Maak jij elke ochtend je bed op? “Nee. Ik sta op om kwart voor acht en dan komt mijn vriendin meestal mee uit bed, om de paarden eten te geven. Charlotte is amazone. Nadien kruipt ze er nog eens in, wat mij het perfecte excuus geeft om het bed niet te moeten opmaken. Ik denk dat ik dat wel eens zou durven overslaan mocht ik alleen zijn, ben van het vergeetachtige type.
“Ik leg mijn autosleutels ergens en een halfuur later vind ik ze niet meer. Eén keer moest ik met een andere wagen vertrekken, omdat ze spoorloos waren. Achteraf bleken ze in de broek van de vorige dag te zitten. Niet aan gedacht.
“Soms ruim ik na het eten de tafel af. Als het ene dan in de koelkast moet en het andere in de vuilnisbak, doe ik het per ongeluk wel eens omgekeerd.”
Heb je ooit ergens een optreden gegeven?
“Ik heb in mijn Cercleperiode eens een modeshow gelopen, voor een eindwerk van een meisje. Denis Viane, Frederik Boi, Jimmy De Wulf en Bram Vandenbussche waren daar ook bij. We moesten zwembroeken dragen, trouwkledij, vrijetijdskledij, surfpakken, dingen van Bikkembergs … Ik kreeg daar goede commentaren op. Blijkbaar deed ik dat zo slecht nog niet. En dat was tof. Vooral de repetities, omdat we dan regelmatig ons pintje konden drinken.
“Onlangs heb ik ook nog een fotosessie gedaan, voor de winkel van een vriend. Deftiger; Olivier Strelli en Dolce&Gabbana. Ook dat viel mee. Misschien is er voor mij nog iets weggelegd na mijn voetbalcarrière.”
Met wie zou je graag eens op de catwalk lopen?
” Alyssa Milano, die actrice die meespeelde in Melrose Place. Ik heb mezelf erop betrapt dat ik op kleine types val. Mijn vriendin is ook niet al te groot.”
Wanneer droeg je de laatste keer een string?
“Ik heb er eens een gekregen van de ma van Charlotte. Een tricolore, in de kleuren van de Belgische vlag. Tja, mijn schoonmoeder is een nogal speciaal geval. Ze had dat gekocht op een demonstratie, iets in de trant van een Tupperwareavond.
“Ik heb dat ding één keer aangedaan, in het geniep, maar het was veel te groot.”
Is zoiets normaal niet te klein?
“Het was niet daar dat het te groot was, het liep mis bij de omtrek. Dat model was eerder iets voor een klein olifantje, de rekker spande niet.”
Die string brengt me naadloos bij mijn volgende vraag: hoe ver raak jij met de Brabançonne?
“Ken ik helemaal uit het hoofd. ‘Oh dierbaar België oh heilig land der vad’ren’ … Euh … Wacht hé. ( herneemt de eerste zin en gaat dan zingend door) ‘Onze ziel en ons hart zijn u gewijd. Aanvaard de kracht en het bloed van onze ad’ren. Wees ons doel in arbeid en in strijd … ‘”
Straf.
“( gaat onverstoorbaar door, een tikje vals intussen) ‘Bloei, o land, in eendracht niet te breken, wees immer uzelf en ongeknecht’.”
Mooi, heel mooi, dank u.
“Ik ken dat van vroeger. Toen ik rond mijn zestiende met de nationale ploeg op toernooi was in Ierland, werden daar blaadjes uitgedeeld met de Franstalige en Nederlandstalige tekst. Bram Verbist kwam daarmee af.”
Van welk land zou je koning of president willen zijn?
“De Maagdeneilanden. Al een hele tijd wil ik daar eens naartoe. Ik weet niet waar ze liggen – laat staan wat er te zien is -, maar die naam spreekt me aan.”
Nam jij als kind vroeger Bifiworstjes mee naar school, om tijdens de speeltijd op te eten?
“Nee. Ik herinner me wel de reclame daarvoor. Je zag drie gespierde venten het huis van een kleine jongen binnengaan en die smeet ze allemaal weer door de deur naar buiten. Het volgende beeld toonde dat ventje met een worstje in zijn handen. En dan kwam de slogan: ‘Bifi, een beetje een beest.’
“Toevallig hebben we in het college van Ieper een werk gemaakt rond dat spotje, die keer dat we het boek ‘De Zeventien Gebreken van de Mens’ bespraken, of zoiets. Toen speelden we dat na. Dat die jongen zo tenger was, gebruikten we als een mogelijk gebrek.”
En jij speelde het ventje?
“Nee, ik was een van de bonken en werd in de gang gegooid.” S
KRISTOF DE RYCK
