Johan Cruijff en Diego Maradona lopen met hem weg. En hij is het absolute idool van de Valencia-fans. Toch moet Pablo Aimar (23) het op de Europese velden nog steeds allemaal waarmaken.
“Hij is mijn opvolger, zonder twijfel. Ik zou iedere prijs betalen om Aimar te kunnen zien spelen. Pablito is mijn opvolger als de beste speler ter wereld.” Aan het woord is de beste voetballer die Argentinië kende, Diego Maradona. Zijn lof voor Aimar wordt door vrijwel het gehele vaderland gedeeld, maar is toch opvallend. Aimar is er namelijk een van River, de gehate rivaal van Maradona’s grote liefde Boca Juniors. De lovende woorden van de ex-vedette overstijgen echter alle clubkleuren. Hier spreekt de pure liefhebber, zoals ook Johan Cruijff zich meermalen lovend over de jonge Argentijn uitsprak.
Pablo César Aimar wordt op 3 november 1979 geboren in Rio Cuarto, een stad op zevenhonderd kilometer afstand van Buenos Aires. Vader Ricardo Aimar is een echte voetballiefhebber die gek is van het aanvallende spel dat de toenmalige bondscoach César Luis Menotti voorstaat. Om de man te eren die Argentinië een jaar eerder in eigen land als bondscoach naar de wereldtitel heeft geloodst, geeft hij zijn zoon César als tweede voornaam.
De jonge Pablo speelt voor de plaatselijke club Estudiantes en blijkt al snel een groot talent. Zó groot zelfs dat het beroemde River Plate uit de verre hoofdstad hem scout. De club vraagt de dan veertienjarige Pablo naar Buenos Aires te komen voor een stage. Het talent gaat schoorvoetend akkoord : hij wil zijn thuis, zijn vrienden en zijn droom van een universitaire studie liever niet opgeven. De stage bij de Millionarios verloopt sensationeel, maar Aimar besluit terug te keren naar zijn geliefde Rio Cuarto. Hij verkiest familie en vrienden boven de flonkerende lichten van Buenos Aires.
Twee jaar gaat later de telefoon in huize Aimar. Het is een man die zegt Daniel Passarella te zijn. “Dan ben ik paus !”, reageert vader Ricardo Aimar, die niet kan geloven te praten met de aanvoerder van het nationale elftal van 1978. Passarella is nu coach van River Plate en wil praten over Pablito. Hij wil dat het talent toch naar Buenos Aires komt. Uiteindelijk vertrekt Aimar naar River. Al op 11 augustus 1996 debuteert hij, nog maar zestien jaar oud, in het eerste elftal in een uitduel met Colón de Santa Fé. River verliest met 1-0, maar het land is een aanstaande superster rijker.
De eerste periode van Aimar bij River Plate is moeilijk, omdat de selectie voor zijn positie veel sterren herbergt. De Argentijnse internationals Marcelo Gallardo, Santiago Solari, Ariel Ortega en de Uruguayaanse vedette Enzo Francescoli versperren hem de weg. Speeltijd krijgt hij in die dagen vooral met Jong Argentinië. Bondscoach José Pekerman geeft Aimar en diens generatiegenoot Juan Roman Riquelme (nu Barcelona) de regie in handen voor het junioren-WK van 1997 in Maleisië. Argentinië kroont zich tot kampioen en Aimar speelt zich in de kijker van de Europese scouts. In januari 1999, als de lucratieve aanbiedingen van Europese topclubs binnenstromen, laat Aimar echter weten : “Ik ben pas negentien en heb nog maar net een jaar een basisplaats. Dat lijkt me onvoldoende om het in Europa te kunnen redden.”
Na drie landstitels, 65 competitieduels en 18 doelpunten, is het echter zover. Aimar vertrekt in de zomer van 2000 naar Europa, waar Valencia zijn nieuwe werkgever wordt. Dat hij bij Valencia terechtkomt heeft mede te maken met de verkiezing van Joan Gaspart tot voorzitter van Barcelona in 2000. Zijn concurrent bij de verkiezingen, Lluís Bassat, had al een akkoord met River en Aimar voor het geval hij zou winnen. En Gaspart heeft geen interesse in de Argentijn…
Het eerste jaar van het talent in de sinaasappelstad verloopt moeizaam. De Argentijn heeft moeite zich aan te passen aan de Primera Division en kampt met heimwee. In de tweede jaargang begint Pablito de harten van de fans te veroveren. Hij is de creatieve kracht van Valencia, dat onder de nieuwe coach Rafael Benítez zijn eerste landstitel sinds 1971 behaalt. De fans kunnen op de officiële website van de club hun favoriete speler kiezen : Aimar is de grote winnaar met dertig procent van de stemmen. Vicente is met zestien procent tweede. “Ik ben de supporters dankbaar. Ze hebben geduld met me gehad en dat is niet gebruikelijk in het voetbal”, laat Aimar in een interview weten.
Eén van zijn passies is literatuur. Pablo Aimar leest vooral veel boeken van de schrijver Gabriel García Márquez. Ziet hij overeenkomsten tussen schrijvers en voetballers ? “Als je op mijn positie speelt, heb je veel verbeeldingskracht nodig. De verdedigingen zijn steeds beter gegroepeerd. Om dan kansen te scheppen heb je veel creativiteit nodig. En nog veel andere dingen, zoals beweeglijkheid, opofferingsgezindheid en fysieke kracht. Het voetbal is niet meer alleen maar een spel. Helaas…”
Hoe sterk ben jij fysiek ?
“Ik weet hoe ik mijn lichaam moet gebruiken. En ik ben snel op de eerste meters. Daar haal ik voordeel uit. Daardoor heb ik net even wat meer tijd om iets te bedenken. En ik weet dat ik tegen types zoals mijn ploeggenoot Roberto Ayala geen fysiek duel hoef te beginnen.”
Ben je op een dag, zoals Maradona zegt, de beste van de wereld ?
“Dat zou ik leuk vinden, maar daar droomt iedere speler van. Wie dat ontkent, liegt.”
Wie is nu de beste ?
” Zidane. Van hem krijg ik tranen in mijn ogen. Hij kiest altijd voor de beste oplossing, heeft de bal altijd onder controle, verliest die bijna nooit, geeft assists en scoort zelf. En hij is nog een goed mens ook.”
Er zijn geruchten dat Juventus jou wil aantrekken. Dan zou je in de voetstappen van Zidane kunnen treden.
“Ik speel nu bij een fantastische club in een mooie stad die ervoor zorgt dat ik minder heimwee heb. Dezelfde taal, min of meer dezelfde sfeer. En ik ben nog jong. Misschien dat ik over een paar jaar wel toe ben aan een avontuur in Italië. Maar ik wil eerst nog een paar jaar bij Valencia spelen en prijzen winnen. Na de Liga nu de Champions League, dat zou het mooist zijn.”
Binnen het veld speelt Aimar gedurfd en creatief, maar erbuiten schuwt hij de sterrenstatus. Zijn privé-leven houdt hij bewust buiten de schijnwerpers, zoals hij de media sowieso het liefst mijdt. De van nature al terughoudende en bescheiden Argentijn wil geen superster zijn en ook niet zo worden behandeld. Bescheiden of niet, ook voor de Argentijnse bondscoach Marcelo Bielsa is Pablo Aimar intussen een vaste waarde. Hij debuteert op 13 juni 1999 in Washington tegen de Verenigde Staten (1-0 nederlaag). Inmiddels staat de teller op 22 interlands (twee doelpunten), maar tijdens het WK van 2002 in Zuid-Korea en Japan kan Aimar zijn faam niet waarmaken. Na het toernooi spreekt Bielsa echter zijn vertrouwen in de spelmaker uit. Aimar is samen met de ervaren Juan Veron de nieuwe leider van het nationale elftal.
Ook in dat opzicht begint hij langzaam maar zeker de voetstappen van Maradona te volgen : spelmaker van een Europese topclub en de nummer 10 van La Selecion. Europese en mondiale successen gloren. De weg naar de top begint vorm te krijgen voor Pablito.
door Tiemen van der Laan
‘Pablito is mijn opvolger als de beste speler ter wereld.’ (Diego Maradona)
‘Pablo is nog steeds bezig een andere voetballer te worden.’ (Rafael Benítez)