Sinds 2005 is het land nog maar lid van de Afrikaanse voetbalbond en mag nu voor het eerst deelnemen aan de Afrika Cup. Een terugblik op de uitzonderlijke prestatie van de Comoren waarvan heel de wereld mee geniet.
Door Valentin Raskin
Begin 2014 zit de selectie van het eiland Comoren op zijn gat. Als een van de laagst gerangschikte landen op de FIFA-ranking kon het al twee jaar geen wedstrijd meer spelen. ‘Toen kon dat eigenlijk niemand schelen’, herinnert Maxime Dery, ex-scout van KAA Gent en getrouwd met een Comorese, zich. ‘Er was geen echte voetbalcultuur in het land.’ Zonder spelers, ondersteuning of middelen zit het voetbal van de Comoren vast op het eiland. De federatie is op zoek naar zijn Robinson Crusoe.
Daarvoor kijkt het naar Amir Abdou. De inwoner van Marseille doet het goed bij de amateurs van Golfech Saint-Paul… op 7.000 kilometer van Moroni, de hoofdstad van de Comoren. Daarmee houdt de gemeentemedewerker in de Franse beker Luzenac, kampioen in eerste nationale, op een gelijkspel.
Meer was er niet voor de voetbalbond van de Comoren om Abdou in de armen te sluiten. Alles wordt heel snel erg concreet en de amateurcoach laat de kans van zijn leven niet liggen. Ook al blijven enkele financiële en logistieke vragen onbeantwoord. ‘In de Comoren is alles erg gepolitiseerd. Er is veel corruptie’, vertel Maxime Dery. ‘Toen de Afrikaanse bond subsidies gaf om de trainingsfaciliteiten te verbeteren, deden de politici helemaal niets. In tegendeel, ze staken alles in eigen zak.’
Een nieuwe poort
Al erg snel worden de plannen van Abdou duidelijk. Hij wil zich op termijn kwalificeren voor de Afrika Cup. Maar om daar te geraken, zijn er nog veel obstakels te ovrwinnen. Vooral omdat de betere landen zich niet laten verdringen aan de top. ‘Hij had al snel door dat hij niet het talent ter beschikking had dat wel aanwezig is bij de toplanden. Daarom zorgde hij eerst voor een sterke organisatie.’
Door enkele tactische aanpassingen is de defensieve progressie al erg snel duidelijk. Waar de ploeg voor zijn komst nog gemiddeld 2,3 doelpunten incasseerde per wedstrijd, is dat onder Abdou gedaald naar minder dan 1. De goede resultaten volgen dan ook. Gelijkspelen tegen Burkina Faso en Ghana, twee uitstekende Afrikaanse teams.
Maar Abdou weet dat de lokale spelers het land niet naar de Afrika Cup zullen leiden. Hij opent de deuren voor spelers met een dubbele nationaliteit. En de eersten zijn de moeilijkste om te overtuigen. Opgeroepen worden is eigenlijk tijdverlies en kost enorm veel geld. ‘Veel spelers met een dubbele nationaliteit spelen in Frankrijk en zijn niet voltijds prof. Een ticket naar de Comoren kost dan al handenvol geld en de voetbalbond weigerde dat terug te betalen, ook al kreeg het voldoende subsidies’, vertelt Dery.
Maar gelukkig gaan ook enkele spelers in op de vraag van Abdou. In 2016 komt Ali Ahamada erbij, de keeper van het Turkse Kayserispor. Daarbij werd hij vooral overtuigd door Najim Abdou, de kapitein van het Engelse Milwall en de nationale ploeg. De muur is neergehaald, de opbouwwerken kunnen beginnen. De amateurs maken plaats voor profs. ‘Ondertussen is al 75% van de ploeg of semi-prof of voltijds voetballer. Er zijn verschillende spelers die als beloften in actie komen en anderen spelen dan weer in de Ligue 2, België of Nederland.’
Op een radicale manier is de visie op de nationale ploeg veranderd. Een voorbeeld van afgelopen maart: de FIFA besliste dat clubs hun internationals konden tegenhouden om naar hun land terug te keren. Dat betekende dat Youssouf Mchangama, Yacine Bourhane en Faiz Mattoir, drie leden van het nationale team van de Comoren, niet naar Togo konden afreizen. En het ging net om een allesbeslissende wedstrijd om kwalificatie voor de Afrika Cup. Vroeger zou zo’n beslissing de spelers hebben geïrriteerd, maar kon het land het eigenlijk niet interesseren. Nu kwam er langs alle kanten kritiek op het verbod.
Uiteindelijk was de nationale ploeg compleet om aan te treden tegen Togo en pakte het het bevrijdende puntje om zich te kwalificeren. De Comoren mochten voor het eerst naar het Afrikaans kampioenschap, een historische prestatie. ‘Het zorgde voor een grote nationale trots. Het voetbal maakte echt iets los. De mensen werden echt gek. Iets wat helemaal onmogelijk was tien jaar geleden.’
Zal de Afrika Cup wat veranderen?
Na een hele tijd door de woestijn te hebben moeten dwalen, stonden de Comoren ineens op het grote podium. Op 10 januari beginnen de troepen eraan tegen Gabon, gevolgd door wedstrijden tegen Marokko en Ghana. De selectie is blij aanwezig te zijn, maar zal zich niet zomaar laten opeten door de grote jongens. ‘Ze kunnen uitstekend verdedigen’, weet Dery. ‘Niemand wint eenvoudig tegen de Comoren. Bovendien zijn ze al meer dan vijf jaar ongeslagen in eigen huis waar ze al tegen Ghana, Egypte en Kenia speelden.’
Maar de serene verdediging zou bijna alle aandacht wegleiden van het aanvallende potentieel. Denk daarbij onder meer aan KV Kortrijkspeler Faïz Selemani of Ben Fardou Mohamed, buitenlands topschutter aller tijden van het Servische Rode Ster Belgrado. En dan is er ook nog Youssouf M’Changama, die dit seizoen al bij 14 doelpunten betrokken was van EA Guingamp in de Ligue 2.
Ondanks de offensieve weelde, is het team toch vooral defensief gericht. ‘De terreinen in de Comoren houden de aanvallende ontwikkeling van het team echt tegen’, steekt Dery de schuld op de infrastructuur. ‘Ik ben zeker dat het team met meer middelen echt mooi voetbal zou kunnen brengen. Maar ook in Kameroen (waar de Afrika Cup gespeeld wordt, nvdr.) zullen de velden niet in al te beste staat zijn. Het zal niet de Afrika Cup van het mooie voetbal worden.’
De deelname aan het Afrikaans kampioenschap kan het voetbal op de Comoren ook een enorme boost geven. De media-aandacht voor het team en de deelname aan een groot toernooi kunnen ook wat geld in het laatje brengen. Maar dat wil Dery niet meteen geloven. ‘Er zal meer geld naar het eiland vloeien maar dat zal direct in de zakken van de politici belanden. De Comoren zijn een ongelooflijke politieke en bestuurlijke puinhoop. En de nationale ploeg moet het allemaal ondergaan. Toen het op stage ging in Tunesië, kregen de spelers te horen dat de rekening nog niet betaald was. Er is nog helemaal niets veranderd op dat vlak.’
Hoe dan ook, wordt de Afrika Cup een prachtig evenement voor een land waar armoede alles overheerst, maar nu een paar momenten van geluk kan beleven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
