Was hij begin vorig seizoen nog een revelatie, wat Adekanmi Olufade in de terugronde liet zien, noopte minder tot euforie. Ook nu zoekt hij voor doel nog naar de trefzekerheid uit zijn beste dagen. ‘Maar ik vind altijd wel een kans.’

Als Afrikaan is Adekanmi Olufade financiële steun aan het thuisfront in Togo meer toegenegen dan gestaag bouwen aan een fraai palmares. Van opportunisme bleef zijn carrièreverloop dan ook niet gespeend. Maar wie zal het hem kwalijk nemen ? “Ik probeer hier mijn best te doen.”

Hoe vaak heb je Georges Leekens nog aan de lijn gehad sinds zijn vertrek bij Gent ?

Adekanmi Olufade : “We bellen elkaar vaak.”

Leekens liet sommige spelers voelen dat ze belangrijk waren, voor Sollied is iedereen even belangrijk. Dat is een andere benadering en dat merk je in de communicatie.

“Maar het blijft erop neerkomen dat je je best moet doen.”

Maar zal je die aandacht niet missen ?

“Hij is trainer, maar tezelfdertijd ook un papa, omdat hij ook buiten het voetbal met mij praat. Sollied is een ander type, maar ik ken hem ook nog maar pas, terwijl ik Leekens al veel langer ken : het is dankzij hem dat ik in Europa voetbal. We zullen moeten wachten tot december of ik naar Lokeren kan gaan. Je weet nooit. Ik lig hier in elk geval nog een jaar onder contract en ik voel me goed met de ploegmaats, de supporters, het bestuur, de trainers.”

De ploeg is van trainer en van manier van spelen veranderd.

“Voor mij is dat niks nieuws : in een 4-3-3 heb ik in het verleden ook al gespeeld. Voor mij is het een troef, want ik kom nu vaker in een-tegen-eensituaties terecht. Met mijn snelheid en techniek is dat een voordeel. Als ik vanaf rechts kom, moet ik maar één tegenstander dribbelen en ik sta voor het doel.”

Je bent nu wel losgekoppeld van Dominic Foley, met wie het vorig seizoen goed klikte. Heeft dat je beziggehouden ?

“We waren complementair, dus in het begin heb ik me daar wel wat zorgen over gemaakt, ja. Of het met de andere ploegmaats ook zo zou klikken, maar we hebben elkaar snel gevonden. Ook omdat de trainer heeft uitgelegd hoe je je als verdediger, middenvelder of aanvaller moet bewegen. Met een aanvaller extra hebben we meer mogelijkheden om voor doel te komen. Dat is nog beter. Ik verkies drie boven twee aanvallers.”

Trond Sollied zegt : ‘Olufade liep vorig seizoen vier minuten in het centrum en de 86 andere zocht hij de rechterkant op. Als hij dribbelde, ging hij naar de buitenkant. Ik zette hem op rechts, dus als hij nu dribbelt, komt hij naar het centrum en voor het doel, dus hij scoort meer.’

“Ik vind in elke wedstrijd wel een kans. Soms mis ik wat realisme, maar ik voel me op mijn gemak met de tegenstander voor mij. Het ontbreekt mij alleen nog wat aan geluk.”

Je mist nog realisme, zeg je, dat wil zeggen : je moet minder dribbelen en vaker meteen op doel trappen.

“Ja, en ik moet ook eens beginnen te scoren. Ik heb er nog maar één gemaakt. Ik werk wel voor de ploeg, maar ik moet toch ook naar mijn kant kijken. Als aanvaller wil je toch zo veel mogelijk scoren.”

Waar heb je trouwens je sleepbeweging vandaan ?

“Van Romario bezig te zien.”

Je idool ?

“Mwa, ik heb veel naar hem gekeken, maar mijn idool is Georges Weah. Een andere stijl van spelen, ja (grijnst), maar hij is de enige Afrikaan die de Ballon d’Or heeft gewonnen én hij is een voorbeeld voor veel andere Afrikanen. Hij houdt ook nog altijd van zijn land en doet alles om het te helpen.”

Doseren

Merk je dat je verandert als voetballer ?

“Zeker. Voordien liep ik meer in de vrije ruimte dan nu : ik deed te veel inspanningen. Nu merk ik dat ik meer doseer.”

Hoe bekijk je het samenspel op rechts met Guillaume Gillet, die zich nu ook offensiever kan uitleven ?

“Gillet is rechtsachter, maar hij heeft de drang van een middenvelder om naar voren te gaan. Die samenwerking loopt goed : ik trek de linkerverdediger mee naar binnen en zo krijgt hij de ruimte op de flank.”

Van Leekens mocht je bij balverlies ter hoogte van de verdediging van de tegenstander blijven hangen om bij balbezit weer snel gevaarlijk te kunnen worden. Je moest je met andere woorden niet kapot werken om mee te verdedigen. En nu ?

“Nu moet ik me vaker naar het middenveld laten afzakken. Ik moet meer meeverdedigen, iets anders positie kiezen.”

Zal dat invloed hebben op je doelpuntenproductie ?

“Ik heb in de voorbereiding gewerkt om het niveau te halen. Fysiek voel ik me goed. Veel mensen kennen mij alleen als aanvaller in de punt, maar vanaf rechts spelen is niet nieuw voor mij, hoor. Ik heb nog maar één keer gescoord, maar de competitie is nog lang, hé. Vorig seizoen ben ik ook maar beginnen te scoren vanaf de vierde speeldag.”

Als je de penalty’s aftrekt van de zestien doelpunten die je vorig seizoen maakte, hou je er maar elf over.

“Maar penalty’s binnentrappen is óók niet makkelijk. Hoeveel zijn er niet die ze missen ? Ik heb ze vorige seizoen allemaal, zonder er één te missen, gemaakt. Leekens duidde mij vrijwel altijd aan.”

Onder Sollied wordt dat anders geregeld.

“Ja, nu is het wie zich goed voelt, die ze mag trappen.”

Hoe heb je vorig seizoen de terugronde beleefd, toen je naast die penalty’s maar moeilijk tot scoren kwam ?

“Dat was niet makkelijk. Ik had twee seizoenen achter de rug in een competitie die niet op hetzelfde niveau was als de Belgische (in Qatar en de Emiraten, nvdr). In het begin dacht ik niet dat het zo snel goed zou gaan. Fysiek was er toch een verschil, ik had minder jus, en dat begon ik op het einde van het seizoen te voelen aan mijn spieren. Het ritme werd vermoeiend. Maar Leekens heeft mij veel gesteund en nu voel ik me goed.”

Geduld hebben

Welke ambitie koester je nog ?

“Ik probeer hier mijn best te doen en dan zien we wel.”

Je gaf eerder al aan dat je een transfer wel genegen bent als je je financieel kan verbeteren.

“Als je speelt, denk je ook meteen aan het geld. Na je carrière gaan ze je niet vragen hoeveel keer je de beste speler was, maar wat je gerealiseerd hebt. Dus als er een aanbieding komt uit een kampioenschap dat goed betaalt, ben ik altijd bereid om te vertrekken, hé.” (grijnst)

Je speelt voor het geld.

“Als ik alleen voor mijn plezier zou voetballen, dan was ik in Togo gebleven. (lacht) Ah, oui. Als ze meer betalen dan Gent, ben ik altijd weg . Maar Engeland en Duitsland spreken me ook erg aan. Ik ben 27 nu, een ervaren leeftijd, het is nu dat ik op hoog niveau moet spelen. Daar werk ik aan.” S

Door Raoul De Groote