Op de tonen van ‘Saragossa’, het lied van Jimmy Frey. De Freethiel heeft een nieuwe held en hij komt uit Japan.
Het verhaal van Ryota Morioka (26) begint in april 1991 als hij geboren wordt in Joyo, Kyoto, onderdeel van de grote metropool Osaka. De bakermat van de Japanse cultuur, de hoofdstad Tokio ontwikkelde zich pas later. Anders dan inwoners uit de huidige Japanse hoofdstad zijn mensen uit Osaka minder gesloten, meer extravert. Dat helpt bij Morioka’s integratie in Europa.
Bij zijn geboorte had hij al een drie jaar oudere broer. Nadien volgde nog een zusje. Via zijn broer ontdekte Morioka het voetbal. ‘Die speelde ook, bij een kleiner ploegje, maar prof is hij nooit geworden. Ik ben dus beter.’ (brede lach). ‘Ik speelde ook baseball, maar dat vond ik minder leuk.’
Ten tijde van het WK in Japan, 2002, was hij elf. Morioka: ‘Ik heb weinig herinneringen aan dat toernooi. Ik weet wel nog dat België toen tegen Japan speelde.’ Die middag stond er bij de tegenstander van de Rode Duivels ook een Morioka op het veld. Ryota: ‘Zelfde achternaam, geen familie.’
Voetballen deed hij op school. Eerst de primary school (van 6 tot 12), dan junior high (van 12 tot 15), vervolgens high school (16-18). Met de klasgenoten van die eerste twee hield Morioka contact. Daarom nu het nummer 44. ‘Het nummer dat ik destijds ook droeg.’
En dan verrast hij. ‘Wist je dat ik tot mijn tiende, elfde in doel stond? Ons ploegje was klein en iemand moest in de goal. Maar daarna heb ik altijd op het middenveld gespeeld.’
Zijn techniek deed hij op in de zaal, zoals de Brazilianen. Morioka: ‘Vijf, zes jaar futsal, naast veldvoetbal.’ En dat hij het zo snel ziet, aanvallend dan, heeft te maken met de afwezigheid van een coach. Morioka: ‘In junior high school staat de coach langs de zijlijn en beperkt hij zich tot: ‘Geniet maar.’ Het zijn de spélers die de training inhoud geven. Dat deed ik vroeger vaak, bezig zijn met hoe we konden winnen, ons spelsysteem… Ik vroeg me ook altijd af: hoe kan ik het meeste plezier beleven?’
Morioka’s grote droom als kind was niet direct prof worden. Wel voor de nationale ploeg spelen. En dat lukte, tot dusver, zelfs twee keer, in 2014. ‘Tegen Uruguay viel ik in de laatste vijf minuten in, tegen Brazilië mocht ik starten.’ De Brazilianen wonnen met 0-4, vier goals van Neymar. Morioka, lachend: ‘Eentje toen ik op het veld stond. De andere drie na de rust.’
Verdere interlands volgden niet meer. Reden: de grote concurrentie op die positie, maar ook enige beperkingen in de stijl. Morioka: ‘In junior high en later in high school kreeg ik van de coach altijd opmerkingen dat ik te weinig verdedigde. Ik viel alleen maar aan. Een werkpunt toen ik mijn profcontract in Japan tekende (bij Vissel Kobe, nvdr). Wellicht ook de reden waarom ik in mijn eerste en tweede jaar als prof weinig speelde. Ik moest leren verdedigen.’
Wroclaw
En toen kwam Europa. (Nog) niet FC Barcelona, waar Morioka veel beelden van zag. ‘Mijn coach op high school was een grote fan, liet ons continu wedstrijden van Barça zien.’ Maar Ryota wist wel: de J-League mag dan wel een goed niveau hebben, het beste voetbal wordt in Europa gespeeld. Dus pakte hij in januari 2016 zijn koffers. Slask Wroclaw werd de bestemming.
Michel Thiry, een Luikenaar, leeft in Polen en werkte nog bij Slask. Thiry: ‘Ryota startte hier indrukwekkend snel. Grote impact, hoog niveau. Een spelmaker, die bovendien ook scoorde! Hij integreerde zich ook goed, hoorde ik, sprak snel wat Engels.’
Morioka lacht: ‘Integratie… Toch moeilijk, hoor. Tenminste, náást het veld. Erop moet je niet praten, hé. ‘Go, left, right, shoot…’ Dat wist ik allemaal snel. Maar ernaast… Een Japanner spreekt geen Engels. Hij krijgt het op school, maar passief. Spreek een Japanner in het Engels aan, en hij zal je amper verstaan. Te verlegen ook om te antwoorden. Hij kan wél je vraag op een papiertje lezen. Mijn tip voor reizigers: pak altijd een papiertje mee!
‘Toen ik in Polen kwam, sprak ik niks. Ik herinner me nog een van de eerste verplaatsingen met de bus. Polen is een groot land, maar dat wist ik niet, en ik kon ook niemand iets vragen. Daar zat ik dan, op de bus. Na een uur dacht ik: nu gaan we stoppen. Niks. Twee uur? Niks. Ácht uur duurde die trip, ik was compleet kapot.’
Wroclaw vond Morioka wel een mooie plek, een cultuurstad met allure. ‘Veel oude gebouwen, heel mooi. En: goedkoop!’ Hij blijkt een citytripper: Amsterdam, Rotterdam, Antwerpen, Gent… Hij is hier pas kort, maar zag al veel.
Terug naar Polen. Thiry: ‘Het tweede seizoen was wat minder. Wisselvalliger. Slask had financiële problemen, was onstabieler, raakte zelfs niet in de play-offs voor de titel en moest in de andere play-offs tegen de degradatie strijden. Mét de ploeg gleed ook Ryota weg, hij kon niet de energie opbrengen om de boel naar een hoger niveau te sleuren. Ik denk wel dat het voetbal in België hem iets beter ligt. Jullie vóétballenmeer dan in Polen. Hier spelen ze gehaktvoetbal, met veel fysiek, en veel dode momenten.
‘Morioka moet het veeleer hebben van vloeiend spel, ritme. Vadis Odjidja heeft zich daar in het begin ook aan moeten aanpassen. Ik vond hem wel iets completer, Morioka is vooral gericht op aanvallen. Ik denk dat Beveren aan hem een goeie zaak kan doen. Hij heeft aan de bal de kwaliteiten van Vadis en als hij in een goed voetballende ploeg terechtkomt en zijn lichaam nog wat ontwikkelt, kan Ryota zeker naar een hogere competitie.’
Beveren
Daniel Declerck, bezig aan zijn derde seizoen als scout voor Waasland-Beveren, volgt Morioka al lang. ‘In april 2016 zat ik in Polen naar een verdedigende middenvelder te kijken en zag ik bij de tegenstander Morioka. Tijdens vergaderingen met de scouting en de sportieve cel werd zijn profiel besproken en zijn evolutie gevolgd, want hij komt uit een heel andere cultuur. Veel zulke spelers beginnen wel goed, maar vallen dan terug. Zijn prestaties bleven echter positief.’
Toen Waasland-Beveren naar een opvolger voor de van RC Genk geleende Siebe Schrijvers moest uitkijken, viel de naam van de Japanner. Club én speler werden gecontacteerd, maar men ving bot. Declerck: ‘We zijn hem daarop met de scouting blijven volgen. Begin mei ben ik naar Polen teruggekeerd. Slask speelde tegen Chorzow. Een wedstrijd die ze moesten winnen. Morioka scoorde twee keer en gaf de assist. Dé vedette. Achteraf kon ik met hem spreken, samen met zijn begeleider. Een heel goed eerste contact. Zeer gemoedelijk, zijn Engels bleek voldoende.’
Philippe Clement had intussen zes van Morioka’s matchen gezien en raakte overtuigd. Het type dat hij nodig had, iemand die het register van de ploeg en van Zinho Gano kon verrijken. Declerck: ‘Die avond in Polen hebben we gesproken over wat wij wilden. Ik voelde bij Ryota en zijn begeleider dat zij daar waarde aan hechtten. We hebben dan wat over zijn familiaal leven gesproken, voeding… Zodat hij een goed beeld had van Waasland-Beveren.’
Morioka: ‘Ik wilde bij een nieuwe club het liefst de volledige voorbereiding meemaken en Waasland-Beveren deed als enige een concreet bod.’ Declerck: ‘Ryota keek uit naar een competitie waarin hij meer in rechtstreekse duels zou komen. Met oog op de nationale ploeg – waar hij zeer gevoelig voor is -, vond hij dat hij meer duelkracht nodig had. De reden waarom hij eruit is verdwenen, na die eerste twee interlands.’
Morioka’s tweede seizoen in Polen was inderdaad minder, aldus Declerck. ‘Die Polen gaan uiteraard niet in op het waarom, maar hun spits voetbalde vooral voor zichzelf. Morioka moest het constructief doen, aanvallend, maar ook ver terugvallen, verder dan zijn mogelijkheden, waardoor hij wat kracht verloor.’
De ambities van de Japanner zijn terecht, vindt Declerck. ‘Ryota ziet het sneller dan een ander en hij speelt het perfect uit – heel weinig slechte passes. Meer aanwezig ook dan Kubo (van AA Gent, nvdr), die ik een zuivere aanvaller vind. Morioka voelt zich goed als hij de bal heeft, dan kan hij lang of kort spelen.’
Jimmy Frey
Bij Waasland-Beveren begon Morioka wat later aan de voorbereiding. ‘Zijn vrouw was zwanger, en hij wilde die bevalling absoluut meemaken. Die wens hebben we ingewilligd’, zegt Declerck. Eens in België leefde de Japanner vijf weken op hotel, intussen heeft hij in Beveren een woning. Antwerpen is niet ver, hij kan met iedereen praten, lekker eten. En deze week wordt hij herenigd met zijn vrouw Erica en zoontje Dan, ofte, Japans voor warmte. Een voor ons makkelijke naam. Bewust, lacht Morioka: ‘Mijn voornaam is wat moeilijker uit te spreken, daarom Dan. Japans, maar ook Engels. Makkelijk, zoals de voornaam van mijn vrouw.’
Die kijkt uit naar leven in België. Als ze in Polen naar een grote stad wilden – Warschau, Krakau -, was het vier uur rijden. Hier is alles vlakbij. Morioka: ‘Ze werkt niet, daar zullen we van genieten.’
Hij is extravert, open, integreert zich goed en maakte een uitstekende start. ‘Twee goals, vier assists… Ons team is echt goed en daardoor kan ik uitblinken.’
De Japanner bekent wel: ‘Van België wist ik vooraf bijna niks. Alleen dat veel jonge spelers hier een kans krijgen, beter worden en dan naar een hogere competitie kunnen. En dat is wat ik nodig had. In de winter waren de velden in Polen slecht, vond ik. Zeer hard. We moesten te vaak door de lucht spelen – geen goed voetbal voor mij.’
Dan past dat van Beveren beter. Vorige zaterdag, tegen Lokeren, was Morioka weer uitblinker, zeker na de rust. Voor de fans is hij al een held, voor de aftrap klonk er al een liedje, op de tonen van ‘Sa-ra-gossa’ van Jimmy Frey.
Mo-ri-o-ka, Mo-ri-o-ka, dat is de spits van ons dro-o-men.
Mo-ri-o-ka, Mo-ri-o-ka, laat Anderlecht nu maar ko-o-men.
Je zult je hart verliezen aan: Morioka.
Club Brugge pakt zijn biezen door: Morioka.
Sporting Lo-ke-ren komt nooit meer terug.
Morioka lachend: ‘Het was me ontgaan, maar nu je het zegt. Ik moet dringend eens op zoek naar die tekst.’
DOOR PETER T’KINT – FOTO’S BELGAIMAGE – JASPER JACOBS
‘Ryota ziet het sneller dan een ander en hij speelt het perfect uit.’ Daniel Declerck
‘In mijn eerste jaren als prof viel ik alleen maar aan. Ik moest leren verdedigen’ Ryota Morioka
