasse, meer na de rust dan ervoor. Toen loste Zidane zijn raspaarden wat meer en mochten de voorspelers in het centrum meer verwarring zaaien. Achterin waren Varane en Militão toch meestal baas.
Dat uitgerekend de enige die voor de rust een beetje uit de toon viel bij de bezoekers, rechtsachter Odriozola, de openingsgoal opzette, heeft dan weer met het gekke onvoorspelbare van het spelletje te maken.
Vinícius en Rodrygo zijn jong. Het kan dus met jeugd, de weg die Club en per uitbreiding alle Belgische teams moet en wil bewandelen. Jong goud opdelven, afwerken en dan doorverkopen is het Belgische voetbalmodel. Alleen: net dan merk je toch nog dat verschil. Die van Real waren net iets technischer, nog iets verfijnder. Geapprecieerd werd dat niet door het Brugse publiek, toch nog altijd wat te nijdig of te afgunstig om van dat fraais te genieten.
Okereke en Tau konden weinig indruk maken op dit kampioenenbal. Te weinig finesse, ook bij de Zuid-Afrikaan, die zichzelf al in de Premier League ziet. Hmm, toch nog wat nadenken over een volgende stap. Dennis viel wél op, twee keer, uitgerekend tegen Real Madrid. Maar ook eerder op kracht en enthousiasme dan met overzicht. Vanaken heeft dat wel en toonde dat ook. Prachtige goal, beheerste afwerking. En ook Diatta had dat… bij momenten.
Sportief schoot Club dus te kort, ook al probeerde het verdienstelijk zijn voet naast de groten te zetten. En ook al sprak het ambitieus over ‘volgend jaar proberen overwinteren is de volgende stap.’ Opgewonden en ambitieus, tegen beter weten in (al zijn ze daar wel slim genoeg om de realiteit te onderkennen).
Financieel houdt het er opnieuw een bonus van een goeie 30 miljoen aan over. En ongetwijfeld wat belangstelling voor jongens als Dennis. Net zoals Berge ook punten scoorde voor Genk. In de notitieboekjes van de scouts dan wel, want op het veld ging hij toch mee onderuit. Het doelsaldo van Genk is min 15 en dan heb je het als verdedigende middenvelder óók niet goed gedaan.
Ervaren spits
Hoe dit geld wijs investeren? Genk gaat zijn jeugdcomplex aanpakken en investeerde al in jeugd afgelopen zomer, maar ook in iemand als Bongonda. Dat is dé teleurstelling van het najaar.
Club Brugge investeerde ook in zijn trainingscentrum én deed het ook in jeugd, maar behield wel zijn ervaren ruggengraat en kocht met Deli en vooral Mignolet ambitie, ervaring, klasse en wijsheid. Moet dat laatste er ook komen in de spits? Met Vossen heeft het zo’n wijs iemand, alleen viel die na zijn invalbeurt tegen Moeskroen – luid toegejuicht door de fans – nu wel twee keer naast de selectie. Geen plaats op het blad op STVV of tegen Real Madrid. Dat was toch een tik, na opflakkerende hoop.
Wordt zijn plaats in de kern in januari ingenomen door een andere ervaren spits? Antwerp vaart wel bij de oude Mbokani, die Lamkel Zé en wat anderen rustig in zijn schaduw laat groeien. Gent idem met Depoitre, al is dat eerder als bliksemafleider voor Jaremtsjoek en David, de echte doelpuntenmakers. Anderlecht kon bij momenten al steunen op Chadli, ook al blijkt dat niet in de resultaten.
Misschien zit – met het oog op het EK – nog wel ergens een of andere ervaren spits te lonken naar speelminuten en een al dan niet tijdelijk contract. Club wil in geen geval een nieuwe deelname aan de Champions League uit handen geven en daarvoor word je best kampioen. En daarvoor heb je best wat efficiëntie nodig in de play-offs. Al zal de noodzaak daar afhangen van de voorsprong die Club bij de start weet op te bouwen. Hoe groot die kan zijn, weten we rond Nieuwjaar, als speeldag 21 achter de rug is.
Club doet meestal wel wat in de wintermercato. Vaak is dat met jeugd: Diatta kwam in de winter, net als Rotariu, Strandberg, Wesley en Castillo. Dat waren allemaal prille twintigers of late tieners. Niet één spits had al veel ervaring. Doet Club het nu anders?
Inter of Manchester United?
Play-offs worden straks de hoofdprioriteit om door te groeien. Overwinteren in de beker kan nog, overwinteren in de Europa League is al zeker. Dat doet ook Gent, al dan niet als reekshoofd. Club is dat al zeker niet. In die beker heb je straks wel nog teams die niet uit de G5 komen. Of liever: die niet in de top twintig van de Money League staan.
Daarin kan je nog wat verder mikken, tenzij je pech hebt met de loting en zoals Standard in de poulefase op een topper in de Premier League en eentje in de Bundesliga botste. Zo kan Club maandag misschien Inter of Manchester United treffen.
Ach, Europa League is ook mooi zeker?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
