Naar wie moet u straks uitkijken in Sotsji? Een rondleiding langs vijf internationale sterren, stuk voor ronkende (bij)namen.

The Flying Tomato/Animal

Naam: Shaun White (VS) Sport: snowboarden

Concurrentie: Mark McMorris (CAN), Iouri Podladtchikov (ZWI), Ayumu Hirano (JAP),

Seppe Smits (BEL)

Shaun White (27), bizarre levensloop. De Future Boy die na twee hartoperaties op zijn dertiende snowboardprof wordt en onder de vleugels van skateboardlegende Tony Hawk ook op vier wieltjes succesvol is. The Flying Tomato, een kleine roodharige teenager die in Turijn (2006) olympisch goud (halfpipe) pakt, een bijnaam die hij verafschuwt. “Noem mij voortaan Animal, de drummer van The Muppets“, waarna hij zijn hoofdband uitdoet en begint te headbangen.

Geld en roem, met een schaduwkant: White, de onsympathieke dollarmiljonair die zijn Lamborghini in de prak rijdt, de egoïstische snowboarder die zijn collega’s in de aanloop naar de Spelen van 2010 verbiedt om te trainen op de halfpipe die Red Bull voor hem gebouwd had. En een onverbeterlijk fuifnummer, die na zijn tweede olympische titel wegens openbare dronkenschap gearresteerd wordt.

De Amerikaan lijkt tot inkeer gekomen. Kortgeknipte en beleefde CEO van Shaun White Enterprises, het bedrijf dat zich bezighoudt met zijn kledinglijn (Target), sponsorcontracten (Burton, Oakley, GoPro), zijn band (Bad Things) met een platencontract bij Warner Bros, en met het verkopen van… zichzelf. Koning van de halfpipe die ondanks een zware enkelblessure ook in de slopestyle wil schitteren. “Ik hou van nieuwe uitdagingen.”

Ted Shred

Naam: Ted Ligety (VS) Sport: skiën

Concurrentie: Aksel Lund Svindal (NOO), Matthias Mayer (OOS),

Marcel Hirscher (OOS), Alexis Pinturault (FRA)

Ted Ligety (29), crazy kid uit Park City – op een zucht van Salt Lake -, skiër vanaf zijn tweede. Opgegroeid tussen bergen en ski’s, op zijn tiende volledig in de ban van Tommy Moe, die op de Spelen van Lillehammer (1994) als eerste Amerikaan twee medailles (goud en zilver) won. Gekneed in The Winter Sports School, afgestudeerd in 2002 en vier jaar erna in Turijn het wandelend uithangbord voor de talentenfabriek: goud in de combiné (afdaling en slalom). Op een stukje tape, dat op zijn helm kleeft, staan de namen van zijn hoofdsponsors: Mom + Dad.

Ted Shred, de man die leeft van de zwaartekracht, de bijnaam die hij commercieel exploiteert. Ski- en zonnebrillen, mutsen, helmen, alles van Shred Optics verkoopt. Met dank aan dertien personeelsleden én Ligety, die waakt over het design en in de zomer de 300 winkels persoonlijk bezoekt.

Maar, beseft hij: het omzetcijfer wordt bepaald door sportieve successen. Dominant in de reuzenslalom op het WK in Garmisch (2011), waarna hij ook als Mister G(iant)S(lalom) aangesproken wordt. Onsterfelijk sinds 2013, met WK-goud op de Super-G, de reuzenslalom en de combiné. Straks, in Sotsji wil hij even goed doen. “Ik haat verliezen, nog méér dan ik van winnen hou, omdat ik als tiener te veel verloren heb.”

The Iron Lady

Naam: Marit Bjørgen (NOO)

Sport: langlaufen

Concurrentie: Therese Johaug (NOO), Heidi Weng (NOO),

Justyna Kowalczyk (POL), Joelia Tsjekaleva (RUS),

Kikkan Randall (VS)

Marit Bjørgen (33), boerendochter uit Rognes, een gehucht van amper 200 inwoners. De schoenenfabriek heeft de deuren gesloten, inwoners leven van de opbrengst van hun land en de zalmrijke Gaularivier. In de winter duikt de temperatuur er ver onder de min tien, op de besneeuwde wegen en velden zijn langlaufski’s het enige vervoermiddel.

Een begenadigd talent, klinkt het, wanneer ze in 1999 – negentien jaar – debuteert in de World Cup. Maar de progressie stokt. Pas drie jaar later op de Spelen in Salt Lake City een eerste grote medaille (zilver in de aflossing), waarna ze in 2003 WK-goud pakt op de sprint (1,5 km), haar favoriete onderdeel.

Trainen op kracht en volume kweken, beseft de Noorse, die het WK in Oberstdorf (2005) domineert: drie keer goud, zilver, brons. Korte of lange afstanden, klassieke stijl of freestyle: The Iron Lady is onklopbaar. 64 kg voor 1m68, aders die als kabels rond de spieren liggen. Dominant in haar sport, twaalf keer wereldkampioen, Vancouver (2010) als ultieme triomftocht: drie keer goud, tweemaal zilver, brons. Haar astma is onder controle, maar de motor begint te sputteren. En toch: zes nummers in Sotsji. Haar laatste kunstje? “Als de motivatie weg is, dan stop ik.”

Alexander the Gr8/Ovi

Naam: Alex Ovetsjkin (RUS)

Discipline: ijshockey

Concurrentie: Zweden, Canada, Finland, VS

Alex Ovetsjkin (28), geboren met sportgenen. Zoon van profvoetballer Michail en Tatjana Ovetsjkina – dubbel olympisch goud met het Sovjetbasketbalteam in Montreal en Moskou -, die op zijn achtste naar de hockeyschool gaat. De sport laat hem niet los, net zoals hij zich zes jaar ervoor – in een speelgoedwinkel – krampachtig aan een hockeystick vastklampte.

Debuut op zijn zestiende bij Dinamo Moskou, de club van zijn all time heroAleksandr Maltsev – olympisch goud in 1972 en 1976 -, die de tiener uitnodigt voor een wedstrijdje onder Sovjetkameraden. Iedereen is onder de indruk. In 2002, tijdens de World U18 Championships, toont hij zich aan de wereld. Goran Stubb, hoofdscout in Europa voor de National Hockey League: “Een van de meest opwindende spelers van het moment. A natural born scorer. Klasse, een danser op het ijs. NHL-materiaal, zonder twijfel.”

Het nummer 8 van de Washington Capitals, die als rookie (2005/06) het NHL All-Star Team haalt. Akelig verlegen naast het veld, Russisch graniet (1m91, 100 kg) in de ring. Alexander The GR8 begint aan zijn veroveringstocht. Drie keer MVP, twee wereldtitels, contract voor dertien seizoenen – zeven miljoen euro per jaar! – en Maria Kirilenko (top twintig op de tennisranking) aan de arm. Maar, zegt Ovi: “Hockey blijft mijn leven, mijn zuurstof.”

Schlieri

Naam: Gregor Schlierenzauer (OOS)

Discipline: schansspringen

Concurrentie: Kamil Stoch (POL), Simon Ammann (ZWI),

Anders Bardal (NOR), Severin Freund (DUI), Thomas Diethart (DUI),

Thomas Morgenstern (OOS)

Gregor Schlierenzauer (24), een peuter uit Innsbruck, die úren voor de tv doorbrengt. Turend naar zijn oom, MarkusProck, vijfvoudig wereldkampioen rodelen en olympisch zilver in AIbertville (1992) en Lillehammer (1994). Wanneer Schlieri twaalf jaar is, sluit oom Marcus in Salt Lake City met brons zijn carrière af en versiert hij bij Fisher en Red Bull een contract voor zijn neefje. Van bij de geboorte doof aan een oor, maar dat is geen handicap. “Daardoor reageer ik nog scherper, al heb ik natuurlijk het geluk dat mijn evenwichtsorgaan intact is.”

Op zijn twaalfde naar het Skigymnasium Stams, Tirol, vier jaar erna wereldkampioen bij de junioren. “Geboren om te vliegen”, zegt bondscoach Alexander Pointner. Vijf wereldtitels met het Oostenrijkse team, individueel WK-zilver (2009) en -goud (2011), olympisch teamgoud in Vancouver, individueel brons op de kleine én grote schans.

En, sinds begin februari 2013, een plaats in de geschiedenisboeken, wanneer hij het recordaantal wereldbekerzeges (46) van Matti Nykänen verbetert. In Sotsji, zo klinkt het, moet Schlieri het laatste gaatje in zijn palmares – individueel olympisch goud – opvullen. “Ik begin nooit aan een wedstrijd met de instelling dat er nog iets ontbreekt. Voeten op de grond. Of neen, want dan kán ik niet winnen.” ?

DOOR CHRIS TETAERT – BEELDEN: IMAGEGLOBE