Club Brugge stond vorig seizoen een tijdje aan de leiding, maar moest toen het erom begon te spannen de concurrentie laten gaan omdat het voorin een gebrek aan efficiëntie en creativiteit kende. Op de transfermarkt werd daar wat aan gedaan. De voorbije jaren werd Club kampioen, derde, zesde en derde. Wiskundig gezien haalt Club het dus!
VERDEDIGING
Hij werd geen doelman van het jaar, maar daarmee werd Stijn Stijnen veel onrecht aangedaan. Nog beter doen is moeilijk, evenaren mooi. Glenn Verbauwhede mag een jaar bij KV Kortrijk ervaring opdoen. Geert De Vlieger is tijdelijk nummer twee, ervaren en wijs. Yves Lenaerts is een valabele nummer drie.
Veel vertrekkers achterin ( Kucera, Maertens, Valgaeren en Priske), relatief weinig nieuwkomers. Laurent Ciman komt over van Charleroi, brengt defensief hardheid mee en moet de vacature op rechts invullen. De concurrentie daar komt uit de Brugse jeugd, met name van Gertjan Demets (vaak gespeeld in de voorbereiding). Weer een jaar ouder en rijper, net als JornVermeulen, die in juli meestal op het middenveld voetbalde als hij mocht opdraven.
Op links is er – eindelijk – een doublure voor Michael Klukowski, in de persoon van Bernt Evens. Kan uit de voeten op de flank én centraal. Niet de grootste voetballer, maar een nuttige reservepion. Net als De Vlieger kent hij zijn statuut en is hij wijs genoeg om daarmee om te gaan. Centraal achterin vormt het duo Simaeys– Alcaraz de basis en zal Philippe Clement, aanvoerder, ook wel zijn woord meespreken eens hij zijn kans krijgt. Simaeys staat garant voor soberheid en degelijkheid, en de lange bal als die nodig is. Alcaraz is de beste voetballer, maar bijwijlen ook nonchalant. Moet na een jaar vol blessures bevestigen.
MIDDENVELD
Aan het gebrek van vorig jaar – goeie flankspelers omdat Koen Daerden en ElrioVan Heerden quasi het hele seizoen geblesseerd waren – werd wat gedaan. Er kwam snelheid én creativiteit, zowel links als rechts. Links met Nabil Dirar, gerijpt na twee jaar Westerlo, rechts met Ronald Vargas, geïmporteerd uit Venezuela. Beiden kunnen ze buitenom, beiden snijden ze graag naar binnen, er zit variatie in het menu. Al blijft met name bij Vargas wel nog een klein vraagteken: leert hij voldoende snel zich lichamelijk en speltechnisch aan te passen aan het hogere wedstrijd- en trainingsritme van Club?
Centraal zijn er diverse opties: Clement kan het ook als verdedigende middenvelder, een positie waar ook Karel Geraerts kan spelen, als die zich met die rol wil verzoenen. Hij valt daar minder op, maar speelde er vorig seizoen beresterke wedstrijden. Offensief is er een rol voor Ivan Leko, met zijn voordelen (goeie pass, inzicht, sterk op spelhervattingen) en nadelen (snelheid), of Jonathan Blondel, die door een persoonlijk drama (dood van zijn oma) en een fysiek probleem een slechte zomer kende. Vermeulen is als Engleberttype een interessante variant als er tactisch veranderd moet worden. Jared Jeffrey (goeie voorbereiding op rechts) en Roy Meeus (vaardig linkspootje) piepen in de wachtkamer. En vallen Van Heerden en Daerden af te schrijven? Neen.
AANVAL
Geen van de Brugse spitsen voldeed vorig seizoen echt, met die nuance dat Wesley Sonck te veel problemen kende met blessures en net als François Sterchele te veel energie verloor in een systeem dat geen van beiden echt goed lag. De centrumspitsen Djokic en Salou stelden teleur, al kon niemand op wroeter Djokic ook maar énige vorm van kritiek hebben.
Met Akpala als vervanger van Salou kwam de topschutter van vorig seizoen, een stevige Nigeriaanse killer. Hij is nog jong, en nog wat ruw bijwijlen, maar snel (op de eerste meters) en heeft een neus voor de goal. Kan hij het op een beperkte ruimte, dan is dit een toptransfer. Capon staat een jaartje verder, is snel en technisch vaardig, maar wordt in de hiërarchie misschien voorbijgesneld door Daniel Chavez.
CONCLUSIE
Club is duidelijk versterkt, vooral offensief. Op elke positie is er een valabel alternatief, er is snelheid, creativiteit én efficiëntie bij. Gewapend voor de titel? Wij denken van wel.
door peter t’kint
