De listige Guus Hiddink moet de Russen voorbij de groepsfase zien te loodsen, maar eigenlijk komt het EK te vroeg voor Rusland.

Toch zijn de verwachtingen hooggespannen.

Kan dit Russische elftal alsde opvolger van de legendarische Sovjet-Unie beschouwd worden? De Sovjets worden beschouwd als een van de beste en meest succesvolle teams ooit op een EK-eindronde: winnaar in 1960 met de legendarische Lev Yashin en driemaal finalist (1964, 1972 en 1988). In de laatste 20 jaar kon Rusland zich zelden plaatsen voor de eindstrijd van het EK.

Ondanks de tegenvallende resultaten op de laatste toernooien verwachten de fans veel van hun elftal, op zijn minst een overtuigende prestatie. De Russen van Guus Hiddink worden als groentjes gezien tussen de rest van de Europese elftallen. Toch pleit niets in hun nadeel. In 1992 veroverden de Denen totaal onverwacht de hoofdvogel en vier jaar geleden konden de stugge Grieken zich tegen ieders verwachting in tot Europees kampioen kronen.

Het team

Ondanks de hoge verwachtingen moeten de titelkansen van de Russen als uiterst gering beschouwd worden. In de kwalificatiewedstrijden liet het team geen onuitwisbare indruk na en was het bijna uitgeschakeld. Rusland plaatste zich uiteindelijk toch na de verrassende 2-3-zege van het reeds geplaatste Kroatië in Engeland. Zelf wonnen de Russen met een povere 0-1 bij voetbaldwerg Andorra. Geen uitmuntende prestatie dus. Bij zijn aanstelling als bondscoach vroeg Hiddink tijd om een degelijk elftal uit te bouwen. Beetje bij beetje verving hij oudere gevestigde waarden door jonge, getalenteerde voetballers die zich ten volle wilden bewijzen op het internationale toneel. In een groep met veel jonge spelers ontbreekt het vaak nog aan een constante in de prestaties.

Als team moeten ze samen naar een hoger niveau groeien. Iedereen moet voor iedereen door een vuur gaan. Een mooi voorbeeld hiervan is de voorrondematch tegen Engeland. De Engelsen leidden met 0-1 aan de rust, maar Rusland boog de scheve situatie nog om in 2-1-winst. Een mooi staaltje van zelfvertrouwen en teamgeest.

Tactiek

Het elftal is niet zo sterk in de breedte. Hiddink beschikt over te weinig waardige doublures en tactische alternatieven. Met zijn basiself kan de Nederlander wel snel omschakelen of posities wisselen tijdens een wedstrijd. In de verdediging kan hij ofwel met een drie- of viermansverdediging aantreden. Bij drie centrale verdedigers en de tegenstander in balbezit moeten de flankspelers Aleksandr Anyukov en Yuri Zhirkov terugzakken naar de positie van vleugelback en daar verdedigen. Naast hun defensieve taak moeten ze ook volop aanwezig zijn bij de uitbouw van een Russische aanval.

Naargelang van de sterkte van de tegenstander past Hiddink zijn systeem aan. Normalerwijze opteert hij voor drie controlerende middenvelders: Konstantin Zyrianov, Igor Semshov en Diniyar Bilyaletdinov. Ze krijgen niet louter een functie in de balrecuperatie, maar bouwen ook mee aan een nieuwe aanval. In de aanval loopt een grote, sterke targetman: Pavel Pogrebnyak of Roman Pavlyuchenko. Daarnaast fladdert een dribbelvaardige, snelle technicus. Normaal is die rol weggelegd voor Andrei Arshavin. Door zijn schorsing zal wellicht Dmitri Sychev of Ivan Saenko aantreden in die positie.

Sterke punten

Met Igor Akinfeev beschikken de Russen over een doelman van wereldformaat. Na zijn knieblessure is hij wel nog niet helemaal de oude. Voorin beschikken ze over Pavel Pogrebnyak, die de UEFA Cup won met Zenit Sint-Petersburg en ook topschutter werd in die Europese competitie. Het middenveld is erg veelzijdig en beschikt over zowel defensieve als offensieve kwaliteiten wat altijd een pluspunt is. De snelle en gevaarlijke flankspelers Anyukov, Zhirkov en Bystrov brengen het team heel wat aanvallende impulsen bij die vaak tot doelpunten leiden. Niet te onderschatten is ook het feit dat de Russische competitie nog maar halfverwege is, terwijl de andere spelers een zwaar en slopend seizoen achter de rug hebben in grote Europese competities. Het element frisheid kan wel eens de doorslag geven.

Zwakke punten

De schorsing van Arshavin zal zwaar doorwegen. Niemand in de selectie bezit identieke kwaliteiten en zo gaat het belangrijkste wapen van de Russen verloren.

De verdediging blijkt een pijnpunt te zijn. Hiddink beschikt niet over doublures van internationaal formaat. Om de afweer te depanneren schuift Zhirkov of Semshov vaak een rij achteruit. Het gebrek aan constante prestaties en concentratie is een euvel waar Hiddink aan moet werken. Tegen sterke tegenstanders worden tal van kansen gecreëerd en brengen de Russen zwierig voetbal, maar tegen kleinere teams gaan dan weer kostbare punten verloren. Die mentaliteit moet Hiddink er nog uit krijgen. S